ESNS20 interview: Abdomen is klaar met vastgeroeste muziekindustrie

Roel Meijer, Ate Kamsma en Peter van Beets zijn graag geziene podiumgasten bij Never Mind The Hype. We volgen Abdomen al sinds de herfst van 2015 en ze hebben in al die jaren nooit teleurgesteld. Sterker: Of ze nu post-grunge, garage of zoals de laatste tijd steeds gemenere noisy punk spelen, de Friese band stopt er ziel en zaligheid in en dat voel je. Dat spat ook letterlijk van het podium in de vorm van bloed, zweet en splinters van de in tweeën geslagen gitaar van Van Beets. Alle reden dus om Abdomen uit te nodigen voor onze ESNS showcase, woensdag 15 januari in de Drie Gezusters in Groningen. Gratis toegang, en Wallace Vanborn, Diggeth en Farer spelen ook!

Door Ingmar Griffioen

De noordelingen hebben met Abdomen en BOYAKIRA (alleen Roel en Peter) al drie keer de NMTH-vlag hoog gehouden tijdens de Popronde, maar met die laatste speelden ze maar één keer. Het is niet dat ze daar boos over zijn, want die inschrijving was meer een grap en de selectie nogal een surprise. Ze zijn wel teleurgesteld in de hele vastgeroeste Nederlandse muziekcultuur, die volgens Meijer wel wat een schop onder de kont kan gebruiken. Boos zijn de drie Friese mannen, met naast Roel en Peter ook bassist Ate Kamsma, zeker wel in hun muziek. Na de Anger Issues en Lies van debuutplaat Emetophobia (2018) kwam Abdomen in 2019 met de nogal furieuze Rash EP, die ze in Rotterdam opnamen bij Niek Driesschen (o.a. Iguana Death Cult, Rats On Rafts, Forbidden Wizards, Pig Frenzy, Beach Coma) en voelt als een salvo welgemikte klappen op de kaak. Met Abdomen worden ze nu regelmatig gevraagd voor gigs en voorprogramma’s, spelen ze gemiddeld twee keer per week en eind januari gaan ze op tournee door Duitsland.

We gaan in gesprek over waar Abdomen nu staat, wat de plannen zijn en waarom klinken de mannen eigenlijk zo boos? We spreken ook over het eigen platform Magneet, het gebrek aan podiumplekken in Friesland voor de meer spannende, kleinere initiatieven, geestverwante bands als Gramma en Zahrada en wat er allemaal mis is met de Nederlandse muziekindustrie. Zo aan de vooravond van Eurosonic, bij de aftrap van het culturele kalenderjaar, neemt Abdomen showcasefestivals Popronde en Eurosonic, hypegerichte media en muziekopleidingen en de gemeente Leeuwarden en burgemeester de maat. “De gemeente heeft al het geld in één groot pand gestopt waar geen flikker gebeurt voor de creatieve sector. En dan hebben we nu burgemeester Sybrand Buma die overal de stekker uit trekt.” De enige oplossing: “Dan doen we het gewoon lekker zelf.”

---

Is die Rash EP een beetje opgepikt Roel?
“Wel aardig, maar minder dan de plaat. We hebben ‘m ook opgenomen, nadat onze boeker om nieuw materiaal vroeg ‘omdat jullie een beetje een andere kant op gaan’. ‘Een of twee nummers als single is prima’, zei hij nog. Dat zijn er toen per ongeluk vijf geworden. Dus toen wilden we het ook op vinyl uitbrengen. Alleen digitaal is toch zonde en ik werk bij de vinylperserij Deepgrooves hier in Leeuwarden, dus dat was goed zelf te fiksen. De muziek staat ook een kant en de andere is leeg. Volgens mij is geen een plaat hetzelfde, het zijn 150 verschillende kleuren. En de hoes hebben we zelf gestempeld. Best wel DIY. Het is echt een cool ding geworden.”

Zitten jullie daarvoor nog bij Geertruida?
“Ja, maar Peter en ik twijfelden of we niet zelf een label moeten beginnen. Dit was de eerste release van Magneet Records, samen met Geertruida. Eigenlijk is het nu alleen nog maar een naam. Wie weet wat er in de toekomst nog mee gaat gebeuren. We organiseren ook shows in Leeuwarden onder dezelfde naam. Het is wel interessant om zo een platform voor jezelf te creëren. Je kan in feite alles onder de verzamelnaam Magneet doen, wellicht gaan we straks wel kleding verkopen.”

Merchandise is een belangrijke inkomstenbron?
“Ja we hebben shirts, iemand die maakt buttons voor ons en we hebben altijd platen bij ons. We krijgen altijd veel reacties, mensen sturen foto’s op als ze iemand met een shirt met onze kotsende meeuw in de trein zien zitten. We doen altijd een beperkt aantal, om weer te kunnen rouleren. Op de nieuwe staat een man tegen een computer te trappen. Daar zit inderdaad een gedachte achter. Peter schrijft de teksten, en ik geloof dat het nu gaat over iemand die zich heel erg gehaast voelt. Hij zingt op de EP onder andere over dat hij niet 24 uur per dag wil werken, of in ieder geval niet in zo’n callcenter-baan. De gedachte is puur dat iemand er gek van wordt en die pc stuk trapt. Ik denk dat genoeg mensen dit herkennen, die 40 uur per week in een callcenter zitten en daar niet blij mee zijn.”

Heeft Abdomen een verdienmodel als ‘we willen zoveel spelen, merchandise en…
“Nee, eigenlijk totaal niet. We vinden het gewoon leuk om te doen. Je wilt natuurlijk wel vooruit, maar er zit geen verdienmodel achter. Als iemand het vet vindt, dan vindt ie het vet en dan zijn wij daar blij mee. Daar gaat het om. En als iemand het niet vet vindt, dan is dat ook prima. Wij hoeven er niet op te verdienen. We willen er alleen niets op inleveren. Het is wel kostbaar om te doen allemaal, vooral opnemen en telkens een bus huren. Maar we draaien gewoon quitte en het is ons niet om het geld te doen. Eigenlijk totaal niet. Sommigen denken dat, maar dat kan echt niet joh. Maar misschien komt dat nog. Het zou wel mooi zijn als het uiteindelijk lukt!

Jullie zijn sinds 2015 bezig. Althans eind 2015 stuurde Geert van The Black Atlantic ons een sessie op uit de catacomben van het voormalig Provinciehuis van Friesland. Zijn jullie tevreden met de ontwikkeling van de band?
“Klopt, 2015 was het. In het begin weet je zelf nog niet zo goed wat je aan het doen bent. Maar we kregen al snel te horen ‘het lijkt hier op’, ‘het klinkt een beetje als dit’ en ‘misschien moet je eens luisteren naar..’. Dat probeer je dan, tot je ontdekt dat je eigenlijk vooral iets voor jezelf wil ontwikkelen. We willen helemaal niet op bepaalde dingen lijken, dus dat probeer je dan zoveel mogelijk los te laten, maar wel invloeden van wat je vet vindt mee te nemen.”

Je bedoelt dat jullie eerst wel nadrukkelijk in de grunge- en garagehoek geplaatst werden?
“Ja, dan wordt je weer een kant op gedrukt. Op zich snap ik dat ook wel, dat vinden mensen prettig. Maar als ze nu aan mij vragen wat wij maken, dan weet ik dat eigenlijk niet. Dan zeg ik altijd maar ‘punk’. Geen idee. In het begin denk je nog wel eens ‘de opnames moeten een beetje klinken als’ en nu zijn we gewoon naar Rotterdam gegaan, omdat we het zo vet vonden dat Niek alleen maar met analoge apparatuur werkt. Van de gitaarsnaren en de drumvellen tot aan wat er uiteindelijk op die vinylplaat staat, daar heeft geen enkele computer tussen gezeten. Aan de ene kant is het vet vanwege die sound die hij heeft, maar het is ook heel cool voor je workflow want je staat gewoon met z’n allen in een ruimte alsof je aan het repeteren bent. Na het opnemen kun je er nog wel van alles mee doen. Bij het eerste nummer wilden we nog machinegeluiden. Niek kwam met een boor en een oude magnetron. Daar plakte hij wat microfoons op en toen heb ik er doorheen geboord. Zo gaat dat.”

Ik vind het muzikaal wat bozer geworden, meer richting noisy punk.
“We hebben best vaak dat we bands vet vinden, dat ze met een nieuwe plaat komen en dat het dan rustiger is geworden. Bij ons gebeurt eigenlijk het tegenovergestelde.”

Komt die boosheid ergens vandaan, behalve uit de oefenruimte?
“Ik denk dat onze favoriete muziek ook wel veranderd is. Toen we begonnen luisterden we allemaal ook wel een beetje wat we maakten en nu is onze visie heel erg verbreed. Ik luister momenteel veel Italodisco, techno en hiphopbeats. Het genre maakt ons niet zoveel meer uit, zolang het maar muzikaal sterk is. Bij muziek voel je vaak of die mensen bezig waren met muziek, of meer met hitjes maken of populair doen. Dat voel je gewoon direct. Van mensen die met muziek vooral willen opvallen word ik persoonlijk altijd kwaad. Misschien dat dan doordringt in onze muziek, dat we vrijuit aan het ranten zijn. Echte popmuziek wordt vaak met een soort schema geschreven, hoe lang het intro moet zijn en met een catchy refrein en zo. Waarom zou dat zo vast moeten staan? Terwijl je ook kan experimenteren met muziek of een nummer kan maken met drie hele verschillende stukken.”

Abdomen zou natuurlijk ook een vehikel kunnen zijn om – naast spelplezier – een zekere ontevredenheid te uiten.
“Er zijn natuurlijk altijd dingen waar je kwaad om kan zijn, nieuws of iets persoonlijks. Dat zit daarin. Daarom lijken we soms hartstikke boos op het podium, haha. Maar we zijn nooit persoonlijk gemeen hoor. Maar live spelen is wel een prachtig hulpmiddel om dat eruit te krijgen. Vooral voor mij, ik mag ook letterlijk slaan.”

Twee jaar geleden speelde Abdomen ook op de NMTH x ESNS-party, toen in de Benzinebar. Inmiddels is er aardig wat gebeurd, waarvan de release van debuutalbum Emetophobia (2018) natuurlijk het belangrijkste is. Ook live hebben de Friezen de nodige stappen gezet en inmiddels richten ze het vizier op het buitenland. Ze hebben in Double Vee een serieuze boeker die ook een rol speelt in de Duitse tour en hopen ook nog eens de oversteek te maken naar Engeland. Brexit of geen Brexit, ze namen hun plaat op in Leeds met producer Matt Peel (o.a. Bad Breeding en Pulled Apart By Horses) en zetten graag meer voeten aan de Britse grond. Maar eerst dus Groningen op 15 januari. Hebben de mannen er een beetje zin in? Wat vinden ze van het programma en gaat Eurosonic Abdomen nog wat opleveren?

Roel: “Vet leuk. We hebben er echt superveel zin in en ik vind de line-up ook erg cool. Ik ken Farer, wat natuurlijk Menhir was. Met Wallace Vanborn hebben we ooit een keer in Asteriks gespeeld en alleen Diggeth ken ik nog niet. We gaan ditmaal niet vaker spelen op Eurosonic. Persoonlijk neem ik het allemaal niet meer zo serieus. We komen speciaal voor NMTH. Mensen vinden Eurosonic maar heel belangrijk. Het is wel een leuk feest, maar verder zijn het gewoon shows. Ik vind het wat pretentieus en heb het idee dat Eurosonic en Noorderslag nog meer een mediafeestje worden, in plaats van leuke dingen om live te zien.”

Er komen natuurlijk wel veel mensen op af, ook programmeurs en boekers. Zou Abdomen daar niet ook wat aan kunnen hebben? Hebben jullie nog iets te winnen in De Drie Gezusters?
“Ja er komen altijd wel mensen natuurlijk, vaak ook dezelfde, en daar gaan we zeker ons best voor doen. We vinden spelen sowieso heel tof om te doen en zo verspreid je je muziek. Dat is uiteindelijk wel de bedoeling. Maar het is niet dat we daarheen gaan om te netwerken of zo.”

Tegelijkertijd is het belangrijkste plan van Abdomen wel: meer spelen, vooraleerst in het buitenland. Daar is een goede reden voor. In een recent gesprek in het café van EKKO, waar Abdomen ditmaal de zaal had verbouwd als opener voor SONS, vertelde Meijer al uitgebreid over hoe de band een zeker onbehagen voelt bij hoe de raderen draaien van de Nederlandse muziekwereld. Over hoe ‘bands geen gelijke kansen krijgen’.
“Het gaat wat ons betreft vanuit de Popronde en diverse mediapartners allemaal om promotie, stoere foto’s en hip lijken op social media. Met Abdomen hebben we gewoon gemerkt dat het nergens meer gaat over muziek, maar voornamelijk om populair gedrag. Daarbij vinden we ook dat er bands worden geselecteerd die deze insteek zo veel mogelijk aannemen, en dat vinden we heel jammer. Het lijkt wel heel belangrijk dat een band ‘nieuw’ moet zijn met allerlei vernieuwende podiumpresentaties en verkleedpartijen. Eeuwig zonde, want dat is wat ons betreft niet waar muziek om draait. Popronde is daar overigens niet de enige in hoor, het lijkt eigenlijk een beetje vastgeroest in de Nederlandse muziekcultuur.”

Meijer denkt dat velen dit met hem eens zijn, maar het “niet durven te zeggen, omdat ze bang zijn dat ze dan nergens meer geboekt worden of niet meer interessant gevonden worden door media. Daarom vond ik dit stuk van Jasper (Grave frontman Gramma, G.O.D. en ex-Lookapony, IG) wel tof.” Gramma kaart tegen The Daily Indie de Nederlandse ‘zeikcultuur en millennial-gehuil’ aan en geeft vooral aan klaar te zijn met randstedelijk ‘groepsdenken’ en ‘vriendjespolitiek’. Het is niet toevallig dat Roel dit interview noemt, want Jasper Grave zegt waar het op staat. Hij ergert zich aan ‘bands die elk jaar weer gehyped worden door alle mediaplatforms en daarna vaak niets boeiends meer uitbrengen’. Meijer snapt dat, ook hij vindt dat zo veel goede bands over het hoofd worden gezien en dat media liever springen op de volgende band die in het plaatje past.

“Het gaat niet om ons plekje”, nuanceert de Abdomen-drummer. “Maar wat Jasper ook aankaart is de muziekcultuur. Mensen hebben een heel ander idee erbij dan het echt is. Ik heb heel erg het gevoel dat als mensen lezen dat er een band komt waar je op moet springen, dan gaan ze springen bij die band omdat het daar staat en niet omdat ze dat zelf leuk vinden. Ik vind dat mensen teveel kijken en luisteren naar wat een ander leuk vindt en wat erover wordt geschreven in plaats van zelf op zoek gaan en luisteren. Het kan zomaar zijn dat je met Popronde in een grote stad speelt, dat ze over je schrijven en dat de zaal vol staat en dat je een maand later in dezelfde stad speelt en dat er helemaal niemand is. Terwijl die mensen je een paar weken eerder nog geweldig vonden, zijn ze je nu alweer vergeten. In hoeverre ben je dan echt met muziek bezig?”

Maar waarom komen die bezoekers dan wel bij de Popronde?
“Ik heb het idee dat mensen niet echt meer luisteren naar de muziek zelf, maar de beste scenes voor zich laten kiezen en zich laten sturen door wat er over artiesten wordt geschreven. Zo houd je de hitmakers ook in stand. Die staan er ook niet voor de muziek, maar voor de verhaaltjes die er geschreven moeten worden. Dat vind ik niet heel muzikaal.”

Heeft dat, het vluchtige, naar jouw idee te maken met generaties?
“Dat zou heel goed kunnen. Maar nu kan iedereen ook een flashy website bouwen, verhaaltjes schrijven en een groot publiek opbouwen. Ik vind het wel ingewikkeld. Het is vaak meer een gevoel dat de insteek hier verkeerd is. Wat ook wel bizar is dat je opleidingen hebt, die jou opleiden om dit zo te doen. Dat is natuurlijk heel raar.”

Wat zegt zo’n opleiding als Minerva in Leeuwarden dan?
“Ik heb daar niet op gezeten hoor. Maar eigenlijk zeggen ze tegen jou: ‘oh, je bent muzikant. Wat wil je dan doen? Ga er maar wat mee doen.’ En dan is iemand jaren aan het prutsen op zo’n school en dan is die klaar en denkt ‘wat ben ik nu eigenlijk’. Vaak komt die er dan pas achter. Maar in die tijd op school heeft hij wel heel veel kunnen leren en kunnen doen wat hij wil. Er zijn andere scholen, zoals de Herman Brood Academie, en die leiden jou op tot… Je moet eerst een visie hebben voor je band en een stijl kiezen. Trek allemaal maar gekke pakjes aan, want dat ziet er leuk uit en daar trek je aandacht mee. Ze moeten ook muziek schrijven weet je wel. Als je daar niet naar kijkt, word je in principe een soort theaterstuk. En dat nemen anderen ook weer over en denken dat dat werkt. Maar dan ben je een jaar later vaak ook weer verdwenen. Dan is het meer hype. En dat is gewoon jammer.”

Misschien leren ze naast die pakjes ook wel gewoon noten lezen, samenwerken in de studio en…
“Ja natuurlijk. Maar je wordt bij elkaar gezet daar met een bepaald doel. En natuurlijk hoort repeteren en muziek schrijven daarbij. Maar ik vraag me af of mensen dan samen komen met hetzelfde idee. Op zo’n school zijn ze meer bezig met akkoordenschema’s op elkaar afstemmen en een catchy zanglijn eroverheen gooien. Dan is het nog een kwestie van je imago opbouwen. Peter schrijft soms bepaalde stukken en ik kan ook gewoon zeggen dat ik het helemaal niks vind, of we gaan er wat mee doen. Maar we willen er wel creatief mee bezig zijn en nieuwe dingen ontdekken. Dat doen we met BOYAKIRA op een heel andere manier, dan maakt het echt helemaal geen flikker uit. Dan pakken we gewoon drumcomputers, keyboards en misschien pak ik m’n drumstel ook nog wel een keer voor het idee. Dat is zo’n ander creatief proces dan wanneer je bij elkaar wordt gezet en van tevoren wordt bedacht dat je dat, inderdaad zelfde rondje maar moet gaan doen. Volgens mij denken heel veel mensen dat ook: dat moet je doen en je bent succesvol. Dan ben je een jaar later klaar en verdien je er nog steeds geen geld mee. Dat is natuurlijk wel een verkeerd beeld, want muziek maken gaat niet om geld verdienen.”

Wordt het te simpel voorgesteld?
“Ik denk dat het teveel in een mal wordt geduwd.”

Je hebt toch positieve uitzonderingen. Birth Of Joy heeft bijvoorbeeld ruim tien jaar bestaan en vijf albums gemaakt.
“Zeker. Het is echt niet allemaal zo natuurlijk. Maar ik denk wel dat het voor een gezond muzikaal circuit niet heel erg bevorderlijk is, uitzonderingen daargelaten.”

Hoe zou dat gezonde muzikale circuit er dan wel uitzien?
“Als je van muziek houdt en ermee bezig wilt zijn, dan moet je naar shows toe gaan, lokaal of waar dan ook. Of zelf dingen organiseren, ook als je nog geen muziekinstrument kan bespelen, want dat is juist waar gelijkgestemde mensen bij elkaar komen en daar ontstaat weer nieuwe muziek uit. Je kan ze niet gewoon in een hok stoppen en verwachten dat er iets creatiefs gaat gebeuren. Ik denk niet dat dat op die manier werkt. In muziek heb je natuurlijk vet veel verschillende genres, maar het blijft ook wel kunst. Dus mensen hebben er ook vaak een andere bedoeling mee. Het lijkt me beter dat die mensen elkaar gaan opzoeken, dan dat ze in een stramien en een mal worden gepropt: ‘kijk zo moet het ongeveer werken en dan ben je wel succesvol’.”

‘GAT IN DE NEDERLANDSE MUZIEKWERELD’

De Nijmeegse punkband Zahrada hield onlangs een interessant pleidooi op NMTH. Ze signaleren een ‘gat in de Nederlandse muziekwereld voor bands die een bepaalde niche aanspreken en/of bijvoorbeeld het experiment aangaan; die niet per se zijn voorbestemd om door te breken voor groot publiek maar die vooral gewoon veel willen spelen om het spelen, voor publiek dat een ander soort energie of emotie zoekt’. Het lijkt Zahrada ‘spannender als er een soort Popronde zou zijn waarbij we elkaar voornamelijk helpen om in elkaars stad te spelen. Vanwege de liefde voor muziek. Wellicht ontstaat er ook betere muziek vanuit die vrijheid. Uiteindelijk maken we de muziekbusiness immers zelf. We kunnen ons aan de regels houden, maar we kunnen ook zelf iets nieuws proberen te creëren.’

Dat sluit nadrukkelijk aan bij wat Abdomen zegt. Zouden jullie je niet kunnen verenigen met bands als Gramma en Zahrada en daar wat mee organiseren? Jullie hebben Magneet en Gramma heeft ook eigen avonden immers.
“Klopt, we zijn een aantal keer met ze op stap geweest toen ze nog Lookapony heetten. In Friesland gebeurt toch iets minder dan in Brabant, maar ze komen ook altijd langs als wij in de buurt zijn. We kennen ze goed en het is heel vet om ze hier naartoe te halen, maar het is kostendichtend soms iets lastiger. Wij organiseren die shows ook vooral omdat we het leuk vinden en we proberen wel om lokale en landelijke bands de kans te geven, maar we kunnen daar ook niet elke keer op inleveren. Het is ook nog groeiende. We willen uiteindelijk wel een eigen locatie waar we ook kunnen oefenen, opnemen en feestjes geven. Als je wat meer mensen kwijt kan, en dat gebeurt ook, dan heb je ook meer budget en kun je ook grotere bands neerzetten, of bands van verder weg halen. Het moet dus nog groeien. Maar als je vindt dat iets op een bepaalde manier moet, dan moet je daar gewoon mee beginnen, anders gebeurt het niet.”

Hier speelt het door Zahrada benoemde tekort aan kleine podiumplekken een duidelijke rol: Voorziet Magneet in die behoefte, zeker nu Podium Asteriks ook geen vaste locatie meer heeft?
“Het is erg jammer dat Asteriks haar eigen locatie kwijt is. Dat komt ook een beetje doordat de gemeente hier het wel heel belangrijk vindt om al dat geld in één groot pand te stoppen, waar naar mijn mening helemaal geen flikker gebeurt. Die helpt bands als ons, Gramma of Zahrada niet. Geen enkele alternatieve band eigenlijk. Neushoorn voorziet volgens mij niet in een behoefte van de creatieve sector. Ik ken ook echt niemand die daar heen gaat. Er gebeurt eigenlijk ook niet echt iets, als ik op die website kijk… er wordt wat gepraat en er is misschien een keer een cabaretavond of een tributeband – als ik dat wil horen zet ik wel een plaat op. Dat is fijn voor diegene die dat leuk vinden, maar dat is in ieder geval totaal niet waar mijn behoefte ligt.”

Neushoorn is toch een breed cultureel podium waar het grofweg van bluesrock tot dance gaat?
“Ik vind het gek hoe het daar gaat. We wonnen een keer de Kleine Prijs van Friesland en dan mag je het jaar daarna terugkomen. Ze vonden ons op Nirvana lijken, dat was in het eerste jaar ook zo, en wij vonden het grappig om een volledige Nirvana-set te doen. Inclusief passende kleding. Wat ik vreemd vind is dat ik Neushoorn al een aantal keer een bericht heb gestuurd of wij nog een keer kunnen spelen, of we bands kunnen supporten, en dat dat altijd wordt genegeerd. Maar dan zien ze zo’n Nirvana-set en dan bieden ze heel veel geld om dat daar te komen doen. Maar dat is niet echt waar wij mee bezig zijn. Volgens mij snappen ze het dan ook niet helemaal.”

Qua marketinggedachte misschien wel.
“Ja, maar het is geen marketingbureau, het is een podium. Een goed voorbeeld vind ik de Duct Tape Studio in Rotterdam, waar de EP is opgenomen. Vrijdag speelden we daar weer een show. Zoiets vind ik dus wel heel gezond voor het Nederlandse muziekcircuit! Daar komen allemaal gelijkgestemde lui, niemand doet moeilijk, iedereen speelt in bands met elkaar en is geïnteresseerd. Ik zie graag meer van zulke plekken. Ze hebben het ook weer opgenomen, zowel de audio als de video doen ze analoog en het ziet er ook heel vet uit. Dus die kun je binnenkort nog verwachten.”

Het lijkt alsof er veel dingen omvallen in Leeuwarden, in de stad die in 2018 nog Culturele Hoofdstad van Europa was. Je zou denken dat dat de start van allerlei nieuwe activiteiten en scenes kan zijn.
“Inderdaad, maar dat is niet gebeurd. volgens mij denken de mensen van de gemeente dat je dat kan kopen met zo’n pand. En als je overal alle financiering uit trekt, dan valt alles om. En dan is er nog maar één plek waar je heen kan. Maar als die plek dan ook niks doet, dan moet je het maar zelf doen en zien we wel hoe dat loopt. En we hebben nu Sybrand Buma als burgemeester en die trekt meteen de stekkers uit allerlei festivals. Dus nee, het gaat niet echt de goede kant op.”

Ik kreeg net de promo binnen van de nieuwe plaat van The Homesick, met overigens drie (oud) Popacademiestudenten. Hoe kijken jullie naar die Friese jongens?
“Geweldig. Echt fantastisch hoe zij het op hun eigen manier doen. Zij maken gewoon wat ze tof vinden en hebben daar altijd aan vastgehouden. Ze spelen veel shows, hebben ook ervaringen met allerlei festivals en maken toffe muziek. Ze krijgen nu wel wat ze verdienen, absoluut.’

Heeft The Homesick daarvoor niet ook andere wegen moeten bewandelen, waarbij ze eerst in het buitenland meer lof oogstten?
“Zeker. Je ziet wel vaker bands die in de begintijd in Nederland de muziek maar moeilijk aan de man krijgen. Vervolgens vertrekken ze naar het buitenland, waar men het hartstikke tof vindt en doen ze leuke shows. Dan kom je terug in Nederland en kan het opeens wel omdat de UK het tof vindt. Dat was volgens mij ook het verhaal bij Amber Arcades. Ik vind dat vreemd. Net zoals media ons bij de Popronde wel leuk vinden en als je daarna nog een keer aanklopt, dan is het uiteindelijk toch niet zo vet meer.”

Jullie hebben het nu nog wat gemenere geluid heerlijk op die nieuwe EP gevangen. Kunnen bezoekers verder nog meer cash stukslaan aan de merch-tafel in De Drie Gezusters?
“We spelen uiteraard ook nog materiaal van de debuutplaat hoor en daar zijn we ook heel blij mee. Maar ik denk dat de EP wel aangeeft welke kant we in de toekomst op gaan. We willen graag weer een nieuwe plaat maken, dus dat gaan we gewoon weer doen zodra het kan. We blijven wel bezig. Naast de EP ligt die plaat ook op de merch-tafel en T-shirts, maar de kotsende meeuw is wel bijna op.”

En blijft BOYAKIRA als uiting ernaast bestaan?
“Die grap blijft ja. We grappen gewoon door.”

Abdomen speelt woensdag 15 januari, met Wallace Vanborn, Farer en Diggeth, op de NMTH x Pinguin Radio Heavy ESNS Showcase in De Drie Gezusters (Tikibar, upstairs). Gratis entree, kop- en nekpijn gegarandeerd. Een week later begint de Duitse tournee door onder meer Bremen en Berlijn.

---