Ze deden talloze Poprondes, reisden stad en land af om waar dan ook te spelen en brachten enkele succesvolle EP’s en albums uit. Een nieuwe langspeler is het logische vervolg, maar brengt ook meteen hoge verwachtingen met zich mee: hoe zorgen de Zwolse garagepunkers van Magnetic Spacemen ervoor dat ze er net zo pittig uitkomen zoals op hun liveshows, zonder zich te herhalen qua materiaal? Nou mensen, Papoya Poya is afgelopen vrijdag uitgekomen via Goomah Records en kunnen alvast vertellen: het is een kraker!

Tekst: Merijn Siben

Magnetic Spacemen bouwt al gestaag aan een geduchte reputatie in het garagepunkgenre. De band bracht in 2016 met I Dont Wanna Grow Up nog een jeugdige, rebelse punkplaat uit, maar hoewel de sound van Magnetic Spacemen nog steeds even jeugdig is als altijd, zijn de heren wel degelijk opgegroeid anno 2021. Want niet alleen klinkt Papoya Poya volwassener, maar ook nog eens simpelweg beter op veel fronten. Het nieuwe album werd dan ook opgenomen in een leegstaande club in Den Haag, net aan het begin van de eerste lockdown in maart 2020. Bassist Redmer Kamsma slingerde alles op analoge tape, wat ervoor zorgt dat de productie ook dit keer weer raak schiet.

Maar het opvallende is nog wel dat het muzikaal alle kanten opgaat, zonder de focus te verliezen. En dat is knap, gezien je met garagepunk nogal eens gauw het plafond hebt bereikt qua afwisseling en vernieuwing. Luister bijvoorbeeld naar het tweedelige openingssalvo van Early Pecan en Mon€y. Beide tracks die de snedige attitude van het vorige werk vangen, maar eveneens veelvuldig experimenteren met surfy gitaar melodieën, fuzzy uitbarstingen en afwisselende ritmeveranderingen. Ook een pluim aan de vocalen van gitarist en spring-in-’t-veld van dienst Sam Pols, die niet alleen zijn rauwe kant laat zien, maar ook een meer ingetogen, cleanere toonhoogte weet te behalen.

Toen destijds Globetrotter werd gereleased, vroegen we ons af of de band of Papoya Poya mogelijk een lichtere kant op zou gaan, maar ook deze zomerse track past in de context, zo tussen de harde hitters als Bi (E) LIs en Shrewsbury Hills. Ook een track als Long Days is een bijzondere, een haast psychedelische, grungy ballade die aantoont dat de sound van Magnetic Spacemen vandaag de dag een stuk volwassener is geworden.

Kortom, met een afwisselende track als PRA of The Fun hoor je duidelijk dat de bandleden hun creativiteit en fantasie de vrije loop lieten gaan, resulterend in een heerlijke plaat. Het is een cliché gezegde, maar het klopt: kleine jongens worden groot, maar met Magnetic Spacemen gaat het goed komen. Op naar de volgende fase voor zover corona het toelaat: heel veel touren. Het is ze gegund na zo’n lange tijd.

Papoya Poya is op 24 oktober uitgebracht via Goomah Music en wordt op vrijdag 1 oktober gevierd met een releaseparty in Eureka Zwolle (tickets hier). Tevens staan  de heren een dag later op een uitverkochte editie van Sniester. Houd de Facebook en Instagram van Magnetic Spacemen in de gaten voor meer tour bekendmakingen. 

 


Deel dit artikel