King Diamond op Graspop 2019, foto Rob Sneltjes
Paradise Lost @ Into the Grave 2024, foto Jurjen Breedenbach
Metal in z’n undergroundvorm heeft een aantal belangrijke hoekstenen. Misschien begint het bij Kiss, Judas Priest en Iron Maiden – maar ergens daar tussen zit een schimmig blokje gemetseld van Deense makelarij, wat een enorme impact heeft gehad op de meer occulte kant van het genre. Eerst als frontman van Mercyful Fate, later onder eigen naam een fenomeen: King Diamond, en deze avond zien we de man met volledige show in de grote zaal van 013. Guido Segers was erbij voor een verslag, helaas zonder foto’s dit keer, dus er zijn een paar mooie van Jurjen Breedenbach en Rob Sneltjes uit ons archief getrokken.
Tekst: Guido Segers / Fotografie: Rob Sneltjes en Jurjen Breedenbach
Het is een beetje een ellende met het verkeer vandaag en de avond begint wel heel erg op tijd, dus Angel Witch heb ik moeten missen. De algemene tendens over het optreden van de NWOBHM band is dat het wel ok was, ergens meanderend van ‘adequaat’ tot ’tolerabel’, wat doet overkomen alsof ik niet veel gemist heb. Jammer, want deze band is eveneens als een ondergronds beeldmerk iconisch te noemen. Maar dat geldt ook voor Paradise Lost, toch een band die een latere periode vertegenwoordigt en een eigen spin geeft op wat duister is is. De band trapt af met het fantastische ‘Enchanted’, toch mijn favoriete track van de band dankzij de emotieve, meeslepende vocalen van zanger Nick Holmes. Het geluid blijft verder op de vlakte, de lichten doen ook zelden het werk voor de band wat ze moeten doen, maar de Britten zijn hier ook om op te warmen en King Diamond te laten schitteren. Toch blijkt er dan een setlist vol hits langs te komen, minus de befaamde cover, en dus horen we de band op eigen kracht. Opvallend is altijd hoe het merendeel van de band zo lijzig op het podium staat, en dan gitarist Aaron Aedy helemaal uit zijn plaat lijkt te gaan met wilde bewegingen en een brede lach. Alsof hij de sombere uitstraling niet helemaal meegekregen heeft.
Holmes maakt tussendoor wat donkere grappen, exact dezelfde als al vele malen eerder gemaakt rondom songs als ‘No Hope In Sight’. Holmes observeert ook de homogene samenstelling van zowel publiek als band: kalend met een baard (ik mag dat zeggen, want ik val er ook onder). De set sluit met ‘Say Just Words’ zonder echte pieken, maar met een hoge kwaliteit. Consistent, gewoon goed.
Paradise Lost @ Into the Grave 2024, foto Jurjen Breedenbach
King Diamond op Graspop 2019, foto Rob Sneltjes
King Diamond komt dan toch binnen op een heel ander niveau. Het podium heeft een Iron Maiden-achtige stellage staan, waar de frontman overheen beweegt in zijn typische outfit met hoge hoed en grimmige gezichtsbeschildering (en de microfoon met een set botten eraan natuurlijk). In tegenstelling tot wat aangekondigt is voor deze tour, geen Myrkur op backing vocals, maar een dame genaamd Hel Pyre (een Christelijke basisschool was waarschijnlijk geen optie). Elina Papadogianni (dat is haar echte naam, je kent haar van Nervosa) doubleert op de wilde uithalen van falsetto-held King Diamond, die met 68-jaar nog behoorlijk kwiek de trappen op en af gaat. Of het nodig is voor zijn zang, is lastig te zeggen, het zorgt vooral voor een spooky effect en alles draait om het effect deze avond.
De band, met onder andere Mike Wead van Mercyful Fate in de gelederen, is een solide machine. Niet heel verwonderlijk, want bassist Pontus Egberg is de ‘new kid’ en die zit er al sinds 2014 bij. Gitarist Andy Larocque draait al met de King mee sinds 1985. Geen wonder dus, dat songs als ‘A Mansion in Madness’ en ‘Voodoo’ er zo soepel uitkomen. Heel veel nieuws is er dan ook niet in de setlist, de laatste plaat is ook al 10 jaar oud, maar in 2024 kwam een nieuwe single ‘Spider Lilly’ die dan ook het centerpiece van de set wordt. Om het algehele creepy karakter van de show te vergroten heeft de band een danseres bij die in verschillende incarnaties de show verrijkt. Ook de King zelf zet regelmatig een maskertje op.
Tussendoor trapt de Deen nog wat lol met het publiek, de zaal voelt bij vlagen dan ook vele malen kleiner. Vanaf pakweg ‘Welcome Home’ gaan we in rap tempo door de set, met korte interrupties. Favorietjes als ‘Eye of the Witch’ krijgen de zaal mee en tot slot is er een encore met, wat ook anders, ‘Abigail’.
The King lives, en is ook nog vrij springlevend blijkt dus in 013.
King Diamond op Graspop 2019, foto Rob Sneltjes
Nog geen reacties!
Er zijn nog geen reacties geplaatst.