The Black Cult staat deze week voor een dubbele presentatie van het debuutalbum, waar al veel over gezegd en geschreven is, ook door de band zelf. De plaat, die Suburban vrijdag uitbrengt, is ook al te beluisteren en zo is het zaak om die eerste langspeler van de Groningse garagerockers hier te bespreken.
Door Thomas Spiekerman
Dankwoorden in cd-doosjes zijn vaak het lezen waard, ook voor een buitenstaander die niets met de totstandkoming van de plaat te maken had. Zo lees je naast een rijtje namen (o.a. Tim Knol) in het korte dankwoordje van The Black Cult ook “special thanks to alcohol” en “bad decisions”. Slechte beslissingen kunnen we kort over zijn, want die werden zo te horen op het muzikale vlak zeker niet gemaakt. Maar wellicht doelen ze meer op een ongezonde levensstijl. Want wat betreft alcohol: die zucht naar drank druipt van de energieke, aanstekelijke feestnummers op dit album af. Ook in de teksten komt het fenomeen drank terug, zo hoor je tijdens All I Know de regel: “I’m not drinking to feel happy I’m just drinking”.
Deze Groningse garagerockers hebben een bepaald soort vuur in zich. Een songs als Riot heeft iets van de vroege Nirvana, maar ook The Clash, Ramones en The White Stripes lijken hun sporen in het geluid van The Black Cult achtergelaten te hebben. Felle gitaarpartijen, strakke akkoorden en dankzij een strakke mix wordt het nergens gejaagd of rommelig. Het blijft allemaal zeer muzikaal en de luisteraar blijft bij de les door het feit dat de teksten en zang goed te verstaan zijn, ondanks de vele instrumentale stroomversnellingen. Het middenstuk van de plaat is sowieso erg sterk. En het wil toch nog wel eens lastig zijn een flitsende start met de openingstracks vol te houden.
On My Own laat tegen het einde van de plaat horen dat de band een liedje ook mooi kan invullen met Green Day-achtige functionele gitaarsolo’s. Mogelijke inspiratiebronnen als The Clash en Nirvana waren al genoemd, maar The Black Cult kun je misschien nog het beste vergelijken met meer hedendaagse bands als The Von Bondies (van dat heerlijke C’Mon C’Mon) en The Subways. Maar ook als je niet zo veel met dergelijke artiesten hebt is The Black Cult de moeite waard om te checken. Want deze opvallend goede plaat van internationale allure kan wel eens snel de grens over schieten. Gelukkig is er voorlopig nog genoeg kans om ze live te zien, maar de kans op een verdere doorbraak is met dit uitstekend geproduceerde materiaal slechts een kwestie van tijd.
Debuutplaat The Black Cult komt 29 januari uit op Suburban Records en wordt morgen (28-1) gepresenteerd in OT301, Amsterdam en 29-1 in thuishaven Vera, Groningen. Je leest er in dit interview alles over (inclusief 5 redenen om de Cult live te gaan zien) en als je snel bent kun je nog kaarten + een plak vinyl winnen ook! De plaat beluister je hieronder dankzij de 3voor12 Luisterpaal.
Nog geen reacties!
Er zijn nog geen reacties geplaatst.