Iguana Death Cult op Popronde Leeuwarden, foto Jan Westerhof
De nieuwe platenzaak Licks, foto Jan Westerhof
Dat er wat aan de hand is in Leeuwarden tegenwoordig op muziek- en cultuurgebied, moet toch in de rest van Nederland wel een beetje duidelijk beginnen te worden? De stad is in volle voorbereiding op Culturele Hoofdstad 2018, popcentrum Neushoorn is uit de grond gestampt, het ene na het andere talent studeert af aan de Academie voor Popcultuur, en ga zo maar door. Het broeit, borrelt en explodeert in Ljouwert en de Popronde past wat dat betreft goed in het plaatje. Het draait tijdens dit evenement naast de bands ook om de locaties. In de Friese hoofdstad kom je in leuke, vieze, spiksplinternieuwe, verrassende en inspirerende plekken Popronde-bands tegen.
Tekst Marije Heida, foto’s Jan Westerhof
BOOGIE CHILLERS
Vroeg in de avond belanden we in de eerste locatie die nieuw op de lijst staat, namelijk platenzaak Licks. De soundcheck van Boogie Chillers uit Groningen is aan het begin van de straat al te horen. Lekker, de Popronde gaat beginnen. Eenmaal binnen in de retro gestylede winkel, valt ons oog direct op een platenhoes met een wulpse dame. Het blijkt te gaan om het versgeperste album Down From The Tree van dit soulful garage-trio. De officiële presentatie van het album vindt op 5 november plaats in Vera, maar vanavond krijgt het Leeuwarder publiek een voorproefje. Dat het publiek nog wat op gang moet komen is wel duidelijk. Het overbekende fenomeen ‘het is nog vroeg’ is ook hier van toepassing, want er verzamelen zich meer Popronde-crew en fotografen in de platenzaak dan belangstellend publiek.
Boogie Chillers op Popronde Leeuwarden, foto Jan Westerhof
Eens te meer blijkt de breekbaarheid van het spelen in een kleine ruimte met publiek op ooghoogte en in een straal van één meter voor je microfoon. Gitarist/vocalist Fiona van Gelder krijgt zichtbaar blosjes op de wangen en het intro van de track Boogie Chillers Are Alright vergt dusdanig veel concentratie dat er twee keer afgeteld moet worden. Tegen de tijd dat ze na een minuut of vijftien een cover van Elvis Presley de set induwen, begint het geheel beter te klinken en is de zichtbare spanning aan het wegvloeien. Het volume van de gitaar gaat een slag omhoog, waardoor de zang beter in balans komt. Boogie Chillers op stoom en wij door om acte de présence te geven in Podium Asteriks.
Donnerwetter op Popronde Leeuwarden, foto Jan Westerhof
DONNERWETTER
Precies op tijd wandelen we de poorten van het oude gevangeniscomplex De Blokhuispoort binnen, om via een wenteltrap in de zaal van Asteriks te belanden. Dat we bij de mannen van Donnerwetter te maken hebben met een stel doorgewinterde goede muzikanten, is binnen een aantal minuten al duidelijk. Tel daar het charismatische, licht komische voorkomen van frontman Rocco Ostermann bij op en een boeiend optreden van zo’n veertig minuten is een feit. Ostermann ontpopt zich als het incestueuze neefje van Ozzy Osbourne, waarbij zijn curieuze lichaamsbewegingen haaks staan op zijn muzikale talenten. Zijn gitaarspel, zang en samenspel met de rest van de band zijn zowel fascinerend als noemenswaardig.
De nummers pakken je bij de kladden en brengen je terug naar de experimentele muzikale escapades van de jaren zeventig. Het hypnotiserende orgeltje en de dreunende bluesy vibe afgewisseld met zo’n beetje elk ander genre dat voorhanden is, maakt deze veelzijdige band interessant. Het lijkt erop dat Ostermann de mensen met zijn bezwerende slangachtige bewegingen vanuit de stad richting de oude gevangenis lokt, want zo halverwege het optreden staat er toch een noemenswaardig clubje luisteraars gebiologeerd de band te beleven. Er straalt een enorme positieve energie uit van de mannen, die het zichtbaar naar hun zin hebben in deze bijzondere zaal.
Donnerwetter op Popronde Leeuwarden, foto Jan Westerhof
Iguana’s Haagse invaller, foto Jan Westerhof
IGUANA DEATH CULT
Het schema geeft aan de we ons weer terug moeten verplaatsen naar platenzaak Licks. Hop, fietsen weer van stal en op naar het centrum. Zo te zien weten nu meer mensen de winkel te vinden, want bij aankomst verzamelt zich al een groep liefhebbers van het betere galmende surf/garage-genre. Opvallend is meteen een zeer jong ogend menneke achter het drumstel die we herkennen als bandlid van The Mighty Breaks. “Willen jullie even klappen voor Olivier (Schiphorst, red.)? De originele drummer moest werken”, roept frontman Jeroen Reek. Direct gaat alle sympathie naar deze jongeman bij het observeren hoe hij zich door de set heen slaat, letterlijk en figuurlijk. Het jonkie toont opperste concentratie, vragende blikken naar vooral bassist Justin Boer, maakt af en toe een fout, gilt dan bijna hoorbaar ‘SORRY’ en slaakt na elke laatste slag van een nummer een zucht van opluchting. Alles met een big smile op zijn gezicht en tong uit zijn mond.
Zou je de muziek van Iguana Death Cult willen uitleggen aan je beste vrienden nadat zij een show gemist hebben, dan is het te omschrijven als een opgewekt strandfeest dat uitmondt in skinny dipping in de zee met de dochter(s) van de baas, terwijl gitaren en drumstel liggen te fikken in het kampvuur. Alle reden om deze jongens dus te gaan bekijken als je de kans krijgt. De ambiance van Licks nodigt op zich niet uit om al stagedivend van de toonbank af te springen, maar je voelt dat het zomaar zou kunnen gebeuren.
Iguana Death Cult op Popronde Leeuwarden, foto Jan Westerhof
De Snackbar is blij met The Homesick, foto Jan Westerhof
THE HOMESICK
Ze stonden bij hun vrienden van Iguana Death Cult vooraan, de dwarse boys van The Homesick. Na dat optreden wandelen ze 50 meter verderop naar het pand waar zij een uur later na hun nieuwe maten zullen optreden. Fuck de regels dat je niet in je eigen stad mag optreden tijdens de Popronde. Als The Homesick wil spelen, dan zullen ze spelen en bovendien staan ze te boek en ingeschreven als Dokkumer band. Als we het dan toch over bijzondere locaties hebben dan is dit meteen de meest aparte. De positief puberende mannen zijn achter in een afgeladen oude snackbar te vinden. De sfeer in het ranzige pand is synoniem aan de uitstraling van The Homesick. De salmonella is van de muur af te schrapen, het bier is al op voordat de jongens beginnen te spelen, het staat er binnen no-time blauw van de sigarettenrook, bakken met snoep doen de ronde en iedereen heeft het naar zijn zin. Dit pand is sinds september in gebruik als broedplaats voor creatievelingen. Muzikanten, artiesten en/of kunstenaars worden voor twee weken aan elkaar gekoppeld en na die periode mogen zij de creaties presenteren aan publiek. Exploitanten in deze periode zijn de mannen van Icky Pack en (Vera)zeefdrukheld Wytse Sterk.
Het Dokkumer trio is zowel geliefd als berucht in Leeuwarden en omstreken. Het recalcitrante gedrag is ze bijna niet kwalijk te nemen. Af en toe overschrijden ze grenzen, maar zowel lovers als haters zullen toegeven dat wat ze muzikaal uitvreten van een bijzondere orde is. Dit optreden zal echter niet de boeken in gaan als kwalitatief het beste ooit. Snaren van zowel bas als gitaar springen je om de oren en vervangende instrumenten komen uit alle hoeken en gaten, zodat er doorgespeeld kan worden. Nu hebben ze het voordeel dat het thuispubliek de jongens goed kent en er een ouwe-jongens-krentebrood sfeer heerst. Niemand wordt onrustig, of raakt geïrriteerd en tot tweemaal toe pakken de jongens de galmende sleazy draad weer op.
The Homesick op Popronde Leeuwarden, foto Jan Westerhof
St. Tropez op Popronde Leeuwarden, foto Jan Westerhof
ST. TROPEZ IN NEUSHOORN
Last but not least eindigt de route van de avond in het nieuwe poppodium Neushoorn. Dat de naam en de reputatie van St. Tropez inmiddels Leeuwarden heeft bereikt is duidelijk te merken aan de opkomst in Neushoorn Café. Menig Go Back To The Zoo liefhebbend meisje kan de posters van de muur trekken, want dat station is (voor nu althans) even gepasseerd. De mannen ruilen alle 3FM-gesponsorde podia liever in om een nieuwe impuls te geven aan hun muziekcarrière. En wat voor impuls! Er lijkt een goede nieuwe bron aan energie te zijn aangeboord met de nummers die ze door het café heen vuren. Het karakteristieke zanggeluid van Cas Hieltjes is in deze formatie minder overheersend aanwezig. Die aanwezigheid is in deze setting volledig voor rekening van bassist Lars Kroon.
Hij raast en tiert zowel vocaal als fysiek dwars door de barrières heen. Licht hysterisch, maar vooral vol adrenaline vinden we hem regelmatig gevaarlijk zwaaiend met zijn basgitaar in het publiek, op de basdrum en bovenop een tafeltje halverwege de zaal. Deze man krijgt er meteen 10 punten bij voor én het meteen willen slopen van gloednieuw meubilair en het dragen van foeilelijke sokken met het design van de Friese vlag. Hulde aan een groep muzikanten die durven door te ontwikkelen en met net zoveel enthousiasme – of misschien wel meer – de kleinere podia weer willen aandoen tijdens de Popronde.
St. Tropez op Popronde Leeuwarden, foto Jan Westerhof
AFTERPARTY IN SCOOTERS MET ABDOMEN
Na St.Tropez is de Popronde afterparty dé testcase voor Neushoorn Café hoe een feestje gaat uitpakken in de inmiddels zeven dagen oude kroeg van het podium. Voor de gelegenheid hebben de heren van The Homesick, hun bondgenoten Icky Pack en Jelleclaw een dj-set in de aanslag inclusief galmpjes, ondefinieerbare hipstermuziek en ‘good old fashioned’ techno.
Abdomen, foto Christel de Wolff
Aangezien een fijne dosis garage/grunge midden in de nacht altijd welkom is, spieken we nog even om de hoek bij buurman Café Scooters. Daar vindt een kleine onofficiële afterparty plaats met de lokale herriemakers van Abdomen. Ze wonnen dit jaar de Kleine Prijs van Friesland en zijn zich in dat jaar hard gaan ontwikkelen van een overduidelijke Nirvana-sound naar een meer eigengereid geluid. Teleurstellend voor hun is dat toch veel mensen óf zijn blijven hangen in Neushoorn Café, óf hun bed hebben opgezocht. Afgezien van een aantal vrienden, één überirritante dronkenlap, twee leden van de band TV Wonder, een aantal stamgasten en ondergetekende is de hut leeg. Gelukkig sluit dit niet uit dat de mannen gewoon een lekkere set garagegeweld de ruimte in pompen. Momenteel werken ze hard aan hun tweede EP – mede gefinancierd met prijzengeld van de Kleine Prijs – in de MI5-studios in Hoorn onder de bezielende begeleiding van Eric Mensink (bassist van The Miseries) en Jeroen Tenty (Beans & Fatback). Check ook die verse live-sessie.
Een ronde door Leeuwarden met de Popronde onderstreept het gevoel dat het goed gaat met alle ontwikkelingen in de stad. Een locatie als De Snackbar is nu al legendarisch, Neushoorn is na een week al niet meer weg te denken en in de oude gevangenis bij Podium Asteriks kan het sowieso niet fout gaan qua locatie.
Nog geen reacties!
Er zijn nog geen reacties geplaatst.