De Amerikanen uit Salt Lake City zijn aardig op weg met het inruimen van een eigen plek binnen de sludge-doom metalcategorie. Het uit drie dames en twee heren bestaande collectief schuwt dan ook het experiment niet. Het Tilburgse Roadburn Festival mocht vorig jaar nog getuige zijn van een indrukwekkende samenvloeiing van SubRosa’s twee elektrische violen met de regelmatig luidruchtige en goed doomende, gruizige sludge. De violen leggen uiterst fraaie en subtiele kamermuziekachtige tot folky melodieën bovenop de overwegend zware muzikale fundamenten van de band. Ze zorgen voor een boeiend contrast en – met geregeld gemene intonaties – voor de vaak creepy atmosfeer in SubRosa’s sound.
Dan nu de release van full-length For This We Fought The Battle of Ages, opvolger van het hoog aangeslagen More Constant Than The Gods uit 2013.
Door Jurgen de Raad
Laatstgenoemde oogstte niet alleen lof bij de internationale metalzines maar kon ook rekenen op goede kritieken in de mainstream muziekpers. Het vergaarde momentum krijgt een mogelijk vervolg op het ambitieus klinkende For This We Fought… Niet meteen een conceptplaat, maar de thematiek die erop ‘rondhangt’ is sterk gebaseerd op de roman Wij van Yevgeny Zamyatin. Zamyatin – groot schrijver in het Rusland van na de revolutie van 1917 – stelt in dit dystopische, science fiction-werk (totale) controle vs. (vooral) geestelijke vrijheid centraal. Zijn boek was de inspiratie voor George Orwells beroemde 1984.
De aftrappende ´lap´ Despair Is A Siren (tikt over de vijftien minuten aan) is de blauwdruk voor het ijzersterke en pakkende sfeergehalte dat SubRosa op dit album tentoonspreidt. Bepalend en kenmerkend in de sfeer zijn de prikkelende, meeslepende vioolkunsten van Sarah Pendleton en Kim Pack en de bevlogen zang van bandfrontvrouw/gitariste Rebecca Vernon. “.. The earth is shifting like a plate”, zingt ze. Scherpe viooltokkels plus slepende, hoekige riffs komen dreigend naar voren. Een glooiend sonisch tafereel van fragiele ingetogenheid (betoverende violen) en heftig noisende sludgy doom trekt aansluitend aan je voorbij.
Wound Of The Warden is de tweede van vier tracks die goed over de tien minuten speeltijd zit (de plaat heeft in totaal zes nummers). Ook hier een spannend af- en aangaan/in- en uitschuiven van zang en violen, die in de atmosfeer machtig boven de grotendeels bestendig, maar oh zo doeltreffend rollende sludge/doom-basis uit kruipen. Vernons zang zoekt prachtig de emotie op (rauwe rand..) en dicteert prettig te midden van de bijvallende ijle en evenzo fraaie zangstemmen van Pendleton en Pack. Ook een sterk ding bij SubRosa: het nog weleens samenvloeien van de mooi complementerende zangpartijen van de dames. For This We Fought.. laat deze grote sfeerverhoger meerdere momenten doorkomen.
Het is bijzonder hoe goed deze plaat melodie – nog meer aanwezig dan op het voorgaande werk – laat gedijen op de meestal sober opgezette doom-ondergrond. Zowel de dramatische en melancholische als de angstaanjagende en spookachtige melodische lijnen van met name viool en zang strekken zich op vaak indringende manier uit over SubRosa´s ruimtelijk uitwaaierende en monolithische doom metal. De Amerikanen geven er gevoelsmatig iets urgents mee af; hartroerende doom, om het zo te noemen, en één die je niet altijd ziet in het genre. Het komt dicht bij de beleving van bands als Neurosis of Amenra. Dat is zeker een compliment!
“.. We love the taste of false perfection – the more the lies, the more we laud”
In het navolgende Black Majesty zijn dramatiek en bitterheid weer niet van de lucht. Ondersteund door daverende riffs en hemelse vioolklanken, zoekt Vernon naar genade: haar zang ademt pure wanhoop. Het laat het aardedonkere epos van meer dan vijftien minuten nog meer bij je binnenkomen.
Tussen de elektrische krachttoeren door is Il Cappio een kort rustmoment. Pendleton doet hier in haar eentje zang en spel. Kalm tokkelend op een ´old school´ lier en zingend in het Italiaans roept ze onherroepelijk een fraai Middeleeuws sfeertje op.
Met Killing Rapture en Troubled Cells daalt SubRosa zo mogelijk verder af in emotionele dieptes. De hoge gastvocalen van Emily Owens geven robuust schurende doomer Killing Rapture verrassend iets zachtaardigs en zalvends mee. Het zorgt voor een geweldig contrast in een nummer dat een alles opzuigende climax heeft. Met Jagende ritmiek en vioolspel. Ja.. Het laatste is weer bloedmooi. Het maakt Killing Rapture tot een sterk geval emotionele rollercoaster.
SubRosa dekt de grote gevoelslading van For This We Fought.. overtreffend af met eindtrack Troubled Cells. De statig bewegende track zit vol diepe bewogenheid en bevestigt nogmaals dat dit SubRosa compositorisch tot grote hoogten kan stijgen. Zelfs een passende, sfeer aanlengende sax mag bijdragen. Vernon neemt je in de ban met oorstrelende, integere zanglijnen.
“.. Paradise is a lie if we have to burn you at the stake to get inside”
Zelf de Mormoonse kerk aanhangend (hoofdzetel in Salt Lake City), stelt Vernon hoogstpersoonlijk het kerkgenootschap ter discussie aangaande een nieuwe weg die het is ingeslagen. Een weg die onder andere inhoudt dat homoseksuele en lesbische kerkleden met trouwplannen zullen worden geëxcommuniceerd.
Resumerende raakt SubRosa met For This We Fought.. goed de ziel. De toegenomen melodie (vergeleken met vorig plaatwerk) weet je regelmatig in vervoering te brengen. Zang – met een opvallend indringende Rebecca Vernon -, de magische violen van Sarah Pendleton en Kim Pack: ze kristalliseren met veel gevoel uit bovenop krachtige riffs, en hier en daar ook op meer cleane en sobere gitaarlijnen. Bassist Levi Hanna en drummer Andy Patterson vormen binnen het geheel een uiterst doeltreffende tandem. Zij laten de vijf nummers in de basis ogenschijnlijk eenvoudig klinken, misschien wel meer dan ooit tevoren het geval was bij SubRosa.
De dames en heren lijken op For This We Fought.. een perfecte balans te hebben gevonden in een effectieve en eerlijke pot sludge/doom metal. Namelijk één die erg sterk uitblinkt in kracht, melodie en gevoel. Een balans met bovendien een vrij eigen sound. En dat de Salt Lakers daarbij nog een stuk sociale en politieke geëngageerdheid door laten schijnen, maakt hun bijzondere plek binnen doomland nog completer. Onderga deze adembenemende plaat.
For This We Fought The Battle of Ages is op 26 augustus uitgekomen bij Profound Lore. Je kan het album onder meer beluisteren op Spotify (zie onder). 22 september start SubRosa met een Europese tour en zal daartoe op 1 oktober de Nijmeegse Merleyn bezoeken, samen met de Portugese sludgers van Sinistro.
Nog geen reacties!
Er zijn nog geen reacties geplaatst.