Alkerdeel – Doomstad #8, foto Roy Wolters
Oh, wat fijn om het weer mee te mogen maken; een concert zonder verplichtingen en/of restricties, net als tot aan begin 2020. Nog steeds voelt het een tikkeltje onwennig, maar ook heel vertrouwd staat uw recensent in een korte rij voor EKKO in Utrecht te wachten tot hij aan de beurt is om naar binnen te mogen. Never Mind The Hype en EKKO presenteren voor de achtste keer Doomstad, met deze keer twee Belgische en een Nederlandse band op het menu.
Tekst: Wouter Hommel/Fotografie: Roy Wolters
Ordigort – Doomstad #8, foto Roy Wolters
ORDIGORT
Bij binnenkomst is de zaal redelijk gevuld en om klokslag acht uur laat het spiksplinternieuwe Ordigort (lees hier het interview met de heren) letterlijk voor het eerst van zich horen. Nat achter de oren zijn de vier Belgen zeker niet. Sommige van hen deden ervaring op in acts als het in 2020 vergane Witch Trail, of maken death metal met Bones. Wat wel meteen opvalt is dat het, begrijpelijkerwijs, nog even zoeken is naar het geluid en naar elkaar tijdens het eerste nummer van de set. Zenuwen? Onwennigheid? Of gewoon nog moeten opwarmen? De muziek klinkt in ieder geval punkachtig en luistert lekker weg. Tijdens het derde nummer is de zaal iets voller geworden en is de stemming en de stijl van de muziek omgeslagen en opgeschoven naar black metal. Het blauwe podiumlicht en de rook van de rookmachine dragen bij aan het trippy karakter en de band lijkt opgewarmd. De tempowisselingen houden de spanning erin, maar de zang is iets minder goed te horen tijdens het schreeuwen. Dit mag de pret niet drukken, want de band heeft de smaak te pakken en hakt stevig door met een stampend uptempo nummer dat daarna overgaat in een lekkere discobeat. Halverwege datzelfde nummer wordt het publiek getrakteerd op een stonerachtig stuk dat gespeeld wordt tot het einde. Met de afwisseling zit het dus wel snor. De set van een klein half uur wordt met twee rockende nummers afgesloten en hoor ik daar nou even Turbonegro? Het blijkt een cover It’s On van The Devil’s Blood te zijn (dankjewel, Jo). Afijn, de eerste indruk is meteen een goede en dit Belgische kwartet mag zich volgende maand tijdens Roadburn gelijk nog eens voorstellen aan een groter publiek.
Grey Aura – Doomstad #8, foto Roy Wolters
GREY AURA
Rond tien minuten voor negen schalt er folkachtige muziek uit de PA (bij navraag blijkt het een nummer van de Roemeense zangeres Maria Tănase te zijn) welke dient als de intro-tape voor het Utrechtse Grey Aura. Een zeer passende inleiding voor de avant-gardisitische black metal van de vier heren. Eerder wisten ze ondergetekende live niet te pakken, maar met de vorig jaar aangetrokken nieuwe drummer Seth van de Loo (Cthuluminati, Extreme Cold Winter, ex-Severe Torture) én het verdere bijschaven van het materiaal (bewijs: het eveneens vorig jaar internationaal goed ontvangen Zwart Vierkant) plus de podiumpresentatie nu zeer zeker wel. Ruim driekwartier slingert zanger/gitarist Ruben met passie en overgave zijn teksten al voordragend en schreeuwend de zaal in over de blastende, rockende en dan weer tegendraadse drumritmen van Seth en het dansende basspel van S., terwijl Tjebbe helemaal opgaat in het aanslaan van zijn vaak dissonante gitaarakkoorden. De zang staat wel erg hard tijdens het eerste nummer, maar dat euvel is binnen een paar seconden opgelost. Het zaalgeluid staat sowieso de hele avond opvallend goed afgesteld. Op één nummer na komt heel Zwart Vierkant voorbij. De Drenkeling en het lange afsluitende Sierlijke Schaduwmond zijn twee hoogtepunten van een verder bijzonder sterk optreden.
Grey Aura – Doomstad #8, foto Roy Wolters
Alkerdeel – Doomstad #8, foto Roy Wolters
ALKERDEEL
De laatste band van de avond komt eveneens, net als openingsband Ordigort uit België. De mannen van Alkerdeel hebben er zichtbaar zin in. Geopend wordt er met Vier, welke afkomstig is van het vorig jaar uitgekomen sterke album Slonk (lees hier het interview met de Belgen). De hoeveelheid rook en de felle podiumlichten doen de verstikkende sfeer die op hun albums doorgaans aanwezig is eer aan. Het ene moment hypnotiseren de riffs en het andere moment willen zij het publiek doormidden klieven. Zo nu en dan dreigt de zang van Pede weg te zakken in het mokerharde moddervette geluid van de band. Eén van de hoogtepunten is wanneer bassist Qw alleen een tijdje een dronende riff speelt om kort daarna door gitarist Pui te worden bijgestaan. Samen bouwen ze op naar een eruptie waarbij het publiek moeilijk stil kan blijven staan. In een klein uur beukt Alkerdeel het publiek murw met blackened sludge hamers als Lede, Regardez Ses Yeux III, Zop en Trok. Tegen elven gaat iedereen tevreden bar- of huiswaarts en is men getuige geweest van wederom een geslaagde editie van Doomstad. Op naar de volgende en die is er sneller dan je denkt!
De volgende editie Doomstad die in de startblokken staat, vindt plaats op zaterdag 7 mei in EKKO met Pothamus, Farer en Throwing Bricks. Lees er meer over in dit artikel op onze site en klik voor kaartjes door naar deze link.
Alkerdeel – Doomstad #8, foto Roy Wolters
Alkerdeel – Doomstad #8, foto Roy Wolters
Nog geen reacties!
Er zijn nog geen reacties geplaatst.