Amon Amarth mét opblaasdraak zorgt voor spektakel in 013

Amon Amarth in 013, foto Paul Verhagen

Een goede 900 jaar hebben we er geen last van gehad in Nederland, maar op zondagavond is er toch weer een stel Vikingen in Tilburg aangemeerd. Amon Amarth staat live ook altijd garant voor een gave show, dus wij gaan eens kijken wat de mannen dit keer te bieden hebben.

Tekst: Guido Segers, foto’s: Paul Verhagen

Grand Magus in 013, foto Paul Verhagen

Het percentage drinkhoorns is een lichte tegenvaller, maar de package deal, waar de Viking metal-mannen mee toeren is dan ook een bijzondere. Zowel Testament als Grand Magus zijn bands met een duidelijke eigen fanbase, hoewel de tweede ook aardig scoort qua drinkhoorn-gepastheid. Drie topbands, allemaal met een nieuwe plaat op zak, dus dat belooft een bijzondere avond vol kwaliteit te worden.

GRAND MAGUS
De Zweedse heavy metallers van Grand Magus ogen erg klein op een volgebouwd podium. De mannen staan zonder al te veel show gepositioneerd voor overdekte decorstukken, waar rode ogen onheilspellend doorheen schijnen. Met een pakkende set van stevige heavy metal weet de band het publiek dichter bij het podium zeker te raken. Het spierballengehalte is hoog, met krachtige riffs en een daverend geluid van de ritmesectie. Als trio haalt Grand Magus het maximale voordeel uit het simpele geluid met pakkende nummers zonder verdere poespas.

Zanger JB is misschien net iets te scheutig met zijn bedankjes gedurende de set, wat toch de kracht van een ‘Like the Oar strikes the Water’ een beetje afzwakt. De setlist is eigenlijk de hele tour al ongewijzigd, dus met afsluiter ‘Hammer of the North’ wordt er nog lekker meegezongen. De paar keren dat bassist Mats Skinner meezingt is het ook niet om aan te horen. Grand Magus doet het degelijk vandaag, maar met opvallend weinig nieuwe muziek van het album ‘Sword Songs’.

TESTAMENT
Die onheilspellende rode ogen blijken onderdeel te zijn van de podiumpresentatie van Testament, dat vandaag toch een beetje de vreemde eend in de bijt is. Vers van de pers is hun plaat ‘Brotherhood of the Snake’ en de rode ogen zijn van twee stenen figuren aan de zijden van het podium. De Bay Area thrashers gooien het vandaag vooral op spektakel, met een spetterende lichtshow. Ook deze mannen staan wat ver naar voren door het volgepakte podium, maar doen hun ding zoals zij dit al zo’n 33 jaar met energie en plezier doen.

Testament in 013, foto Paul Verhagen

Het stemgeluid van Chuck Billy is niet meer dat van een jonge rockgod, maar in de mix is hij bijna niet te horen. Gelukkig kan Testament rekenen op een trouw publiek en gaan de armen als één in de lucht als Billy daarom vraagt. Er komt wat klassiek werk langs, zoals het geliefde ‘Over The Wall’, maar ook veel van het nieuwe album. Hoewel dat gewoon puike thrash is met pit, is het niets nieuws onder de zon. We zien vandaag een headlinerband die zich probeert te schikken naar een support slot. Dat voelt nooit helemaal lekker, maar dat doet het bijtende ‘The Formation Of Damnation’ gelukkig wel.

Amon Amarth in 013, foto Paul Verhagen

AMON AMARTH
Het publiek van Amon Amarth houdt van Vikingen en melodische death metal. Niet de complexiteiten ervan, maar het populaire beeld. Dat op het podium de drumkit geplaatst is op een enorme Viking-helm met hoorns past daar prima in (ook al weet ik dat de hoorns historisch niet correct zijn). De band komt op en heeft meteen het publiek geheel beet met het onheilspellende ‘The Pursuit Of Vikings’, met zijn Bolt Thrower riffje dat dreigend gevaar voorspelt. Op de backdrop staat een Viking-krijger met ontbloot bovenlijf, zoals afgebeeld op de cover van ‘Jomsviking’. De wisselende backdrop is de leidraad voor de set, want eerst volgt het nieuwe werk en dat van ‘Surtur Rising’ uit 2013.

Een optreden van Amon Amarth is een spectaculair stuk machtsvertoon en muzikaal wars van complexiteit. Waar andere bands die spelen met historische of mythische thema’s graag instrumenten en klanken toevoegen is Amon Amarth een continue tour de force. Pompende bassen en krachtige riffs die net de pakkende melodieën neerzetten, werken prima voor het uitzinnige publiek voor het podium. Om dat allemaal wat kracht bij te zetten zijn er nog verklede figuranten die elkaar te lijf gaan. De Zweden mogen dan zo rechtdoorzee klinken als een drakar, de sfeer bewaken doen ze uitstekend.

Tussen de nummers door wil frontman Johan Hegg nog wel eens een zegje doen, maar verder dan het publiek nog meer ophitsen tot meebrullen komt hij ook niet. Bij een nogal voorspelbaar encore drinkt de zanger een grote drinkhoorn leeg, wat ook weer op een warme respons kan rekenen, om vervolgens ‘Raise Your Horns’ in te zetten. Het is het meest folky moment van de set en een kort rustpunt voor het even helemaal los mag gaan. Hierop volgen natuurlijk de twee grote favorieten ‘Guardians Of Asgaard’ en ‘Twilight of the Thunder God’. Geleverd met precisie en energie, waar Amon Amarth bekend om staat, het onmiskenbare hoogtepunt van een spectaculair optreden. Er was ook nog een opblaasdraak, die er bijzonder levensecht uitzag.

Amon Amarth in 013, foto Paul Verhagen

Het is verleidelijk om Amon Amarth weg te zetten als over the top, maar de band uit Tumba heeft het Viking-verhaal weten te vertalen naar een pakkend thema voor een ontzettend vermakelijke show. Volgens mij zijn deze heren daarin inmiddels op eenzame hoogte.

Meer foto’s van Paul Verhagen hieronder en op zijn website paulverhagen.nl