Weinig muzikale stromingen worden zo sterk gedreven door mysterie als black metal. Zelfs binnen dit genre is Myrkur een vreemde eend in de bijt. Al sinds de release van de eerste single zijn de ogen gericht op dit ‘one-woman black metal project’. Er werden de afgelopen maanden enkele nummers vrijgegeven en wij hadden hier bij Never Mind The Hype al de Nederlandse primeur. Nu is de plaat dan ook officieel uit: M, het debuutalbum van Myrkur. Het is een plaat van uitersten, vol dromerige koortjes en Noordse folk, maar ook ijzige screams en blastbeats.
Door Tim van der Steen
Voor wie niet heeft opgelet, Myrkur genereerde al direct aandacht toen vorig jaar de eerste track boven water kwam. Haar ware identiteit werd toen nog geheim gehouden maar vlak voor de release van haar debuut-EP kwam ook deze aan het licht. Het gaat om Amalie Bruun, bekend als Deens model en multi-instrumentalist, die onder meer onder eigen naam en als lid van Ex Cops al de nodige albums de wereld in stuurde. Al is dat werk bijzonder poppy en toont zij nu een beduidend duisterdere kant van zichzelf. De klassiek geschoolde Bruun werkte al jaren aan het materiaal voor Myrkur, zonder de intentie het ooit uit te brengen. Mede hierdoor wilde zij haar naam er niet direct aan verbinden, maar ook om Myrkur een eerlijke kans te geven in de puriteinse wereld van black metal.
M klokt in totaal slechts 37 minuten, waarbij het zwaardere werk wordt afgewisseld met lichtere intermezzo’s van koortjes, piano en strijkers. Door spaarzaam gebruik van bas klinkt de plaat ijzig, even kenmerkend voor het Scandinavische klimaat als veel van de metal die hier uit voortkomt. Variaties tussen majeur en mineur zorgen voor een beklemmend gevoel. De opnames zijn op verschillende locaties gedaan, waarvan de tombe van Emanuel Vigeland het meeste opvalt. Veel vocalen zijn hier opgenomen tussen fresco’s van de dood, waarbij het gewelf voor de natuurlijke echo’s heeft gezorgd.
Myrkur is getekend bij Relapse Records. Mede hierdoor riekt de initiële geheimhouding al snel naar een uitgedokterde marketingstrategie, zeker gezien de timing. Toch ligt dit naar eigen zeggen anders. In een vroeg interview met Bandcamp vertelt Bruun al dat metal in haar bloed zit. Haar Scandinavische roots vinden we ook duidelijk terug op M. Bruun liet zich inspireren door een breed scala aan stijlen en artiesten. Dit is te horen in een Spotify playlist, die Myrkur publiceerde met muziek die haar inspireerde ten tijde van schrijven. Deze bevat onder meer Mayhem en Enslaved, maar grijpt ook verder terug naar Edvard Grieg, een Noorse componist die als geen ander de Scandinavische wildernis weet te grijpen in zijn composities.
Myrkur, foto Rasmus Malmstrøm
Deze invloeden zijn direct voelbaar op albumopener Skøgen Skulle Dø. Er klinken ijle koortjes voor een trage folkhymne de spanning breekt. Gevolgd door langzaam stampende drums en gepijnigde scream. Beelden van een horrorflick zijn nooit veraf. Gitaren en drums rollen uit de diepte terwijl het koor er overheen zweeft. De mix is gelaagd. De productie van M staat op naam van Kristoffer Rygg van Ulver, een grote invloed van Bruun. De mastering van M is ook vele malen beter dan Myrkurs debuut-EP.
Op Haevnen gaat de druk er op. Een midtempo drijvende mars waarbij drums, piano en gitaar meer op de voorgrond liggen, hier breekt een blastbeat uit met screams van Bruun, gruizige mastering en gitaar, tot er een bijna catchy folklijn uit voortkomt om de spanning te breken, wederom overdekt door een verheven koortje.
Niet alle tracks laveren in dit spanningsveld. Mordet opent bijvoorbeeld met een scherpe riff van ex-Arch Enemy gitarist Christopher Amott huist gierende gitaren, drums en gepijnigde screams. Meer death dan black metal, richting de fadeout zelfs Slayeresque thrash. Dybt I Skoven kent een catchy gitaarlijn. Hier komt de liefde van Bruun voor Noordse folk duidelijk naar voren en wordt het bijna dansbaar.
Door de variatie van stijlen op M is het merkbaar dat het een passieproject is van één persoon. Het album is weinig vernieuwend, meer een hommage van Bruun aan artiesten en stijlen die haar hebben beïnvloed. Er wordt uiting gegeven aan verschillende ideeën, soms mist de plaat hierdoor richting. Dit zorgt er wel voor dat je als luisteraar door een breed palet aan emoties wordt gevoerd. Soms beklemmend of opgejaagd, soms bedroefd of zelfs verlicht.
Of Myrkur dezelfde mate van aandacht had gekregen wanneer Bruun minder bekend was, is maar de vraag. Of zij in dat geval zo veel grote namen aan zich had weten te binden helemaal. Zo neemt Teloch (Mayhem) bas en gitaar voor zijn rekening en staan de drums op naam van Øyvind Myrvoll (Nidingr, Dodheimsgard). Hoe dan ook, met M heeft Myrkur een erg knap debuut afgeleverd, en black metal had zelden een mooier boegbeeld dan Bruun. Of we dit snel live mee zullen maken is nog maar de vraag. Op Roskilde speelde Myrkur recent een eerste set en voorlopig staan er alleen nog shows in Noorwegen op het programma. Hiervan vindt er overigens één plaats in de tombe van Vigeland, dat moet dan wel weer heel bijzonder zijn om mee te maken.
Myrkur – M is 21 augustus verschenen op Relapse Records en hieronder te beluisteren.
Nog geen reacties!
Er zijn nog geen reacties geplaatst.