Het Utrechtse Laster staat naar eigen zeggen garant voor “obscure dance-muziek”, maar is vooral een moderne atmosferische black metalband die het experiment niet schuwt. Hiervan kunnen we het nieuwste album Ons Vrije Fatum als hun manifest beschouwen. Op de split met Wederganger werd al een voorproefje gegeven, maar het excentrieke trio heeft op de opvolger van debuut De Verste Verte Is Hier (2014) definitief meer de diepte opgezocht. De plaat wordt getekend door veelzijdige vocalen, gelaagde en in elkaar verweven gitaarpartijen, onconventionele instrumentatie, poëtische Nederlandstalige lyrics en een helderder productie. Uiteindelijk ademt het geheel een barokke en melancholische sfeer die je meesleept in een door Laster gechoreografeerde dans. Een elegante dans, maar wel een die onderwezen wordt op de naargeestige dansacademie in de cultfilm Suspiria (van regisseur Argento, 1977). Het album kwam aan het begin van dit jaar uit en werd met lovende recensies ontvangen. Bovendien staan de Utrechters zaterdag 22 april als Roadburn Introduces-act op het door Never Mind The Hype gepresenteerde podium in Cul de Sac.
Door Daan Holthuis
Vanaf de introducerende sample uit de film Frida (Taymor, 2002) tot het wegstervende gezang aan het einde van het afsluitende ‘Er wordt op mij gewacht’ is Ons Vrije Fatum een zeer experimenteel en emotioneel divers album. Uit de cryptische teksten lijkt naar voren te komen dat we bevangen door slapeloosheid en met een hart vol verlangen rusteloos ronddwalen door het aardse Utrecht. Tijdens deze emotionele reis wisselt men gekwelde krijsen à la Burzum af met etherische vocalen die juist doen denken aan het werk van Ulver en Enslaved. Ze hanteren tevens kwaadaardig gerasp, paranoïde gefluister en verheven praatzang en daarnaast is de rest van de instrumentatie minstens zo veelzijdig. Vergelijkbaar met bands als Alcest en Agalloch zijn de typische black metalriffs doorregen met akoestisch gitaargetokkel en meeslepende melodieën, maar deze worden aangevuld met dissonante klanken en jazzy akkoorden. Daarnaast wordt er gebruik gemaakt van subtiele en sfeervolle synths, die het geheel af en toe epische proporties laat aannemen.
Op Ons Vrije Fatum is de meer conventionele atmosferische black metalsound van De Verste Verte Is Hier losgelaten. Met z’n helderder productie heeft het helemaal niets van de pikzwarte sound die opgenomen leek in een van de duistere werfkelders aan de Utrechtse grachten. De zwartgalligheid is ingeruild voor een bepaalde theatrale kunstzinnigheid, waarin ze veel meer bezig zijn met hartstochtelijke poëzie en gewaagde muzikale keuzes. Er is bijvoorbeeld ruimte vrijgemaakt voor minder conventionele instrumenten, zoals de spacey keyboard melodieën in “Bitterzoet”, conga’s in “Binnenstebuiten”, een dancebeat in het instrumentale “De tijd vóór” en een jazzy saxofoonsolo die zo lijkt weggeplukt uit de serie Twin Peaks (Lynch, 1990) in mijn favoriete song “Helemaal naar huis”.
Conclusie: De plaat mag pretentieus genoemd worden, in de positieve zin van het woord, want er is duidelijk een ambitie om te innoveren binnen het black metal-genre. Met het eclectische Ons Vrije Fatum toont Laster de potentie om de bedrijvige Nederlandse black metalunderground te ontstijgen en zich te meten met de eerder aangehaalde pioniers.
Ons Vrije Fatum is 7 januari dit jaar uitgekomen via het Duitse Dunkelheit Produktionen. De plaat is onder meer op Spotify (hieronder) te beluisteren en via de Bandcamp-pagina te bestellen. Laster staat zaterdag 22 april om 13.45 uur op Roadburn op het NMTH-podium Cul de Sac
Nog geen reacties!
Er zijn nog geen reacties geplaatst.