Driedubbele dosis thrash in Tivoli met Testament, Exodus en Death Angel

The Bay Strikes Back Tour met Exodus, foto Roy Wolters

The Bay Strikes Back Tour met Death Angel, foto Roy Wolters

Als je naar de line-up kijkt van Dynamo Metalfest (met Exodus, Flotsam and Jetsam, Sepultura, Heathen en en zelfs een all-star coverband), lijkt thrash metal niet alleen nog steeds springlevend, maar zelfs sterker dan ooit. Het kan ook niet anders, want na de hoogtijdagen in de jaren tachtig, en de glorieuze terugkeer halverwege afgelopen decennium, is er zorgvuldig weer opgebouwd naar een trouwe fanbase. Toen Testament dan ook een tour aankondigde met Exodus en Death Angel, was het voor menigeen een uitgelezen kans om het spijkerjasje weer uit de mottenballen te halen. Zo ook bij deze schrijver, want als thrash aficionado woonachtig in Utrecht, is dit feestje missen geen optie. Niet alleen is deze The Bay Strikes Back Tour namelijk de eerste tour met alledrie de bands samen, maar ook nog eens in een uitverkochte Ronda te TivoliVredenburg, met fans uit heel Nederland opeengepakt. Tegen zo’n driedubbele thrashdosis kan geen storm Dennis tegenop.

Tekst: Merijn Siben / Fotografie: Roy Wolters

DEATH ANGEL
Zoals op Das Oktober Metalfest, Into the Grave en Headbanger’s Ball, om maar enkele data te noemen van het afgelopen jaar, is Death Angel vrijwel niet te betrappen op een slechte show. Meestal behalen ze zelfs een torenhoog niveau qua strakheid en enthousiasme. En het blijft mooi om te zien hoe deze klasbakken nog steeds vlammende shows geven, vooral gezien ze begin jaren negentig vermoeid van het touren uit elkaar gingen. Maar met Humanicide hebben ze alweer hun zesde sterke plaat sinds hun comeback afgeleverd, en lijken de heren, onder leiding van de sympathieke frontman Mark Osegueda, niet te stoppen. Het resulteert vandaag niet in een van hun beste shows, maar wel simpelweg een hele goede. Onvermoeibare metal, boordevol techniek, virtuoze melodieën en klassieke gitaarpassages, van het epische middenstuk in Agressor tot het epische intro van The Ultra-Violence. Ze spelen misschien niet heel veel oude nummers vanavond, maar het deert niet, want Death Angel bewijst met tracks als The Moth en Thrown to the Wolves genoeg hedendaagse classics op zak te hebben.

The Bay Strikes Back Tour met Death Angel, foto Roy Wolters

The Bay Strikes Back Tour met Exodus, foto Roy Wolters

EXODUS
Nog zo’n betrouwbare band geschikt voor elk metalfeestje: thrashpioniers Exodus. Hun laatste bezoek aan TivoliVredenburg, destijds in Pandora, was er een voor de boeken. Dit dankzij een uitgebreide setlist, een dubbele toegift en een geluid waar weliswaar alles aan klopte. Dat niveau wordt vandaag niet bereikt, maar het drukt de pret geenszins. Op de tonen van Wolter Kroes (Viva Hollandia!), wandelen de Bay Area beukers het podium op, met Gary Holt terug aan het front na een jarenlange tournee met Slayer. Aan het geluid moet nog wat gesleuteld worden bij Body Harvest en Blood In, Blood Out, waarbij opvalt dat frontman Steve ‘Zetro’ Souza niet geheel naadloos bij stem is. Maar qua podiumpresentatie doet hij altijd zijn best, charismatisch als hij is en veelvuldig contact leggend met het publiek, zelfs wanneer hij een biertje naar zijn hoofd krijgt. De setlist kent weinig verrassingen, maar wanneer die vlijmscherpe riffs van Deliver Us To Evil, Fabulous Disaster en Deathamphetamine binnenwalsen, is niet headbangen heiligschennis van het hoogste soort. Met afsluiters Bonded By Blood, Toxic Waltz en het vurige Strike of the Beast inclusief wall of death, is die briesende thrashfuif compleet. Altijd een feestje!

The Bay Strikes Back Tour met Exodus, foto Roy Wolters

The Bay Strikes Back Tour met Testament, foto Roy Wolters

TESTAMENT
Een persoonlijke noot: hoewel ondergetekende al jarenlang fan is van Testament, behaalde de band nooit eenzelfde adoratie bij mij als bijvoorbeeld Exodus, Overkill, Death Angel, Forbidden, Artillery of enkele andere thrashbands. Dit voornamelijk door de wisselvalligheid in hun discografie. Voor elke The Legacy is er een The Ritual, voor elke The New Order is er een midtempo groove-experiment als Demonic en tja, eigenlijk is Practice what You Preach ook een beetje een overgewaardeerde plaat die de nodige interessante songwriting mist. Unpopular opinion daargelaten: als Testament goed is…nu ja, dan zijn ze ook verdomd goed, getuige hun zegeronde sinds The Gathering en sterk werk als The Formation of Damnation, Dark Roots of Earth en Brotherhood of the Snake dat volgde. En hoewel de band nogal eens geteisterd is door wisselvallige shows en een slecht geluid, krijgt de overvolle Ronda vanavond een band op dreef te zien, die qua setlist ook niet direct kiest voor de gebruikelijke klassiekers, maar juist ook voor verrassende recente tracks. Boomlange Chuck Billy en zijn thrashende makkers beginnen eerst nog met de vlammende The New Order krakers Eerie Inhabitants en de titeltrack, vooraleer het minder voor de hand liggende The Persecuted Won’t Forget wordt gespeeld. Dit nummer staat bol van de tempowisselingen en vernuftige Alex Skolnick-solo’s, en wedijvert verrassend goed met het oudere werk. Na Greenhouse Effect (een van de betere nummers van Practice What You Preach), komen er nog meer verrassingen aan bod, met het groovy Dark Roots of The Earth, het heen en weer deinende Last Stand For Independence en het epische Throne of Thorns. Het toont toch aan dat Testament sinds hun comebackplaat The Formation of Damnation uit 2008 een behoorlijk arsenaal aan sterke nieuwe songs heeft opgestapeld. Na het al even verrassende en brutale The Fall of Sipledome uit 1999 en gloednieuwe single Night of the Witch, is het dan toch echt tijd voor de trip naar het verleden.

The Bay Strikes Back Tour met Testament, foto Roy Wolters

En terwijl Testament strak en gefocust door tracks als Into the Pit, Over the Wall en Disciples of the Watch blaast en briest, blijkt toch maar eens in hoeverre thrash nog steeds springlevend is in het metalen landschap. Wanneer de meeste uithoeken van dit geliefde metalgenre al zijn verkend, is de enige opwaartse beweging een stroomlijning van het muzikaal vernuft. Want zelfs in de 50, trekken de leden van Testament, Exodus en Death Angel volle zalen met oude en nieuwe fans. Dat is niet alleen te danken aan verse nieuwe langspelers, maar ook aan het niet uit het oog verliezen waar het omgaat: thrash fucking metal, hard als een stomp in het gezicht.