My War Zine #13, bron: instagram/kjm138

Soms maak ik me zorgen om de hardcore scene. Dat komt omdat ik niet genoeg de diepte in ga om echt te zien wat er allemaal broeit onder het oppervlakte. Je ziet de line-up van een festival als Revolution Calling, met namen die je al 100 jaar op concertposters ziet. Gaat het nog wel goed dan? Daarvoor waren vroeger zines de oplossing. Tegenwoordig zou je denken dat internet helpt, maar probeer door die informatiebrij maar eens wijzer te worden. Dan komen zines toch weer van pas. 

Tekst: Guido Segers

Fanzines zijn soms inderdaad gekopieerde blaadjes met een nietje er doorheen. De kleine, maar toegewijde dungeon synth scene heeft er zo eentje. Maar dat het ook heel anders kan, dat bewijst My War Zine. Dit zine is een product van Kristof J. Mondy. Dat is een naam die in de hardcore scene, misschien nog wat meer rondom de H8000 wereld in Vlaanderen, belletjes doet rinkelen. Zelf actief in bands als Spineless, VVOVNDS, Burning Kross, Gagged, RDS-220, Black Haven, Hive Destruction, en (hier komt het aha momentje) Amenra, maar ook als grafisch designer en zine maker dus.

My War is een compact zine. Kleine letters, veel tekst, maar prachtig full-colour opgemaakt met vette foto’s en een stijl die gewoon cool is. Volgepropt met interviews, een enkele review en beschouwing is het een waar plezier om te lezen. Je proeft aan de vragen de diepe kennis van de maker. Wist je dat er een op basis van een split die Dischord bands The Faith en Void ooit maakten, een soort kamp Void en kamp The Faith is over die invloedrijke release uit 1982. Nee? Ik ook niet, maar nu wel, want ik las erover in een interview met Total Nada; een band met deel Colombiaanse roots uit Canada. Dat illustreert hoe grondig Mondy is in z’n kennis en die komt dus naar voren in My War.

My War Zine #13, bron: bron: instagram/kjm138

Mondy zoekt contact met bands van over de hele wereld, maar natuurlijk ook van dichter bij huis. Het Eindhovense Azijnpisser mag z’n opwachting maken, een band die ik zelf nog steeds niet live in actie heb gezien terwijl ze inmiddels in de Verenigde Staten speelden (of niet, het is een beetje grijs gebied, dat lees je in My War #13). In My War gaat het dus sowieso niet over bands die hip en happening zijn in de algemene zin van het woord, het is een zoektocht naar dat pure gevoel van hardcore en DIY, politiek en betekenis. Het is een heerlijk zine.

En nu ga ik even kijken of ik op de een of andere manier volgend jaar naar K-Town Hardcore Fest kan, want ik wil die verse shit horen!

Check My War Zine hier (naja, niet het hele zine, dat moet je dan wel effe kopen).

 

 


Deel dit artikel