Voor het podium zit een klein blond meisje met een camera op haar hurken. Een beetje bang kijkt ze over haar schouder. Nergens voor nodig, achter haar staan geen gekke dingen te gebeuren. Het enige gevaar komt vandaag van het podium. Het is voor stevige bands op Noorderslag soms een zware wedstrijd. “Parels voor de zwijnen”, horen we uit de mond van Dool-boegbeeld Ryanne van Dorst. Gelaten kijkt zij toe hoe progressieve black metalband Dodecahedron zich in het zweet werkt voor een handjevol industriemensen in de binnenzaal. De heavy en zware bands verdienen meer.
Tekst: Tim van der Steen & Ingelise de Vries | Foto’s: Rick de Visser
Lees ook het verslag van Eurosonic 2018: dickpicks en stagediven, maar opwarmen doe je lekker voor de wedstrijd
Dool
“Zijn er ook mensen aanwezig die een kaartje hebben gekocht?”, vraagt Van Dorst aan het publiek. “Jullie zien eruit of je nog nooit een gitaar hebt gezien.” Geen enkele respons. Het typeert de wat moeizame verhouding tussen Dool en het aanwezige publiek in de Kleine Zaal van Oosterpoort. Is het slecht dan? Nee verre van, al hebben we de Rotterdamse doomrockers zeker met meer vuur zien spelen dan vandaag, maar dat is ook prima te verklaren. Wanneer je als band alle energie de zaal in pompt en er komt weinig terug, dan loop je snel leeg. Voor deze band lijkt Noorderslag een verplicht nummertje, noodzakelijk kwaad. Wie Dool nooit eerder zag heeft vandaag ‘gewoon’ een steengoede rockband aan het werk gezien. Wie hen al kende, weet wat de rest heeft gemist. (TvdS)
Tusky
Gaat het overal zo? Nee dat niet gelukkig, maar publieksparticipatie moet wel echt worden afgedwongen. Tusky krijgt het wel weer voor elkaar. “Kom jij maar effe hier, wat is je naam?” Bas kon het niet laten om na het eerste nummer zijn mond open te trekken (“Speluh!”) en mag nu op het gele blokje vooraan op het podium gaan staan. “Jongens, dit is Bas en die maakt vandaag zijn eerste stagedive…” Het gaat frontman Alfred wel verdomd soepel af op het podium en zo zit er bij het tweede nummer al direct leven in de zaal. Harder dan hier zien we het publiek vanavond bijna niet meer werken. (TvdS)
Jagd
De tweede band die we in de Binnenzaal zien is Jagd. Waar er bij Tusky voor en tijdens de show een rij staat om naar binnen te kunnen, is er bij Jagd de ruimte. Niet geheel terecht. Hoewel de band slechts één EP en een handjevol singles heeft, weten ze een stevige show neer te zetten. De band gaat van indierock naar bijna doomy interludes om vervolgens weer punk-achtig verder te gaan. Inclusief heel wat heftige uithalen van frontvrouw Nanne, die ze telkens weet te halen zonder dat het schreeuwerig wordt. De muziek is dansbaar en Jagd heeft een intense lichtshow meegebracht om de show compleet te maken. De interactie met het publiek is soms nog wat onzeker, maar zodra de eerste noten van een nummer worden aangeslagen, gaat er een knop om in de hoofden van deze muzikanten en wordt echt alles gegeven om een goede show neer te zetten. (IdV)
Korfbal
Korfbal dan in de Marathonzaal. Vaak een beetje een ruklocatie. Er is nauwelijks een podium, dat kan ook niet want het plafond is erg laag. Het kleine beetje verhoging dat er wel is staat ingesloten tussen muren. Tenzij je dus helemaal vooraan staat zie je vrijwel niets van de band die speelt. Of je moet twee meter tien zijn. Dat zijn wij niet en andere mensen blijkbaar wel. Voor smerige punk- en garagebandjes werkt het soms weer wel, het kan daar vooraan flink broeien. We tellen wat bekende koppen op het podium, die zagen we eerder bij onder meer Yuko Yuko, Creepy Karpis en The Homesick. Wat horen we dan? Garagerock, springerig, wat groezelig en een tikje lijzig. Vrolijk wel, aanstekelijk. Muziek om bier bij te gooien – hier mag dat best – of je buurman door het systeemplafond te drukken. Ook lekker voor op het balkon op een zomerse dag. Daar moeten we helaas nog wel even op wachten. Minder lang duurt het gelukkig voor Korfbal op gang komt. Na een minuut of twintig begint het te grommen en wordt het feller. Die energie kan ook rekenen op respons uit het publiek. Een enthousiast klein clubje staat al te hossen, de eerste crowdsurfer dient zich snel aan. Die trapt ook pardoes een paar platen uit het plafond, waarmee we even terugdenken aan de heavy hoogtijdagen van de benedenzaak, welke nu vooral voor hiphop is gereserveerd. (TvdS)
Iguana Death Cult
Het is niet alleen het laatste optreden in de Foyer, voor Iguana Death Cult is het ook het laatste optreden in Nederland voor de band op tour gaat in Denemarken. Dat kondigt de presentatrice aan terwijl ze zich in het publiek laat vallen, er wordt nog voor de band goed en wel is begonnen in elk geval al gecrowdsurft. De band uit Rotterdam maakt vrolijke garagepunk waarbij het moeilijk is om stil te blijven staan. Hier en daar wordt er een beetje surfpop toegevoegd, maar door de bank genomen is het vooral psychedelische, dansbare garagepunk. De vierkoppige band speelt een perfecte set, misschien wel iets té perfect. Maar dat kan het publiek weinig deren: voorin wordt er af en toe een pitje gebouwd en achterin staan mensen uitgebreid te dansen. Alles daar tussenin staat minstens mee te deinen. Iguana Death Cult is tijdens de show vooral bezig met muziek maken, er wordt amper gepraat tegen het publiek. En dat is ook helemaal niet nodig, de nummers van de band zijn goed én vermakelijk genoeg om het hele praat-gedeelte gewoon over te slaan. (IdV)
Dodecahedron
Terug naar boven, we worstelen ons door de mensenmassa en gangen heen, de trap op en de bovenzaal in. Welkom bij de hardste band van Noorderslag: Dodecahedron. De Tilburgse avant-black metal formatie wordt sinds vorig jaar aangevoerd door William van der Voort, die kennen we verder van Ggu:ll. Hij perst zijn brute death growl vanuit de diepste krochten terwijl de band achter hem staat te ronken. Agressieve en progressieve black metal, er gebeurt veel in de nummers maar die krijgen wel genoeg ruimte om te ademen tussen de verzengende riffs door. Soms grooved het, maar het is voornamelijk blasten wat de klok slaat. Geen speld tussen te krijgen, Dodecahedron speelt strakker dan de broeken van Slash. (TvdS)
Lees ook het verslag van Eurosonic 2018: dickpicks en stagediven, maar opwarmen doe je lekker voor de wedstrijd
Nog geen reacties!
Er zijn nog geen reacties geplaatst.