Het is weliswaar alweer 3 januari, maar de lijstjesmodus staat nog niet uit bij ons. Tussen alle favoriete shows, de beste albums en de tofste foto’s vergaten we bijna dat we ook dit keer weer onze favoriete Nederlandse EP’s en albums samen stellen. Er zit een hoop werk in, maar het loont: met enige vertraging zijn we vandaag aan onze laatste lijst gekomen, met dit keer de derde van dit magistrale drieluik der Nederlandse zwaarte. Want sinds 2020 is het vaste prik: de vetste releases uit het Nederlandse gitaarlandschap, gekozen uit een behoorlijk immense poll van maar liefst 65 albums en 35 EP’s. 15 redactieleden brachten hun stem uit, en hoe! Want in drie delen presenteren we de 10 beste EP’s en de 20 beste albums van eigen bodem, want er kwam potverdorie weer kwaliteit uit dit jaar. We vervolgen dit Hollandsche drieluik daarom op de vrijdag met deel 2 van de 20 beste Nederlandse albums van 2024, positie 10 t/m 1! Tijd om de vrijmibo te starten, de speakers op volume 11 te zetten en deze dikke releases een draai te geven in het nieuwe jaar…

Tekst: Merijn Siben

We merkten het al met de beste EP’s, maar nu ook de langspelers: in 2024 viel er verbluffend veel moois te horen qua releases. Van punk tot black metal, stoner tot sludge: er kwam meer dan genoeg uit waar we erg blij van werden, dusdanig dat veel krakers het net niet haalden. Zo kregen o.a.  Another Now, Hell Valley High, Pizza Knife, Geo en Boneripper zeker een aantal stemmen, maar vielen ze net buiten de lijst. Enfin, met zoveel kwaliteit mag de Top 20 er alsnog zeker wezen! Daarom hoog tijd voor positie 10 t/m 1 van onze favoriete NLse albums van het jaar, gegroeid uit onze vakkundig bemeste Nederlandse bodem…

Lees en luister ook:
– De 20 beste NLse albums van 2024 deel 1: 20 t/m 11
– De 10 beste Nederlandse EP’s van 2024
– Het NMTH album van 2024 + individuele jaarlijstjes
– De 66 hardste hitters van het jaar op Spotify!
– De bruutste shows van 2024
– De beelden van 2024: het jaar in live-foto’s

10. TRAMHAUS – THE FIRST EXIT
Wat een jaar voor Tramhaus! Met zo’n 105 shows in 22 landen het afgelopen jaar is het behoorlijk indrukwekkend hoe snel de Rotterdammers de vaandeldrager van Nederlandse post-punk zijn geworden. En dat gaan ze in 2025 doodleuk overdoen: de data raken nu al in rap tempo uitverkocht, en die agenda begint steeds voller te raken. Een luisterbeurt van The First Exit laat dan ook horen waarom. Post-punk op het scherpst van de snede, die met een kundig stotende productie en behoorlijk wat furie en pit door de speakers raast. Tracks als Beech, Semiotics en Worthwhile zijn daar een voorbeeld van, met hun geflipte gitaarlijnen en ritmewisselingen. The First Exit is het resultaat van op speelse wijze doen wat goed voelt, en het is te hopen dat het Tramhaus ook in 2025 alleen maar tot grotere hoogtes zal brengen.

9. DÖDSRIT – NOCTURNAL WILL
Dödsrit bestormt nu voor de tweede keer onze lijst met beste Nederlandse albums! En okay, het is misschien een beetje valsspelen. Van oorsprong komt Dödsrit voornamelijk uit de koker van Zweedse alleskunner Christoffer Öster, maar sinds doorbraak plaat Mortal Coil uit 2021 werkt hij samen met drie Nederlandse muzikanten oorspronkelijk uit de thrash/crustpunk scene. En wat leidt die samenwerking ook met Nocturnal Will weer tot een gouden resultaat! Nocturnal Will zit zo tjokvol epische melodieën, uitgesponnen atmosferische passages en giftige blastbeats dat het bijna verstikkend werkt. Maar de kracht zit hem anderzijds in het subtiel op en afbouwen van die elementen. Borst fier vooruit trekken we ten strijde met Irjala, om vervolgens hellevuur te trotseren in Nocturnal Fire. Wat een luxe mengeling van traditionele metal elementen en vlammende black metal is dit toch! En terecht dat het eveneens leidde tot shows op Roadburn en Soulcrusher dit jaar. Simpelweg, zo beeldschoon als op Nocturnal Will klinkt black metal niet vaak.

8. BONGLOARD – DYTYR?
Met People Overreacting To My Behavior scoorde Bongloard al een van de beter garagepunkplaten van 2022, met een plekje op nummer 14 in onze lijst destijds. Maar het is duidelijk dat het vervolgens vele touren zijn vruchten afwierp voor het sympathieke Brabantse trio. Die gezamenlijke ervaring leidt tot DYTYR?, een garage/post-punkplaat die zo’n verbluffend vettige sound en songwriting heeft dat we hem dagelijks toch maar even door de speakers rammen. Potverdorie, als opener Suits je niet direct pakt, dan is er iets goed mis met je. DYTYR? is post-punk die uitblinkt in speelsheid en afwisseling, met stampende mokerhamers als Man Up, opgefokte blastbeats in Downwards en pittige punkepossen als The Mirror die moeiteloos wedijveren met een Bongloard liveshow. We kunnen niks anders dan deze langspeler keihard aanraden. Do you think you’re ready? Schroom dan niet en klik op ‘Afspelen’:

7. CHANGING TIDES – AMIDST THE GRAY
Impair The Vision van Changing Tides was al niet niks. De metalcore/deathcoreband leek een paar jaar terug al op een ander level te zitten dan menig andere Nederlandse band uit de scene, en gezien het grote aanbod van kwaliteit is dat al niet niks. Maar na behoorlijk wat buzz in het livecircuit en een resem singles, toont opvolger Amidst The Gray een band die een greep doet naar de top van de Nederlandse metalcore. Dat hoor je namelijk ruimschoots terug. Opener Siren’s Song komt bijvoorbeeld als een losgeslagen meteoriet op de aarde klappen, apocalyptische synths en al. Opvallend is de speelsheid op de plaat. Subtiele samenzang, atmosferische breaks, flitsende gitaarsolo’s: tracks als The Thrill, Louder Than Words en Sands of Time worden met zoveel bombast op je afgevuurd dat het voelt alsof je een stomp in de maag kreeg en wanhopig naar lucht hapt. Maar als die monsterlijke breakdown van Bleeding Wrist je weer een schot adrenaline en ademruimte geeft, druk je trillend op de repeatknop. Deze Nederlandse deathcore plaat is ons er eentje hoor, de tering. Geef deze gasten maar rap een dikke tour door Europa:

6. BAARDVADER – WHEN THE STARS ARRIVE
Het scheelde weinig: we hebben de nieuwe plaat van Baardvader helemaal over het hoofd gezien in mei, maar dat ze alsnog de Top 10 behalen zegt genoeg. De Haagse stonerfuzzers hebben met When The Stars Arrive alweer hun derde plaat afgeleverd, en die mag er wezen. Met een heerlijk crunchy productie stampt het powertrio er nog smeriger en vettiger in dan op het voorgaande werk. I Know You Know is al zo’n opener, inclusief bikkelharde grooves en grungy samenzang. Maar daar blijft het niet bij. Verpletterende bulldozers als Goodbye of Save Ourselves komen heerlijk venijnig op je afdalen, terwijl Redemption Day en het titelnummer die stevige stoner metal met spacende psychpassages doorspekt. Geweldige plaat:

5. ALKAHEST – LIVE AT ROADBURN 2023
Huh? Een live album in de lijst? Jawel, dat is zeker niet de norm, ware het niet dat Live At Roadburn 2023 louter nieuwe muziek bevat die nog niet eerder verscheen. Het commissieproject van de Metal Factory wist in 2023 al indruk te maken in de Hall of Fame tijdens het festival. Maar dankzij een geslaagde crowdfunding zijn de nummers niet onuitgebracht gebleven, tot geluk van ons. Want Alkahest is geen kattenpis. In korte tijd heeft de jonge band een venijnige reeks post-metal tracks in elkaar gedraaid, boordevol tempowisselingen en verfrissende muzikale ideeën. Aldus Merijn Siben in zijn review:

‘Dodelijke opener Marked For Death blaast je al omver. Wat een stuwende kannonade aan verpletterende ritmiek en gepijnigde riffs, waarbij frontvrouw Cheyenne Reudenbach toch maar even een ontzagwekkende strot opentrekt. die van screams en grunts zo naar hallucinante zang switcht. Er is beduidend al een gevoel voor songwriting hier, een opener met een kop en een staart.’

4. NEIGHBOURS BURNING NEIGHBOURS – BURNING NEIGHBOURS
Rotterdam is al een bakermat voor gruizige post-punk, dus het stond buiten kijf dat Neighbours Burning Neighbours in onze Top 20 zou belanden. Maar zo hoog als dit zagen we even niet aankomen. Burning Neighbours heeft beduidend indruk gemaakt op onze teamleden, en niet zo gek ook: de langspeler is een heerlijk duistere, eigenzinnige release geworden. Luister bijvoorbeeld naar die dreigende bridge van Trans Youth, die tot een wondermooie, melodieuze climax leidt. Of de pisnijdige screams in Familiar Place. Met tracks als Neil Young, Catharsis of Hesistate krijg je zo’n beetje het idee: dit is post-punk die akelig, gevaarlijk en uiterst noisy durft te zijn, zonder daar goede songwriting voor in te leveren. Een welverdiende vierde plek voor een avontuurlijke, uiterst trippy plaat als dit:

3. RADAR MEN FROM THE MOON – VOMITORIUM
We hebben er lange tijd op moeten wachten, maar het is het waard: Radar Men From The Moon, het best bewaarde muzikale geheim des lands, bracht in 2024 Vomitorium uit. Van collabs met 10.000 Russos tot eigenaardige experimenten als de Subversive trilogie: geen enkel album van deze unieke Eindhovenaren klinkt hetzelfde. Vomitorium is de langverwachte opvolger van The Bestial Light, en biedt al een net zo dreigend amalgaam van hakkende drones, noise en metalriffs, ditmaal met Niels Koster van Throwing Bricks aan de microfoon. Opener Speech of the Hammer tikt dan ook al meteen je voorhoofd in met brute geluidsmuren en machinale drumpartijen. Maar na dit 10 minuten durende epos valt er nog meer te beleven. De grimmige post-punk van Psychic Warfare Now! en Confusion hakken er bijvoorbeeld heerlijk in, terwijl Altered States een aangenaam duistere 80’s industrial sfeer herbergt. Dan gaat het nog eens extra op standje wereldvernietiging met hekkensluiter Open Door to Vices. Kortom, Radar Men From The Moon heeft met Vomitorium opnieuw een meeslepende plaat afgeleverd, en zet hiermee hun unieke nalatenschap in de Nederlandse muziek voort:

2. VERWOED – THE MOTHER
Verdomme, blijkt de nieuwste van Verwoed ook meteen de zwanenzang te zijn. Het black metalproject van Erik B. heeft in 10 jaar tijd erg fraaie albums als De Val en Woudloper opgeleverd. Maar met The Mother stopt Verwoed op het hoogtepunt, daar het de beste plaat is van multi-instrumentalist B. A Prayer of Blood and Fire weet namelijk al meteen een brutalistische toon te zetten, om vervolgens met het waanzinnige titelnummer een meeslepend black metal ritueel neer te zetten. Tracks als The Child worden met tonnen atmosfeer en overgave gespeeld, waarbij gitaar melodieën krachtig samenvloeien met de imponerende strot van B. Ook erg fraai zijn de instrumentale interludes van Seven Trumpets en A Choir of Null and Void, die het muzikale concept van The Mother prachtig aan elkaar hecht. En dan heb je nog Death In A Rosary, die ontroerend en bemoedigend een uitstekende plaat ten einde brengt. Wat een knaller dit:

1. DOOL – THE SHAPE OF FLUIDITY
Het zat er aan te komen dat Dool de nummer 1 zou pakken, maar dat is niet zo gek ook. De shows van van Raven en co. werden meermaals genoemd, en ook The Shape of Fluidity viel uiterst in de smaak bij meerdere redactieleden. Het derde album van de band klinkt beduidend een stuk zwaarder dan Summerland, en dat zorgt voor een imposante muzikale reis. Het furieuze Venus In Flames zegt genoeg: een opzwepende, dreigende opener, die vervolgens vloeiend naar een opgefokte rocktrack als Self-Dissect gaat, om er even later het doomy titelnummer tegenaan te gooien. Hoogtepunten genoeg vervolgens. Wat dacht je van het meeslepende Evil In You? Of de gemene riff die Hermagorgon zo’n kraker maakt? Kortom, The Shape of Fluidity herbergt de beste elementen van Dool, en is daarmee een terechte nummer 1!


Deel dit artikel