Cocaine Piss in Newcastle, foto Tom Roelofs
De naam is het afgelopen jaar steeds vaker voorbijgekomen, ook op deze site: Cocaine Piss. Niet zo gek, want bij een vroege kennismaking op Incubate 2015 werden we zo de Hall Of Fame doorgeblazen. De Luikse noiseband ging steeds vaker en gretiger spelen en denderde vorige week nogmaals door Tilburg voor Incubate. Ze sluiten het jaar hier ook af, op het festival in Paradiso van Bombay, waarmee Cocaine Piss een wederzijdse bewondering deelt. Na een korte vakantie zien we ze weer terug in Groningen, want Eurosonic heeft ze ook geboekt. Nice!
Ze brachten dit jaar ook het bepaald niet fijnzinnige maar des te opruiender album The Dancer uit (opgenomen bij Steve Albini) en het is kortom tijd om de band aan de tand te voelen. Frontvrouw Aurélie Poppins klom in de pen voor wat verdere uitleg en komt alvast op papier een stuk rustiger over, dan op en vooral voor het podium. We gaan ervan uit dat de groep al talloze vragen heeft gekregen over de (keuze voor de) opvallende bandnaam en de oorsprong, maar willen toch het naadje van de kous weten. Dus vragen we Aurélie of de bandnaam bedoeld is om mensen nieuwsgierig te maken, hoe de meeste reacties zijn en of het ook tegen de groep kan werken?
Cocaine Piss, foto Tom Roelofs
Maar eerst: Hoe is Cocaine Piss überhaupt begonnen?
“We zijn de band zo’n drie jaar geleden begonnen. Het was in de zomer, we hingen veel samen rond met nog wat andere vrienden en hadden niet veel te doen. Dus brachten we veel tijd door met min of meer niets doen. Nogal verveeld zijn met je beste vrienden is waarschijnlijk de kern van het creatieve proces bij Cocaine Piss. We zeggen wat bullshit, vinden onszelf erg grappig en doen er wat mee. We hebben eigenlijk zoveel stomme projectideeën waar we nog niks mee hebben gedaan. Zoals een rockopera bijvoorbeeld, dat zou wel echt te gek zijn. Met kostuums, decors en shit.
Ik weet eigenlijk niet meer wat eerst kwam, de bandnaam of de band. We begonnen de band om een voorprogramma te hebben voor een show die we organiseerden in een bar in Luik. En de bandnaam ontstond op een dag toen we allerlei klote-woorden aan het associëren waren. We vonden Cocaine Piss meteen erg tof. Het maakt mensen werkelijk benieuwd, denk ik. Ik zou eigenlijk niet weten wat te verwachten van een band met zo’n naam, maar ik zou waarschijnlijk wel gaan kijken wat het is. Misschien verwachten mensen wel dat we super-trashy zijn of zoiets en worden dan een beetje teleurgesteld.
We begonnen de band met het idee om gewoon één show voor de gein te doen. Maar op een gegeven moment, toen we doorgingen met spelen, vroegen we ons wel af of de naam problemen zou opleveren. Toch hebben we nooit een negatieve opmerking of wat dan ook gehad, noch een promotor die ons daarom niet wilde boeken. Ik ben er heel blij mee dat mensen zich realiseren dat het maar een naam is, en dat het grappig bedoeld is.”
Hoe zit het nu met die Glittershitstorm, waaraan jullie regelmatig refereren?
“We zijn uiteraard erg boos over veel dingen. Het is niet alsof we in een eerlijke wereld leven. Dat glittershitstorm ding gaat om het transformeren van woede in iets beters, positiefs en sprankelends. Zoiets als een ‘virtuous’ (deugdzame) cirkel? Neem die woede, gebruik het om op te treden. Schreeuw het uit, speel het eruit, dans het eruit. Maak er plezier mee. Zie dat je niet de enige bent, die zich zo voelt.
Neem die energie en probeer dat wat je aanvankelijk zo kwaad maakte te veranderen. Shit, dit klinkt veel te serieus en helemaal niet grappig. We willen niet preken of zo. We houden gewoon van wat we doen met Cocaine Piss. Ken je dat gevoel als je bedroefd bent, en je gaat dansen of muziek luisteren tot het uiteindelijk weer goed voelt? Het is een beetje hetzelfde, maar dan met woede.”
Cocaine Piss, foto Tom Roelofs
De titels van jullie songs bestaan vaak uit een of twee woorden en sommige nummers zijn meer uitbarstingen van een halve minuut. Wat zijn Cosmic Bullshit, Incest, Tourette, Fuck This Shit of Sex Weirdos; rants, aanvallen of beschuldigingen tegen de maatschappij?
“Een beetje van alle drie, denk ik.”
Op de B-kant van jullie single Sex Weirdos staan covers. Zo neemt Mauro Pawlowski jullie nummer Pussy onder handen. Ik neem aan dat dat nummer niet over hem gaat?
“Ik zou echt willen dat het wel zo was.”
Ik vroeg It It Anita naar de scene in Luik, maar kreeg niet echt een duidelijk antwoord. Dus hoe zit dat nu met die lokale scene?
“Het is geweldig. Het voelt alsof alle bands het supergoed doen nu. Elke keer als je met iemand uit een band of een organisator uit de stad praat, dan hoor je alleen hoe geweldig het allemaal gaat. “Heb je over die show gehoord? Dat was echt geweldig”, “whouah, deze band staat nu in die studio, dat podium of die media”. Ik denk dat het beste hier is het ontbreken van competitiedrang of klote gedrage tussen bands en organisaties. Het gaat allemaal om elkaar steunen en samenwerken.”
In december keren jullie terug naar Nederland voor shows op Incubate en in Paradiso. Er moet veel gebeurd zijn, sinds ik jullie in september 2015 voor het eerst op Incubate zag. In hoeverre zullen we een ander Cocaine Piss zien?
“Sinds Incubate vorig jaar hebben we een paar dingen veranderd. De set is nu wat langer – 25 minuten – omdat we het meeste van The Dancer spelen en een paar dingen van debuut-EP The Pool. Bovendien speelden we ongeveer 90 shows sindsdien, dus misschien zijn we wel wat beter geworden op het podium.”
En dan het Bombay festival in Paradiso, Amsterdam op 30 december. Hoe is dat tot stand gekomen, kennen jullie de band?
“We speelden samen op het Dour festival deze zomer, dus ik denk dat ze ons zo gehoord hebben. Zij waren echt freaking awesome! Superblij dat we weer met ze mogen spelen!”
En dan Eurosonic. Hoe belangrijk is dat voor jullie als band? Wat hopen jullie te bereiken?
“We zijn erg enthousiast! We speelden vorig jaar op een event in Vera tijdens Eurosonic (Jagersonic, IG) en we waren echt verbluft over het festival. Het voelde alsof iedereen er was. De straten waren volgepakt met mensen die opgewonden praatten over alle shows die ze zagen en waar nu naartoe te gaan. Ditmaal blijven we twee dagen, omdat we drie shows gaan doen, en zo kunnen we dus echt onderdeel van het festival worden en ervan genieten. Dit gaat geweldig leuk worden.”
Een jaar na debuut The Pool, kwam op 30 september jullie tweede album The Dancer uit op Hypertension Records. Dat is voor de meeste bands aardig rap.
“Yeah, maar we hebben echt valsgespeeld daarmee. We namen The Pool al in maart 2014 op. Het duurde alleen erg lang om het uit te brengen.”
Cocaine Piss, foto Tom Roelofs
Jullie namen het met Steve Albini in Chicago op. Was hij jullie gedroomde kandidaat en hoe pakte het uit? Hoe was het om met hem te werken?
“Naar Chicago gaan om ons album met hem op te nemen, was het gekste dat ons ooit is overkomen. Ik bedoel: we hadden geen album klaar. We waren helemaal niet van plan te gaan opnemen op dat moment. We kwamen echter Franky tegen, die nu onze boeker is. Na een paar biertjes zei hij dat we moesten opnemen met Albini. We hadden daar altijd van gedroomd, maar nooit gedacht dat dat ook tot de mogelijkheden behoorde. Dat is toch zoiets als naar de ruimte gaan of president van de wereld worden. Het is echt een droom. Dus toen we erachter kwamen dat het iets is wat we echt konden doen, hebben we ons geen seconde bedacht en zijn er vol voor gegaan.
Dus schreven we een album, wetende dat we de beste omstandigheden in de hele wereld zouden hebben om de sound te krijgen, waarvan we zo houden op veel albums die door Steve Albini opgenomen zijn. En eigenlijk is dat wat er gebeurd is. We gingen in februari 2016 de studio in. We hadden onze songs klaar. Hij namen ze op en wij vonden de sound te gek. Het voelt zo goed om met iemand te werken die je zozeer vertrouwt. Ik denk dat door een goede sound op te nemen in plaats van na afloop te proberen de nummers te bewerken, compleet je gevoel in de studio verandert. Je weet de hele tijd waar je naar streeft. En over werken met Steve: Het is wat je verwacht. Hij is heel aardig tegen ons geweest, hij lijkt een kalm persoon. En hij is een genie.”
Cocaine Piss zit nu in een Duitse tour, speelt vrijdag 30 december op het Bombay Curates festival in Paradiso en doet op 12 en 13 januari drie shows op Eurosonic in Groningen. In mei staan ze met Gruppo Di Pawlowski op Nuits de Botanique in Brussel en voor komende zomer weten we al zeker dat je op Klikofest in het Patronaat, Haarlem moet zijn om naast Cocaine Piss ook New Bomb Turks, La Muerte en Fify Foot Combo te zien.
Nog geen reacties!
Er zijn nog geen reacties geplaatst.