AFI mag dit jaar 30 kaarsjes uitblazen. Tijd voor een feestje zou je denken maar de Amerikanen zijn al meer dan tien jaar niet in Nederland of België geweest. Bovendien hangt dat verdraaide virus nog in de lucht. Gelukkig verzachten ze de pijn met inmiddels het elfde album Bodies. Zoals we de formatie kennen rockt het muzikaal alle kanten op. Aangevoerd door de kenmerkende klanken van zanger Davey Havok. Als een soort Frankensteins monster toont het nieuwe materiaal de beste bodyparts van de band.  

Door Lodewijk Hoebens

De laatste vier albums van AFI hebben om de vier jaar het levenslicht gezien waardoor je de discografie van de Californische band in drie fases kan indelen. Een beginnende punkperiode waarin muziek maken met vrienden het allerbelangrijkste is. Vervolgens ontstaat de creatieve zoektocht van the Art of Drowning met sleutelfiguur en gitarist Jade Puget. Aanleiding tot een tweede fase, het commerciële succes van Sing the Sorrow en Decemberunderground. Dankzij dat succes wil en kan de groep al een tijd haar eigen zin doen en hebben de heren zich enorm ontwikkeld. Hard maar melodieus.

De frontman wil best wel eens een conceptalbum maken, voor nu zijn ze happy met wat ze doen. Het geeft AFI het beste weer. Havok schrijft de teksten en Puget zit achter de knoppen. Synthpop-act Blacq Audio en hardcore punkband XTRMST zijn twee andere belichamingen voor hun muzikale ideeën. Bovendien staat de Havok achter de microfoon bij DREAMCAR. New Wave met leden van No Doubt. Toch blijft AFI voor de twee het belangrijkste medium.

Na AFI of te wel the Blood Album uit 2017 kwam er al snel een EP met de korte en krachtige hits Trash Bat en Get Dark. Nieuwe plaat Bodies is de afgelopen twee jaar ontstaan. Misschien begint het een cliché te worden, maar Corona heeft ook AFI parten gespeeld. Natuurlijk hoor je dat terug in de teksten op het nieuwe album. Door de jaren heen is het altijd een band geweest die opkomt voor de minderbedeelden. A Fire Inside! Na dertig jaar weet het viertal opnieuw een grote groep onbegrepen jeugd aan te spreken.

“We watched the world
Turn itself backward
Now, in reverse
You spit out big words
Over a low sun
Undo the undone”

De eerste zinnen van opener Twisted Tongues kan je natuurlijk op verschillende manieren interpreteren. Hoe dan ook, met of zonder corona-bril zat de wereld voor de pandemie al best scheef in mekaar. Het pulserende Escape From Los Angeles gaat hier over. Vol ongelijkheden en oneerlijkheid. Iets waar het viertal graag tegenaan trapt. De punkroots hebben ze nooit verloren, luister maar naar Looking Tragic of Begging for Trouble.

AFI denkt absoluut niet in hokjes, vandaar dat de laatste platen alle kanten op swingen. Bodies is niet anders. Een soort best of van nieuw materiaal. Van punk gaan we richting emo en van new wave eindigen we regelmatig in gothrock. Genoeg 80’s invloeden met synths en strijkers zoals Tied to a Tree en Back From the Flesh. Van dik onder de drie minuten grens tikken we tijdens Dulcería bijna de vijf minuten aan. Leuk detail, deze track is geschreven met Smashing Pumpkins’ Billy Corgan. Een van de vele singles die de band uitbracht voor de release van Bodies. Heerlijke basloopjes, melancholische vocalen en de algehele dancevibe maakt het een volgend hoogtepuntje.

De plaat bevat alle vitaliteit die AFI ondertussen al drie decennia meer dan interessant maakt. Elke song vormt wel een volwassen vlucht uit het verleden. Laat ze volgend jaar dan ook een kickstart maken op de Nederlandse en Belgische podia. Dat zou een best of show opleveren waar veel mensen op zitten te wachten.

Dat Davey Havok niet zo van nostalgie houdt bewijzen zijn bedekte tattoos. Hij denkt meer in fases. “I’m constantly changing, and it’s an attempt to cover up bad decisions with worse decisions. That’s how I live life.” Een goede quote om het leven door te komen en al dertig jaar een band draaiende te houden. Muziek blijft voor een artiest en haar publiek een belangrijk bindmiddel. Zie het als hoofdstukken in een boek, aan elke pagina zitten herinneringen verbonden. Goed en slecht. Maakt niet uit zolang je er maar van kan groeien als mens en als band.

Bodies van AFI is 11 juni 2021 uitgebracht via Rise Records en onder meer te beluisteren op Spotify:


Deel dit artikel