Iedereen is weer bijgeslapen en de modder is van de kleding en de tenten gespoeld, maar de koppen zitten nog ramvol met indrukken van Down The Rabbit Hole 2016. En dan volgt altijd de lastige vraag: ‘Wat vond je nu het beste?’. Nogal arbitrair inderdaad en toch altijd leuk om te doen en lezen. Verrassing: het was ditmaal helemaal niet moeilijk, in een zeldzaam geval van eensgezinde smaak (alsof we
DTRH dag 3 woohoo! Maar ook: DTRH dag 3 en dat doet zich voelen. Met name in de voetzolen (staan, lopen, springen ja, maar plek/tijd om te zitten nee), de benen (op en neer naar Nijmegen per ov-fiets…) en toch ook tussen de oren. Zaterdag is er zo veel en zo lang regen gevallen, dat de aankondiging van nieuwe buien, de matige vooruitzichten / onheilstijdingen van Buienradar en KNMI veel
De weergoden drukken een zware stempel op onze tweede dag Down The Rabbit Hole. Je wil je niet laten kennen door een beetje regen, maar urenlang aanhoudende buien maken dat er naast het terrein toch ook dingen figuurlijk in het water vallen. Ons bezoek aan de show van De Staat om maar wat te noemen. Geen centrifugerende circlepit dus helaas, noch de hartverwarmende liefde van Charles Bradley. Gelukkig viel er
Derde Down The Rabbit Hole op rij en we zijn razendbenieuwd hoe die eerste uitverkochte editie uitpakt. Met zeker het dubbele aantal toeschouwers (20.000) in vergelijking met het debuut in 2014, het sterkste programma tot nu toe en een terrein dat al weken door overvloedig hemelwater wordt geteisterd. Het is even fietsen of pendelbussen, maar dan heb je ook wat. Bij aankomst is het nog wel schrikken van het moddergehalte
