Er is geen andere band zoals Sigh. Deze Japanse black metalstrijders draaien al sinds 1989 mee in de extreemste hoek en waar de dood in hun werk altijd een rol speelde, is dit de meest intense, en intieme vertolking van het thema. Daarmee wordt de plaat ook Japanser dan ooit, met teksten exclusief in de eigen taal (wat nog niet eerder gedaan werd) en traditionele instrumenten. Mirai Kawashima wilde namelijk op Shiki zijn eigen gevoel en angst rondom de dood delen, en dat kon niet in een andere taal. Het is de meest persoonlijke plaat, en de meest complete volgens Mirai en daarmee misschien zelfs de laatste.
Tekst: Guido Segers
Met zulk stukje context is Shiki een beladen plaat, moeilijk om naar te gaan luisteren met een open geest. Ook is de cultuur die de plaat zo vult er eentje die je als buitenstaander moeilijk kan grijpen, dus probeer ik te luisteren zonder te proberen te begrijpen wat in essentie niet uit te leggen is. Wat Wittgenstein al ooit schreef: “Wovon man nicht sprechen kann, darüber muß man schweigen.”
De start van Kuroi Kage is onheilspellend, traag en doomy, met daar een orgeltje doorheen voor effect. Rollende drums, dreiging, en vervolgens het duister ingesleept worden op een Triptykon-waardige tred van gitzwarte blackened doom. Ergens is Sigh nooit 100% een black metalband geweest, de wortels en woorden van Mirai wijzen vaak naar de thrash. Dat voel je ook terug op dit album, wat zelfs op z’n meest black dat wilde, expressieve en punkende gevoel vasthoudt op Shoujahitsumetsu. Sowieso krijg je nooit de rust om te zwelgen in het geluid, de rem gaat er keihard op, om vervolgens door te starten. De drummer die dat zo mooi doet is dan ook Mike Heller (Fear Factory), die ook op Shikabane zorgt voor de magie waarop het nummer gebouwd is. Een stuwende bass, maar vooral een drum die geen moment statisch wordt, rolt en duwt. Het is Sigh op z’n meest eigen, met bongo’s en andere exotische effecten, die evengoed uit de tribal en jazz gestolen zijn. Jankende heavy metal gitaren er overheen en dat stop-and-go ritme, oh en nog wat space synths. Alles in één song, waar dan ook nog eens door Frédéric Leclercq van Kreator een dikke solo overheen gedrapeerd wordt.
Hammond orgeltjes en operatische zang op Satsui – Geshi No Ato… Het kan gewoon. We horen oriëntaalse thema’s, maar ook rauwe, ritmische passages van het schreeuwen van Mirai. Die andere stem is natuurlijk Dr. Mikannibal, muzikaal en levenspartner van Mirai. Ja, hoe moet je dit omschrijven anders dan Roots-era Sepultura en Therion wat gaat jammen? Fuyu Ga Kuru is dan toch de track waar ik even op in moet zoomen, want het heeft een aantal moddervette black’n’roll passages, maar ook soundscapes met etherische fluitgeluiden en traditioneel gezang in de verte. Er wordt hier een heel arsenaal fluiten aangeroepen trouwens, zowel traditioneel Japans als westers, wat misschien veel te veel is, maar dat kan soms ook goed zijn. Er wordt een beetje gespeeld met futuristische prog elementjes, traditionele klanken en jazz met de saxofoon die erdoorheen komt. Even later barst alles weer los op Shouku, een donkere heavy metal track waar Fenriz jaloers op zou zijn.
Sigh
We bewegen met een kort intermezzo richting Mayonaka No Kaii, waar de prog en klassieke hardrock hand in hand gaan met wilde drums, orgens en psychedelische soundscapes. Het is een soort koortsachtige droom, waar de rauwe stukken des te harder in doorscheuren als Mirai venijnig zijn teksten uitspuwd. Het is een weergaloze proggy reis, waar die metal echt een tandje teruggeschroefd wordt. Steeds wilder, steeds energieker, met heerlijk jankende gitaren. Toch de climax van de plaat dus, want Touji no asa is een meditatief afscheid met shruti box en dronende klanken. En een spookachtig slotsalvo, want dit blijft Sigh. Lieve mensen, wat is Shiki toch een plaat geworden. Het gaat alle kanten op, het is zo ontzettend eerlijk, open en krankzinnig, maar ook daarmee een creatieve explosie. Luister ‘m dus, tenminste één keer.
Het album Sigh van Shiki kwam uit op 26 augustus 2022 via Peaceville Records Ltd en is digitaal te beluisteren via de streamingsdiensten, waaronder Spotify:
Nog geen reacties!
Er zijn nog geen reacties geplaatst.