Prophecy Fest, foto Justina Lukosiute
Laster bij Prophecy Fest, foto Justina Lukosiute
Het is koud in de vroege morgen in het Hönnetal onder de Balver Höhle. De dauw hangt aan de binnenkant van de tenten en in de vroege ochtend is het op zaterdag muisstil. Af en toe scheurt er een auto langs met de stereo vol open, maar dat verstoort de rust niet onder de bezoekers van Prophecy Fest. Een enkeling waagt zich aan een trip de bosjes in, de toiletten zijn tenslotte pas om 8.00 uur toegankelijk.
Tekst: Guido Segers // Fotografie: Justina Lukošiūtė
Als het zonnetje langzaam het dal inkruipt hoor je slaapzakken open ritsen en al snel de eerste halve liters open getrokken worden. Een kleine stoet vindt de weg naar het ontbijt voor de grot (goed eten, daar zorgen ze wel voor bij de Balver Höhle) of naar de plaatselijke supermarkten en horeca. Nog even dutten in het warme zonnetje en de eerste act van de dag staat al weer voor de boeg.
LASTER
En dat is niemand minder dan ons eigen Utrechtse Laster. Het gemaskerde trio mag de dag openen met hun energieke obscure dansmuziek. Helemaal strak klinkt het allemaal niet, maar dat is misschien ook wel het lot van de dagopener op deze bijzondere locatie. Het is het enthousiasme van de band dat aanstekelijker werkt dan de wat waterige koffie bij het ontbijtbuffet. Laster is een relatief nieuwe naam in de Prophecy stal, maar gooide hoge ogen met ‘Het Wassen Oog’ dit jaar. Gezien de respons een blijver.
TCHORNOBOG
Tchornobog is op dag twee de vreemde eend in de bijt. De furieuze sound voelt meer aan als een new school in de death metal, maar uiteraard met die black en doom invloeden. In vergelijking met andere bands vandaag, voelt deze performance wel heel anders. Als we net een kop koffie gehad hebben, dan is dit de triple ristretto van allesverzengende kracht en vernietiging. Statisch is de performance wel van de band rondom Markov Soroka, maar er is iets mythisch voelbaar dankzij de stage presence van de frontman in dat rode licht en met de galm in de grot.
FEN
Frank Allain lijkt besloten te hebben om de uitdaging van Tchornobog op te pakken en er vol in te gaan met Fen. De Britse black metal band staat vaak een beetje te verzuipen in hun eigen gelaagdheid op kleinere podia, maar met de galm en effecten van deze omgeving lijkt Fen volledig tot leven te komen. Emotie, energie en een krachtige vertolking van hun unieke, eigen sound doen het dan ook goed op deze festival zaterdag. Fen slaagt erin precies de atmosfeer op te roepen die je op hun beste werk voelt en dat is zeker een hoogtepunt van de dag.
Tchornobog bij Prophecy Fest, foto Justina Lukosiute
YEAR OF THE COBRA
Als je daar vervolgens als duo op aan moet sluiten, heb je het hard te halen. Year of the Cobra beroept zich gelukkig op een redelijk simpele en effectieve formule. Amy Tung Barrysmith vertolkt dapper haar vocalen vanaf de rechterzijde van het podium, terwijl Johanes Barrysmith hard mag werken op de vernietiging van zijn drumvellen tijdens een set recht-toe-recht-aan doom/stoner. Waar een duo vaak beperkingen lijkt te vinden in sound, is Year of the Cobra erg sterk in het creëren van ruimte in hun geluid en juist niet proberen het gat op te vullen. Dat werkt.
Vermod bij Prophecy Fest, foto Justina Lukosiute
VEMOD | DARKHER
Eigenlijk gaan we daarna een beetje terug in de energie van de dag. Zeker, Vemod is absoluut een topact binnen de atmosferiche black metal en heel vaak klimmen de Zweden het podium op. Vandaag omschreef een toeschouwer ze echter als de Backstreet Boys van de black metal en met de focus op de podium uitstraling is dat wel een komische omschrijving met een kleine kern van waarheid. De groep stond eerder in non-standaard omgevingen, maar dit keer komt de energie van het podium niet mee de zaal in. Dat is eigenlijk ook zo bij Darkher, die echt op het verkeerde moment van de dag geplaatst is. De energie zakt dus een beetje weg uit de zaal en voor velen is dat het teken om ‘Pommes Frites’ met ‘Currywurst’ te halen. Ik blijf de currywurst hakselaar een fascinerend stuk techniek vinden, echt, wat een uitvinding is dat toch. En hoe goed het optreden van Darkher dan ook is, die currywurst hakker is mij beter bijgebleven en dat is puur timing van de show.
EMPYRIUM
Genoeg over dat streekproduct, laten we het hebben over Empyrium. De band heeft sinds het vreemde The Turn of the Tides (als je Coldplay vergelijkingen krijgt, is dat iet goed) en de EP The Mill uit 2015 niets nieuws meer uitgebracht. Frontman Schwadorf is druk doende met zijn diverse andere projecten, zo lijkt het. Toch komt de band vandaag met volle kracht de Balver Höhle in. Strijkers, toetsen, gitaren en natuurlijk die opvallende, klassieke zang. De verwachting was even dat Wieland gespeeld zou worden, passend omdat de grot volgens de legendes de locatie was van deze mythologische smid. Dat is echter niet zo, maar we krijgen een mooie bloemlezing uit het werk van de Duitse band. Het zwaartepunt ligt op The Songs of Moors & Misty Fields en voor menig fan is dat ook prima. Komt alles uit de verf? Nee, dat niet. Maar die klassieke, gevoelige passages maken alles goed vandaag.
Empyrium bij Prophecy Fest, foto Justina Lukosiute
Betlehem bij Prophecy Fest, foto Justina Lukosiute
BETHLEHEM
Oké, genoeg van het gevoelige materiaal. We gaan over naar Bethlehem. Althans, als we een keer door die soundtrack heen komen. De vocale tests van Yvonne Wilczynska, oftewel Onielar, worden beantwoord vanuit de zaal met ijzingwekkende kreten. Toch wel het teken dat de band er wat te lang over doet. Maar als de vreemde groep los gaat, dan is er wat te beleven. De groep rond Jürgen Bartsch is altijd een vreemdeling geweest binnen de extreme metal, maar dat maakt Bethlehem juist zo geliefd. De laatste plaat Liebe Dich Leer was dan ook van een hoge standaard. Mijn favoriete element is de zang en performance van frontdame Onielar, die intimiderend onvoorspelbaar is, met een stem die pure waanzin weet vast te leggen. De videoreel met angstaanjagende beelden helpt ook zeker mee. Dit is onvergetelijk.
MORTIIS
Maar dat is ook de transitie die we daarna maken. Mortiis, de ongekroonde keizer van het underground fenomeen dat we Dungeon Synth noemen, neemt het podium in beslag met zijn Dungeons & Dragons-achtige banieren, steampunk-stijl kist elektronica en begint muziek te maken die eigenlijk voor de niet-kenner het beste te omschrijven valt als een mix tussen oude video-game soundtracks en spannende filmliedjes uit foute science fiction films. Krachtige opbouw, repetitie, onheil en iets ondergronds wat eigenlijk niet goed te definiëren valt. Luister eens naar het vroege werk en vraag je eens af hoe dat in een grot zou klinken. Opvallend genoeg had nog nooit iemand gevraagd aan de Noorse artiest, ooit nog de schrijver van I Am The Black Wizards van Emperor, om in een grot te spelen. Gelukkig deed Prophecy Fest dat wel.
Mortiis bij Prophecy Fest, foto Justina Lukosiute
En daarmee sluiten we een bijzonder festival waardig af. Unieke muziek op een unieke locatie. Ik kan niet wachten op de volgende editie hier in Balve. Dat is wel twee jaar wachten. Prophecy Fest 2020 zal in de Verenigde Staten plaatsvinden. De 2021 editie en viering van het 25-jarig bestaan van het label is weer terug hier, in de Balver Höhle.
Lees meer: Ondergrondse magie op dag 1 van Prophecy Fest
Bekijk hier de fotoreportage van Justina Lukošiūtė
Nog geen reacties!
Er zijn nog geen reacties geplaatst.