Ghost in TivoliVredenburg, foto Tim van Veen
In het land van de Rode Duivels heerst nog altijd een stevige beveiliging. Zowel op Antwerpen Centraal als voor Trix staan zwaarbewapende soldaten. Dinsdag heerste enkel vuurwerk van muzikale aard in een uitverkochte Trix. De wierrook is goed te ruiken en hymnes klinken door de grote zaal. Na pakjesavond speelde Ghost dapper in Parijs voordat Papa Emeritus en zijn Nameless Ghouls richting Antwerpen zijn getrokken. Ondanks de duivelse teksten roepen de Zweden niets anders op dan saamhorigheid. ‘’Come together as one, for Lucifers son.’’
Ghost in TivoliVredenburg, foto Tim van Veen
Tekst Lodewijk Hoebens, de foto’s zijn door Tim van Veen geschoten bij de show van Ghost in TivoliVredenburg, Utrecht
Vanavond vooral veel materiaal van nieuweling Meliora. Maar liefst zeven stuks passeren de revue tijdens de anderhalf uur durende show. Voorganger en doorbraakalbum Infestissumam komt zes keer langs, terwijl fans van het eerste uur het moeten stellen met Ritual en Con Clavi Con Dio. Opvallend is het verhaal achter de structuur van de setlist. Als een soort van kerkdienst, kan het kort samengevat worden als het eren van Satan. Halleluja! Visueel ondersteund door divers artwork op de achtergrond en een prima lichtshow. Muzikaal heeft de band zich ondertussen ontwikkeld tot een ware hitmachine. Meliora stond bij ons zelfs hoog in de albumhitlijsten en single Cirice leverde een Grammy nominatie op. Niet voor niets staat Trix helemaal vol, tot zelfs buiten de zaal. Grotere zalen, waaronder het Tilburgse 013, zijn al geboekt voor de terugkeer in maart.
Spookachtige synths van opener Spirit zetten onmiddellijk de toon. De toetsenist staat hoog achter zijn muzikaal altaar en zorgt vanavond voor prog-invloeden. Naast hem de drummer die even alle trommels langs gaat om het tempo op te voeren. Voor je het weet, heeft Ghost je te pakken met een geweldig staaltje samenspel. De combinatie van de diverse melodieën, pop meets metal, werkt zo aanstekelijk. De enige die af en toe uit de toon valt is Papa Emeritus zelf. Niet alle noten worden even zuiver gehaald. Over zijn functie als frontman valt echter niks negatiefs te melden. Hij staat centraal op het brede podium met de armen wijd uit elkaar, met verve hun evangelie predikend. Vooraan pronken de drie gitaristen, tegenwoordig zonder de monnikskledij maar strak in het zwart met nieuwe gehoornde maskers.
Ghost in TivoliVredenburg, foto Tim van Veen
‘’Antwerpen are you with us?!’’ De zaal reageert euforisch, maar ondanks het stevige vervolg in de vorm van From the Pinnacle to the Pit, blijft het naast de vele devilhorns vrij pitloos. Geen crowdsurfers, circlepits en wall of deaths. Men geniet dan ook vooral van een geweldige show en het feilloze samenspel. De bassist staat deze keer centraal op het podium, want wat een baslijnen komen er wel niet voor in From the Pinnacle to the Pit! In hetzelfde nummer weten ze bovendien twee keer naar een climax te werken en ook nog een rake gitaarsolo te brengen. Dan moeten de rituelen nog beginnen. ‘’A little clap, yes?’’
Papa blijft het publiek op een vriendelijke manier aanspreken. Hij beweegt veelvuldig over het podium, als een soort van dirigent, om zijn Nameless Ghouls onder de aandacht te brengen. De spots zetten de diverse bandleden tijdens hun solo’s nog eens extra in het licht. De gitaristen zoeken elkaar ook veelvuldig op om even samen te soleren of juist ook van elkaars muziek te genieten. Ondanks de maskers en gewaden spat het spelplezier ervan af. De stoere rockposes zijn alleen maar een leuk visueel extraatje.
Ghost in TivoliVredenburg, foto Tim van Veen
Nog wat meer wierrook vindt Papa en uiteraard meer Satan Prayers zoals Con Clavi Con Dio en Per Aspera Ad Inferni. De twee songs worden door een slim gitaarriffje achter elkaar gespeeld en zorgt dat Antwerpen klaar is voor de communie. Twee Sisters of Sin (twee vrouwelijke fans van boven de 18) komen het podium op en mogen assisteren met hosties. Vervolgens verdwijnen ze in de pit als offering. Een sinister sfeertje ontstaat door de begintonen van Body and Blood, Ghosts variant over het lichaam van Christus. Devil Church, het eerste intermezzo van Meliora, geeft Papa de tijd om wat comfortabels aan te trekken. Tijd voor leadsingle Cirice, die kan rekenen op een warm onthaal. Ondanks de gitaren heeft het nummer iets droevigs over zich. De piano zet extra kracht bij.
Voordat Ghost verder gaat met misschien wel een van de mooiste nummers, maakt de band nogmaals duidelijk waarom we vanavond samen zijn. Of beter voor wie. ‘’Belial, Behemoth, Beelzebub, Asmodeus, Satanas, Lucifer… Hail Satan!’’ De stamper van vorige plaat Infestissumam dient andermaal als prima meezinger en Papa kiest er weer voor om zijn ‘onderdanen’ te aanbidden. Hij reikt de handen naar boven. De lead-gitarist, hersteld van schouderblessure (die hem zaterdag in TivoliVredenburg nog aan de kant hield), zet zijn rechterbeen vooruit en siert de avond met een volgende solo. Tijdens het tweede intermezzo van Meliora horen we hoe een harp bijna sierlijk aan stukken wordt geplukt. Lichtstralen prijken richting het midden van de zaal. De band keert terug voor dé fraaie powerballad He Is. Een instant classic. Waarschijnlijk zullen weinig Belgen Selim Lemouchi kennen, maar het nummer is naast een ode aan Satan ook gericht aan de overleden The Devil’s Blood frontman. Een Nameless Ghoul verduidelijkte dat in het interview op NMTH. Over Duvel gesproken, de Belgen bewijzen nog maar eens echte bierliefhebbers te zijn.
Ghost in TivoliVredenburg, foto Tim van Veen
Absolution en Mummy Dust laten meer fraais horen van Meliora. ‘’Come on Antwerpen!’’ Het tempo wordt flink opgeschroefd door ferme baspartijen en de lage stem van Papa. Beide gitaristen wisselen riffs af onder het goedkeurende oog van hun papa. De piano plakt er week een extra laag tegenaan en gaat samen met de gitaar richting een volgende climax. ‘’Put your hands up and reach for the sky!’’ Mummy Dust brengt nog wat ruigers. ‘’You wanna hear a heavy motherfucker?’’ Tromgeroffel legt het accent richting de gitaren en de nog lagere vocalen. Toch zie je wat aarzeling bij het publiek wanneer Ghost komt met het meeslepende en gekke Ghuleh/Zombie Queen. Tijdens het eerste deel moet de frontman het publiek nog op sleeptouw nemen, want het lijkt iets te langdradig te worden. Nog maar eens het bewijs dat Ghost geen metalband is, maar een klassieke hardrockact die zowel heavy als ingetogen uit de hoek kan komen.
Abba, Roxette en Ace of Base hebben door de jaren heen laten horen hoe goed Zweden zijn in popmuziek. Ghost heeft die kracht ook in zich om fantastische popmelodieën te verweven in stevige rocksongs met een satanisch sausje. Hoort ook bij de Scandinavische muziek. Als ode kiest het Duivelse zestal deze tour voor de cover If You Have Ghosts van Roky Erickson. Een Amerikaan met een Zweedse naam en belangrijk voor de psychedelische muziek. Het nummer valt vanavond ietwat uit de toon maar de aankondiging zorgt opnieuw voor saamhorigheid. ‘’There is one thing you have, that nobody else in the world has. Ghost!’’ Beetje grootspraak maar ‘’If you have Ghosts, you have everything’’ spreekt voor zich. Het publiek smult en reageert als één volk.
Precies wat de band voor elkaar wil krijgen met vaste afsluiter Monstrance Clock. ‘’Come together, together as a one!’’ De orgelpartijen kruipen ook nu weer makkelijk onder de huid. Stilstaan blijkt onmogelijk.’’How about an orgasm together?’’ Ghost swingt er lustig op los, Papa weet enkele danspasjes en stelt nog een laatste keer zijn makkers voor. Vuisten gaan de lucht in, maar dan is het toch echt afgelopen. Een Devil Church koor neemt de verbroederende woorden over, waarna de zaal geleidelijk leeg loopt. Gelukkig zijn ze in maart terug, al zal Ghost vanaf nu waarschijnlijk in grotere zalen te vinden zijn.
Ghost in TivoliVredenburg, foto Tim van Veen
Nog geen reacties!
Er zijn nog geen reacties geplaatst.