Death SS is een bandnaam die de groep in kwestie niet altijd vooruit geholpen heeft. Laten we om verwarring te voorkomen dat even ophelderen. De volledige naam van de band is ‘In Death of Steve Sylvester’, Death SS was daarvoor de korte versie. Het is ook niet echt heel moeilijk om iets verder te kijken en te zien dat de band ook niks van nationalistische thematiek heeft of politieke onderwerpen. Death SS is de missing link tussen Kiss, King Diamond, Misfits en… GWAR? Afijn, er is een boek dus.

Door Guido Segers

Death SS bestaat nog steeds. Hoe dat in elkaar zit is ook weer een moeilijk verhaal van Steve Sylvester die de band verlaat, een band die doorsukkelt en dood bloedt, en Steve Sylvester die plots weer zin krijgt om muziek te maken. Zo gezegd, zo ge-diggy-daan, maar de eerste periode van de band is het mysterie waar het in dit boek om gaat. Goed om te weten; Death SS is een Italiaanse band. Op de een of andere manier, is die periode ook buiten de spotlights gebleven. Interessant natuurlijk dat het midden in de punktijd was. Daar dus alles over in dit boek, wat Sylvester samen met Della Cioppa schreef.

En dat is een wilde rit… van onthullingen over passie voor pulphorrorstrips en boeken en het zelfbedachte imago en de outfits van de band, tot gangbangs in hogere sferen in grafkelders, wilde satanische missen met notabelen en kerkkopstukken (die eigenlijk ook seksfeesten waren), bizarre shows waar ook seks op het podium plaatsvond, shows waarbij slachtafval over het publiek gedumpt werd (zonder seks) en nog meer gefoefel in grafkelders en het offeren van dieren (ook dat wederom zonder seks, met die dieren althans, dat gefoefel was gewoon met seks).

Sylvester is in zijn betogen afwisselend een enorme nerd met een te grote fantasie, vooral met zijn erotische comics en films, maar heeft bij vlagen veel weg van Gene Simmons met zijn veroveringen en wilde leven. Het is een comboyverhaal van jewelste, maar bijzonder vermakelijk. Wel zijn er veel losse eindjes en haken en ogen aan die verhalen. Sylvester vertelt in dezelfde alinea over zijn liefde voor glamrockbands als Sweet, maar ook dat de band in de wilde eerste vier jaar een nymfo-dame bij zich had die met iedereen sliep, inclusief boze security van een club die de band gesloopt had, maar na een ritueel van de aardbodem verdween. Of dat hij platen gaat kopen en vervolgens weer in een occulte hoogmis met leidende occultisten geraakt. Het is zo casual, dat het onwerkelijk wordt.

Waarom dan toch lezen? Death SS is een bandjes-band, het is een groep die bijna niemand in die begintijd ook echt live heeft gezien. Dat heeft er alles mee te maken dat in ieder geval de destructieve aard van de band waar lijkt te zijn. Veel shows gingen niet door of liepen uit op rellen. Toch is de invloed van Death SS enorm en was de band z’n tijd ver vooruit. De bizarre act, de overtuiging (de overtuiging die je 10 jaar later in de black metal scene terug zag), het DIY spektakel, de Spinal Tap achtige mystiek… Het is gewoon zo’n band die je wil leren kennen.

The Necromancer Of Rock: Death SS 1978 – 1982 is in mei 2021 verschenen. Je kunt het boek bijvoorbeeld bestellen via de online winkel van Svart Records.


Deel dit artikel