Deel 11 alweer van onze Hardhitting Albumreviews! Bondige recensies van platen die je zeker uit moet checken. De tiende editie is alweer van vorig jaar, maar in de categorie beter laat dan nooit komen we vandaag met vier nieuwe reviews op de proppen. Zo kwam Ihsahn op Valentijnsdag met de nieuwe ep Telemark aanzetten, ging FFOOS viral met een huilende baby, gevolgd door de nieuwe ep My Life As A Teenage Wanker en kwam ook Friese avantpunk cultact It Dockumer Lokaeltsje met nieuw werk. Tot slot nemen we nog een release van 2019 mee in deze editie, met de laatste langspeler van Wallace Vanborn. 

Naast de Spotify-links kun je natuurlijk ook terecht bij onze 666 Hardhitters Spotify-lijst, waar je regelmatig op de hoogte blijft van dikke nieuwe tracks!

Door: Joost Schreurs / Merijn Siben

Ihsahn – Telemark
Bij het woord ‘horns’ zullen metalfans meestal denken aan het welbekende handgebaar. Op Telemark, de nieuwe ep van Ihsahn, krijgt horns echter een geheel andere invulling, namelijk als blazers. Ihsahn geniet bekendheid als frontman van black metal eindbazen Emperor. Ihsahn heeft inmiddels ook een flinke solocarrière opgebouwd, waarin bij de randen van het genre opzoekt en zelfs oversteekt richting prog en avant-garde. Telemark is deel 1 van een tweeluik, waarin Ihsahn een ode brengt aan zijn geboortegrond Telemark, een Noorse provincie die vooral bekend werd door de telemarklanding bij het schansspringen.

De ep bevat drie nieuwe nummers en twee covers en zoals gezegd is een belangrijke rol weggelegd voor de horns. De eerste nummers Stridig en Nord zijn lekker stevige black metal stampers, waar de blazers nog subtiel worden ingezet. Maar vanaf het derde nummer, de Finntroll-achtige titeltrack, gaat het volledig los. En dan moeten de covers nog komen. Allereerst een funky Rock And Roll Is Dead van Lenny Kravitz, gevolgd door een swingende versie van Iron Maidens klassieker Wrathchild. De snerpende zang van Ihsahn is het enige dat de luisteraar er nog aan herinnert dat we niet met een Tower Of Power-bewerking te maken hebben. Laat deel 2 maar komen. (JS)

It Dockumer Lokaeltsje – Alles Is Goed
De titel voor het meest tegendraadse Nederlandse punkalbum van het jaar gaat misschien wel naar de heren van It Dockumer Lokaeltsje. Of nou ja, Nederlands…deze veteranen komen uit Friesland en serveren teksten in het Fries. Daar komt ook nog bij dat Alles Is Goed een herbewerking en ode is aan Alles Ist Gut uit 1981, een album uitgebracht door Duitse electropunkers Deutsch Amerikanische Freundschaft. Een echte cultband uit het noorden, die het poplandschap in de jaren 80 onveilig maakte met platen als Ik Wil Met U Neuken en Moddergat, jaren later gevolgd door een reünie in 2014.

En ook Alles is Goed is een tegendraads staaltje avant-punk. In zo’n 20 minuten razen en rammelen de heren er een tiental tracks doorheen, stuk voor stuk eigenaardig, avantgardistisch en lawaaierig. Vanaf het begin valt de basgitaar nog het meeste op, verfrissend nadrukkelijk aanwezig. Opener Sato Sato blijft nog redelijk dicht bij het origineel, maar De Mussolini krijgt een kranige make-over van de Friesen, met een refrein dat ontaardt in een heerlijke bak noise. Maar het experiment wordt niet geschuwd, zoals te horen in de haast kakofonische tempowisselingen in Reade Lippen of het gefluit in De Rover En De Prins. En na alle vluchtigheid van onder andere Kopske Derby en As Wie’t De Leste Kear, wordt er met het afsluiter Alles Is Goed op haast doomrockachtige wijze gas terug genomen. Kortom, een heerlijk eigengereid punkrock plaatje die je niet vaak tegenkomt. (MS)

FFOOSS – My Life As A Teenage Wanker
De albumcover van FFOOSS ging in luttele weken viral: een huilende baby, zonder enige vorm van context, werd verspreidt naar diverse muziekplatforms en op Eurosonic Noorderslag, waar het fuzzduo speelde. Dat het zelfs voor een uitnodiging zorgde op 3FM, waar de foto van een schoolvriend bleek te zijn, was dan ook een kers op de taart. Bijzonder en onverwachts dus! Maar een betere promotie voor My Life As A Teenage Wanker hadden Sophia de Geus (45ACIDBABIES) en drummer Jannes van Kaam (Bongloard) niet kunnen wensen.

Het plaatje zelf kun je bijna zien als een project waar het om zoveel mogelijk fun, humor en rock’n’roll gaat. Fuzzrock die stoer en hedonistisch klinkt, met een flinke schep sarcasme en bevlogenheid. Luister maar eens naar het uptempo Riesbodies, dat je na een luisterbeurt niet meer uit je kop krijgt. Hoogtepunt No Strings Attached is dan weer het soort nummer waarmee je op een luie zondag uit bed rolt, dankzij lome ritmes, bluesy riffs en de overstijgende zang van Sophia de Geus. Theme Song en Theme Song Reprise vormen een verrassend tweeluik, eerstgenoemde en stampende opener, en die laatste dan weer een akoestische afsluiter, met samenzang en een xylofoonsectie. Met zes tracks in zo’n 15 minuten dus een charmante ep van de stal van Tartarus Records, dat als diy label vaker garant staat voor heerlijke undergroundreleases. Perfecte ep voor wanneer je een kwartier lang (of meerdere kwartieren) ongestoord wilt rocken. (MS)

Wallace Vanborn – A Scalp For The Tribe
Hij is al even uit, maar met een Video van de Week in nieuwe single Heart Is Where the Home Is, werd ondergetekende geënthousiasmeerd om A Scalp For the Tribe weer eens door de speakers te laten vloeien. Want hoewel de plaat in november uitkwam, kon een verlate review niet uitblijven. Want vanaf opener Am I The One You’re Looking For windt de band er geen doekjes om. Zanger/gitarist Ian Clement, bassist Dries Hoof en drummer Sylvester Vanborm maken namelijk veelzijdige Belgische stonerrock van hoog niveau, vettig geproduceerd en muziektechnisch maar ook toegankelijk. Die openingsriff alleen al is er een met een verslavend karakter, met de groove vakkundig in het hoofd gestampt. Het is terug te horen dat Ian Clement, recentelijk geïnterviewd door onze Marije Heida, een bevlogen tijd achter de rug heeft dankzij de nasleep van een psychose. Maar daardoor voel je ook de passie in zijn fenomenale stemgeluid. Niet alleen in het onder de huid kruipende Mastering Ascension bijvoorbeeld, maar ook in het loeizware Devil In a Brother waar hij op onverwachtse momenten een rauwe brutale zanglijn tevoorschijnt tovert. Om trouwens weer op de productie terug te komen: werkelijk waar een hele strakke sound waar de ritmesectie uitstekend op de gitaren is afgesteld en je terug kunt horen wat voor chemie de bandleden met elkaar delen. En dus, van het stoere You Shot A Punching Ball tot de rollende afsluiter There’s No T In Terrorism, is A Scalp For the Tribe een plaat die van begin tot eind het livegeluid van Wallace Vanborn laat horen, dankzij strak spel en dito productie. (MS)

Dit was de elfde edite van Hardhitting Albumreviews. Check de Spotify-lijst voor meer NMTH Hardhitters:


Deel dit artikel