Dozer op Desertfest 2015
Antwerpen! Een paar steenworpen, of vooruit: een paar filegevoelige kilometers asfalt, over de Nederlandse grens ligt de tweede stad van België. Tevens de thuishaven van Desertfest, althans de Belgische spin-off van het Londense festival voor stoner, sludge en meer zware gitaren, die de tweede editie beleeft in Trix. Het Muziekcentrum Trix vinden we op een niet echt tot de verbeelding sprekende industriële locatie, een complex dat zo in Berlijn of het Rotterdamse havengebied had kunnen liggen. Binnen is alles anders. Niet dat het er gelikt uitziet, Trix oogt als de rauwe, kleinere versie van de Groningse Oosterpoort: overal lijken zalen, caféruimtes en pleinen met meer horeca en merchandise verstopt te zitten.
Moon Duo’s Ripley Johnson praat nog even na @Desertfest 2015
Iedereen is erg relaxed, alles wordt met de Belgische slag geregeld, roken kan bijna overal, een crowdsurfje vindt niemand een probleem, er is een binnentuin met de bekende pulled pork en Just Like Your Mom vegan happen, er zijn mensen die nog pardon zeggen nadat ze je omverlopen of met bier dopen en wat belangrijker is: Monolord staat op de grote Desert Stage klaar!
Tekst en foto’s Ingmar Griffioen en video-impressie door Stefan Kemp.
Lees ook ons verslag van de zaterdag met o.a. Earth, Orange Goblin, Monomyht, BelzebonG en Vandal X.
We belanden dus meteen vol met de neus in de boter. Onze eerste Desertfest optreden komt van de Zweedse doomsters Monolord, die nog niet eens zo lang bezig zijn maar in die drie jaar zoveel indruk maakten met albums Empress Rising en het recente Vaenir. Geen death metal uit Gothenburg ditmaal, maar zware doom/stoner metal. Ultraloom en log, één bassnaar is genoeg om de hele Trix te doen trillen. Toch klinkt Monolord met die distorted riffs fel en intens. Regelmatig wijzen ze met hun gitaren naar het opperwezen. Verder lijkt het wellicht heel simpel wat ze doen, die paar akkoorden, maar die meeslepende zanglijnen en percussie passen dus precies. En frontman Thomas V Jäger heeft naast loodzware riffs ook beste gitaarsolo’s in huis. De tering, wat een vette doom en stoner metal, ze gaan bij vlagen nog richting de intensiteit van een Weedeater (maar dan wat netter gezongen uiteraard). De afsluiter is een enorme meevaller, Empress Rising, titelnummer van het debuut, is zo’n song die je eindeloos kan uitbouwen, stil laten vallen en weer doorstarten. Het wordt een heel lange en diepe ervaring.
Monolord op Desertfest in Trix
The Heavy Crown op Desertfest 2015
Er zijn drie zalen in Trix, en de kleinste, de Trix Bar, is waar we net een stukje The Heavy Crown meepakken. De band zou een Belgische belofte zijn, maar staat hier voor een volle bak al dikke heavy classic rock te serveren. Nice. De bovenzaal (Trix Club, denk aan formaat De Helling) staat nog voller gepakt voor een Nederlandse band. The Machine is dan ook een van de meer ervaren groepen in het stoner- en kraut-genre, een band die al drie keer op Roadburn speelde en zich bovendien per album blijft ontwikkelen. Check die laatste plaat OffBlast! Fijn om eindelijk live te proeven van de nieuwere nummers, waarin Coda Sun een extra uitschieter betekent. Toegegeven, de stem van frontman David Eering is niet het sterkste wapen, maar voldoet prima voor het werk van The Machine: spaarzame vocalen, vaak parallel aan de versnellingen, in langgerekte psychedelische stonersongs met veel soleer- en pedaalwerk. Er hangt een goede sfeer in deze grotendeels verduisterde zaal, waar vloeistofdia-visuals domineren. En hevige dampen die niet uit de rookmachine komen: wat dat betreft is het een echt stonerfest. Het is tijd om het publiek te bedanken, waarna David zijn bijnaam Lebowski eer aandoet met het DUDE-citaat ‘New shit has come to light’. En die vocal sample is meteen het intro voor Come To Light, slotsong van laatste plaat Offblast! en goed voor een heerlijk laatste kwartier hier.
The Machine op Desertfest 2015
Moon Duo of eh trio @ Desertfest 2015
Een beefburger in de binnentuin (chill!) verder geraken we bij Moon Duo en al vlot tot de constatering dat die band wel erg goed geworden is. Het was al even geleden dat we ze in EKKO en op Vlieland (ITGWO) zagen. Zware psychedelica met Sanae Yamada verleidelijk hangend aan de synths en elektronica. De visuals zijn hier ook erg psychedelisch, zozeer dat de ervaring nog bedwelmender is dan die keer dat we Wooden Shjips op Incubate zagen, die andere band van gitarist-zanger Ripley Johnson. De nummers duren al lang, maar zijn stem en vooral pedaal lijken het eindeloos te kunnen rekken. De man met de ZZ-Top baard ziet er soms zo onhandig uit als Gandalf op een sedgway, maar man wat ript Ripley ‘m op hier @ Desertfest. Sommige nummers hadden zo op de setlist van de Shjips gepast. In vergelijking met die band is Moon Duo meer toetsen en elektronischer, verder dragen ze dezelfde feel uit. Maar dan wordt het trio (er is nog een drummer) meer dwingend en vooral dansbaar. Yamada hangt net zo aan de synths als wij in die groove hangen: vol overgave. Totaal verslavend dit. Liefhebbers van het hardere werk zouden kunnen concluderen dat het wat tam is en nooit opstijgt, maar ze zouden het mis hebben. Moon Duo live is continu opstijgen. En minstens zo psych en verslavend als een Wooden Shjips show.
Crowdsurfje bij Stoned Jesus op Desertfest 2015
Stoned Jesus is even later de Canyon stage aan het uitgraven. We weten bijna zeker dat het de eerste band is die we zien uit Kiev, of sowieso uit de Oekraïne, en het zou ons evenmin verbazen als ze tot de betere groepen daar behoren. Stoned Jesus is gaaf, heel gaaf, very Jesus & very stoned. Ze serveren die stonerdoom wat slepender (dan bijvoorbeeld een Monolord), maar we staan hier net zo heftig haar te slaan. Het licht is overigens subliem in deze bovenzaal, erg spannend. “Dit is de tweede keer dat we in België spelen”, vertelt frontman Igor “en de tofste. Jullie hebben vast door dat we het First Communion album bijna helemaal gespeeld hebben.” Ehm nee, maar we weten wel heel zeker dat die bij ons straks opstaat. “We hebben niet veel songs, sorry, maar wel nog eentje. Het is wel een lange en jullie kennen ‘m vast.” Thin Lizzy zegt iemand (The Boys are back in Town) bij het intro, maar dan volgt nog een heavier kwartier van I’m The Mountain.
De zanger van Dozer zingt door een rare stemvervormer, duidelijk een geval van ‘een beetje vreemd maar wel lekker’. De Zweden maken erg heftige stonerpunk tot classic metal. We hebben de band, sinds die keren in de Arena in Wenen en op het Belgische Sjock Festival, echt lang niet meer gezien en Dozer blijkt nu zoveel meer (metal) en heftiger dan stoner te zijn. Vandaar dat ze hier als headliner van de vrijdag staan geboekt dus. Dozer is anno 2015 een absolute bazenband, zo bewijzen ze in de komende vijf kwartier. Geleid door die wat gezette, superb solerende gitarist en die zanger-gitarist met het petje pakken de Zweden redelijk door, om dan toch een paar rustiger nummers in te bouwen. Slim. Het wordt dan nooit euforisch, maar wel steenhard en -goed. Prima afsluiter van de vrijdag, die zo wel een duidelijk Zweeds stempel krijgt.
Desertfest headliner Dozer
Hoewel afsluiter… We ondergaan nog 45 minuten de trip die Carlton Melton heet. Een band die psychedelische rock tot in de puntjes beheerst en op een gegeven moment zo relaxed musiceert dat het bijna dub is, om dan weer hard te vlammen. We ondergaan het van een afstandje, moe als we zijn van de reis en die eerste Desertfest-ervaring. Dankbaar zijn we ook en dus is het tijd om te proosten bij de Vulture Stage. Die eerste dag mag dan met tien bands nog voorzichtig geboekt zijn, wij zijn geen zwakke schakels tegengekomen. Op weg naar de Air BnB naast het FC Antwerp stadion voelen we ons voldaan en al aartsnieuwsgierig naar de lange Desertfest-dag morgen.
Lees ook ons verslag van de zaterdag met o.a. Earth, Orange Goblin, Monomyht, BelzebonG en Vandal X.
Nog geen reacties!
Er zijn nog geen reacties geplaatst.