Richie Dagger op Incubate 2015

Richie Dagger op Incubate 2015, foto Ingmar Griffioen

Jezus, alwéér een recensie van een feestje in Tilburg. Ja, net als Amsterdammers komen wij niet graag onze stad uit. Er is hier namelijk veel te veel te doen. Twee weken terug gingen we (Niek en Joep) al voor NMTH naar Slayer in 013. Afgelopen donderdag was het in Extase tijd voor de releaseparty van City Dwellers, het nieuwe gitzwarte pareltje van Richie Dagger.

Tekst Niek Nellen en Joep Schmitz

Tijdens Incubate 2015 bracht NMTH een 7” split uit (hier meer info) van de twee bovengenoemde acts. Daarbij hoort ook een tour waarvan je de data onderaan het artikel kan vinden. Nu zullen wij proberen uit te leggen waarom je moet gaan kijken; het is natuurlijk zo dat NMTH nooit een onpartijdige recensie kan plaatsen van een band waar ze een vinger in de pap hebben, dus daar zijn wij voor.

NEED
NEED trapt de avond af en we spotten meteen een paar bekende gezichten op het podium. NEED bestaat namelijk uit leden van Aux Raus, Union Town, Brat Pack, Local Spastics en No Turning Back (hebben we ook moeten Googlen). Voor mensen die de afgelopen jaren in Nederland wel eens een concert bezochten zijn dit vast geen onbekende bands. Wat zullen we gaan zeggen over het genre? Denk boze punk met bluesy zang, die soms zelfs deed denken aan The Misfits (later vertelt iemand ons dat NEED’s zanger ook bij een Misfits coverband zingt) en pompende drums. Weinig variatie (de band bestaat ook pas net, repertoire zal dus nog niet erg groot zijn), maar voldoende drive en energie om de half uur durende show voorbij te doen vliegen.

Qua podium présence is de zanger intimiderend en dominant. Op een goede manier. Hij gebruikt de mic kabel als denkbeeldige riem om zijn arm af te binden voor een shot heroïne en steekt een van de twee middelvingers op. Als wat hierboven staat beschreven je tegenstaat snappen wij dat, dergelijke podiumperikelen kunnen echt mega snel gaan vervelen, maar NEED komt er mee weg. En aangezien alles aan de band klopt, boeit dat weinig.

NEED heeft een goede drummer zitten ook, Dorus Meurs, broertje van de zanger van Richie Dagger. De drumpartijen zijn zo ingewikkeld als ze moeten zijn voor deze band (lees: niet echt), maar ze worden wel zo ongenadig strak en hard gebracht dat dat geen enkel moment een punt van kritiek kan zijn. Een wasmachine op de hoogste cyclus achteraan in de zaal stond jaloers toe te kijken. Samenvattend: erg tof, we hopen ze nog vaker te zien in Nederlandse bandjescircuit.

Richie DaggerRICHIE DAGGER
Dan is het aan Richie Dagger zelf. Bij opener In The Smoke valt al gelijk op dat samenzang een van de dingen is die “de Daggers” zo sterk maakt. Zo worden doodleuk de leadvocals omgewisseld bij Fluxhead en neemt gitarist Chris Blankers het roer over van Jozef Meurs. De mannen kijken elkaar niet aan, maar weten dondersgoed wat ze moeten doen. Normaal is de chemie van een band af te lezen aan de interactie onderling op het podium, maar bij Richie Dagger kijken ze elkaar niet aan. Zoeken naar de chemie is dus niet nodig, en de band doet ook geen poging om zich amicabel naar de zaal te keren. En dat siert ze. Zonder pauzes, zonder gelach worden tracks van beide albums met moordend tempo er doorheen gejaagd. We hebben geen tijd om bier te halen, want dan missen we te veel. En we kijken elkaar ook niet aan, want als de band dat niet doet, gaan wij ook niet leuk doen.

De nieuwe plaat klinkt een stuk donkerder dan debuut Jaded Man. Positief donker. Al waren The Wipers voor onze tijd, we kennen ze goed genoeg om te geloven dat een klein stukje Wipers is gereïncarneerd in deze Tilburgse band. Richie Daggers melodieuze duistere punk is uniek en er zijn weinig bands uit deze tijd die doen wat deze band doet. Al zie je het op het eerste oog niet, live hoor je hun ongekende drive en die drive klinkt verdomde goed. Ze trekken zich van niets of niemand iets aan, wars van alle trends en hypes. En daar ligt ook het enige puntje van kritiek, want als je als concertbezoeker graag een klik met de band wilt voelen, ben je hier misschien niet aan het juiste adres.

Verder stonden we ervan te kijken dat het niet zo druk was. Dat lag waarschijnlijk aan het feit dat Iguana Death Cult in Cul de Sac speelde en dat dat gratis was. Tilburg blijft immers een skirre arbeidersstad waarin niemand een dubbeltje te veel wilt uitgeven, lees de slogan “Veul voor wenig”. Daarnaast doet Richie Dagger niet zo aan promo. Ook daaraan heeft de band lak. Take it or leave it. Dat is cool, maar zo blijft Richie Dagger wel Tilburgs best(!) bewaarde geheim (en dat hoeft wat ons betreft zeker niet zo te blijven).

Wij zeggen: op Noorderslag met die band!

En ga ze in ieder geval hier zien:
18 dec Music City, Antwerpen (w/ Partisan)
26 dec Pacific Parc, Amsterdam
9 jan dB’s, Utrecht
23 jan Area51, Eindhoven (w/ Areas)
30 jan Patronaat, Haarlem (zonder Richie Dagger)

Ps: we zijn ook nog even snel bij Iguana Death Cult gaan kijken. Vind hier onze korte recensie: Toffe band, goede liedjes. 8/10


Deel dit artikel