Het duo Eva van Netten (zang, gitaar) en Stefan Woudstra (drums, zang), de praktiserende musici in BlackboxRed, zocht het van meet af aan al in het verklanken van de schaduwkanten van het mens-zijn. Debuut The Gunner and the Ghost (2013) stelde de hang naar gevaar centraal. De op 21 september uitgekomen tweede full-length Salt In My Eyes spit in nog donkerder en zwaardere materie van vergankelijkheid/dood en verlies. Volumineuze desolate
De in Amsterdam zetelende independent DIY labels Gummopunx Records en Darcy Trash Records dragen een warm, ongerept hart toe aan punk en hardcore. Met een scherpe neus voor wat leeft in de underground, brengt men gelimiteerde vinyl-oplages uit. Beide labels hebben daarin ook een sterke attentie voor bands die inspiratie peuren uit de in de vroege jaren tachtig ontstane hardcore punk-versmeltingen. Te noemen valt de in die tijd opgang makende
“When I was in the emergency room, I felt the worst pain I’ve ever felt. Then I left my body. I completely dissociated. There was a period of time, though I’m not sure if time had anything to do with it, where I was aware but I wasn’t ‘me’ at all…” Het is een statement van YOBs zanger/gitarist en frontman Mike Scheidt uit de toegestuurde presskit van Relapse Records. Die
Het gaat de Amerikanen van Earthless voor de kosmische wind momenteel. Met zoal een opvallende terugkeer op Roadburn dit jaar en een nieuw gevonden onderdak bij grote harde platenmaatschappij Nuclear Blast als smakelijke winstbuiten. Roadburn-opperhoofd Walter Hoeijmakers betitelde Earthless’ dik trippende set op de 2008-editie van het festival als “…het meest intense optreden dat ik ooit op Roadburn gezien heb!” en Tee Pee Records vereeuwigde de betreffende performance op dubbel
Groningen heeft er in zijn harde scene een interessante band bij. De stadjers van Onhou (opgericht voorjaar 2016) komen op hun debuut-EP met zware post-metallende sludgy doom die, inclusief sfeerversterkende synths, prettig weinig licht doorlaat. Het neerzetten van duistere atmosfeer is de vijfkoppige formatie zeker toevertrouwd. De band bestaat namelijk uit (ex-)leden van het overwegend donkere klanken voerende Ortega, Wolvon, Grinding Halt, Killteam en Lords of Gravity (laatste twee bestaan
Na onze recente bespreking van de albumrelease van Morvigor, nu opnieuw de aandacht voor een ongetekende Nederlandse band. En wel voor Torrential, dat nog maar goed een jaar terug uit de Friese klei werd getrokken. De vier mannen tellende formatie maakt uitdagende, met regelmaat buiten de lijntjes kleurende post-hardcore die ergens tussen de sound van Converge en die van Botch in zit. De vier tracks van het op 11 oktober
NMTH legt de vinger stevig aan de nationale metal-pols als het gaat om bands die dus die bepaalde eigenzinnigheid erop nahouden. En zo bereikte ons Tyrant, het nieuwe album van het Alkmaarse Morvigor. Het komt meer dan drieënhalf jaar na debuut A Tale Of Suffering, dat black en folk metal koppelde met een progressieve tendens. De formatie heeft op Tyrant zijn grenzen duidelijk verder verlegd. Van folk is niets meer
Doom metal heeft in de afgelopen jaren zichtbaar aan terrein gewonnen. Lange tijd was het subgenre het wat ondergeschoven (bastaard)kind in de metalwereld, dat grotendeels was voorbehouden aan de meer fijnproevende liefhebber. Met uit verscheidene genres peurende zware acts als YOB, Amenra en Pallbearer zijn sludge, post-metal en dus doom nu populairder dan ooit binnen het harde segment. Reken daar de nog altijd rijzende ster van een Electric Wizard, Conan
Bell Witch kwam in 2015 met één van de meest opmerkelijke doom metal-releases van dat jaar. Twee lijvige tracks – elk in twee sub-tracks uiteenvallend en met twee composities die over de 22 minuten heen gaan – leken op tweede album Four Phantoms de ultieme omhelzing te zijn van lijden, dood en verlies in het menselijk bestaan. Een conceptueel vierluik dat plechtige funeral doom bracht met een fraai evenwichtige gevoelige
De doom-alchemisten van Ufomammut hebben door de jaren heen een bijzonder eigen geluid ontwikkeld. Hun ronduit hallucinerende mix van loodzware doom/sludge, drone, stoner en donkere psychedelica heeft de Italianen inmiddels ook een unieke plek bezorgd binnen de zware metal-categorie. De band, ontstaan in 1999, introduceerde op derde album Lucifer Songs (2005) dronende geluiden en synths. Die lieten de bezwering en massiviteit nog meer gelden. Op volgende platen als Idolum (2008)
Je moet ingelogd zijn om een reactie te plaatsen.