Ho eens, daar is Temple Fang alweer met een nieuwe release! EP Jerusalem/The Bridge is alweer de derde plaat van dit vlammende spacerockkwartet. Live at Merleyn, uitgebracht in het holst van de pandemie in 2020, verkocht in een weekend uit en bereikte meerdere jaarlijstjes in de NMTH redactie. De opvolgende plaat Fang Temple was dan weer hele andere koek, opgenomen tijdens drie verschillende concerten, een verrassende, gelaagde plaat wiens
Trekken we dan echt weer de kwalificatie ‘supergroep’ uit de kast? Jazeker. Is dat niet wat voorbarig? Neen. Op basis van de voortekenen (show op Roadburn 2018 en eerste single Soft Healers) en de ervaring van de bandleden plakken we het etiket zonder een spoor van twijfel op Iron Jinn. Sorry alvast guys. Maar deze veelbelovende opsomming paste niet in de kop: Oeds Beydals (The Devil’s Blood, Death Alley), Wout
Precies zeven maanden zijn er verstreken sinds het uitkomen van The All Is One (2020); een plaat die het zogeheten Gullvåg-drieluik concludeerde en waarvan het zwaartepunt lag bij het psychedelische geluid van de band (lees de review). Of er nu wel of geen pandemie heerst: het Noorse trio is altijd zeer productief geweest. De tel ben ik inmiddels kwijtgeraakt, maar volgens ProgArchives is Kingdom Of Oblivion album nummer vijfentwintig. Nu
One of the most ingenious, gripping and elusive heavy bands out there put another crown on a career now spanning over 30 years. 30 impressive years we might add, considering the jaw-dropping discography of Motorpsycho. The Norwegian threesome just unleashed what might well be their 22nd record. The All Is One came out through Stickman Records on August 28 and is the final part of a trilogy that deals with
Al ruim dertig jaar voorziet het eigenzinnige Noorse driemanschap uit Trondheim – die zich vernoemde naar een sexploitation-film van regisseur Russ Meyer – de wereld van hun psychedelische, progressieve rock. Vanaf de derde langspeler Demon Box (1993) is meteen duidelijk dat de band zich niet voor één gat laat vangen, want naast alternatieve metal verwerken zij net zo makkelijk stijlen als pop, country, jazz, fusion en noise in hun geluid.
Gepast gejuich: Omens, de vijfde plaat van Elder is uit. De eindredactie voelt de bui echter alweer hangen: ‘Dit wordt toch niet weer een lange bespiegeling, gestoeld op weemoed naar een vroege kennismaking?’ Toch wel, mea culpa. Er is ook echt geen ontkomen aan bij Elder, een groep uit Boston en tegenwoordig ook Berlijn die zich vanuit de stonerdoom-wortels nadrukkelijk in de kijker speelde. Tel daar een legendarische (Roadburn) performance
Je moet ingelogd zijn om een reactie te plaatsen.