Scott Kelly in 2012, foto William Lacalmontie
Dertig jaar bestaat Neurosis liefst. Een periode waarin de Californische groep van hardcore punk naar grondleggers van de post-metal naar doom, ambient, folk en industrial ging. Het bracht de iconische metalband meer dan eens naar Roadburn, waarbij de show van 2007 een welhaast mythische status kreeg. Het duurde drie jaar voordat de band tevreden was over de mix en het eerste en enige live-album het licht zag, uitgegeven op het eigen Neurot Recordings. Zeven jaar na het laatste bezoek is Neurosis terug als headliner op wat volgens Kelly “het beste festival ter wereld” is.
Sinds 1995 opereert Neurosis in dezelfde bezetting, met gitaristen/vocalisten Scott Kelly en Steve Von Till als creatieve spillen. Never Mind The Hype belt Kelly als hij in de auto naar zijn werk rijdt. Een gesprek over 30 jaar Neurosis, over zijn ingetogen werk en solotour met Colin van Eeckhout van Amenra (CHVE), over Shakespeare en ritualistische muziek, over andere uitingen als Mirrors For Psychic Warfare en over Roadburn. De banden met het Tilburgse festival en organisator Walter Hoeijmakers zijn sterk, zo sterk dat het bijna vanzelfsprekend is dat Neurosis het 30-jarig bestaan op Roadburn viert. Dat gebeurt met twee shows die de hele carrière en alle platen van de band bestrijken. Kelly treedt zelfs viermaal op in drie dagen. Ook Von Till en CHVE zijn vrijdag solo te zien in het Patronaat.
Door Ingmar Griffioen
Hoe beleven jullie die 30e verjaardag tot nu toe?
“Het gaat fantastisch, beter dan we ons hadden kunnen voorstellen. De respons is echt goed geweest. Het is gek om die oude songs te herleven. We wisten niet hoeveel leven er nog in die nummers zou zitten, maar er bleek nog heel veel in te zitten.”
Neurosis voert die dubbele jubileumshow slechts tweemaal uit, op Roadburn en vorige maand al in San Francisco. Gaan jullie echt dertig jaar terug naar het vroege hardcore-werk van Pain Of Mind?
“Alle platen die we ooit gemaakt hebben zullen vertegenwoordigd zijn op beide avonden. Met uitzondering van de plaat die we in 2003 met Jarboe maakten.”
Pakken jullie dat chronologisch aan?
“Dat moeten we nog zien.”
Hoe reageerde het publiek op dat vroege werk?
“Uitbundig. We kregen een geweldige respons van het publiek gedurende beide sets. Ik denk dat het oude werk veel bezoekers pakte, mensen die erbij waren toen het oorspronkelijk uitkwam en jarenlang moesten wachten om het weer te horen. De reacties waren typerend: erg intens.”
Hoe is dat voor jullie als band om zulke snelle intense songs in dezelfde set te spelen als veel langzamer, doomy werk?
“Het was niet zo gek als je zou verwachten. We waren er toen we dit bedachten echt niet zeker van hoe dat zou uitpakken, wat het zou doen voor de songs die erna komen. Maar het opent vooral de dynamiek van de hele set, het is toch een twee uur durende set. Dat geeft ons de ruimte om alle facetten van wat we doen te behandelen. Het werkte eigenlijk zeer goed, we waren er erg blij mee.”
Neurosis’ derde album Souls At Zero (1992)
Gaan jullie dat nog vaker doen? Ik zag dat jullie in augustus terugkomen naar Patronaat in Haarlem.
“Ik weet het niet. Er is momenteel nog niks bevestigd behalve Tilburg. We staan er wel voor open om dat dit jaar te doen. Maar daarna… de nieuwe plaat komt uit in september en dan zullen we het vast wel aardig beu zijn. Het zou wel mooi zijn om het ook in de UK te doen, en aan de Oostkust hier en dan nog in Azië als mensen er behoefte aan hebben.
“In Haarlem zullen we een normale set spelen, die is onderdeel van de reguliere tour die we dan doen. Ik weet niet of we dan al nieuw materiaal spelen trouwens en denk dat we daar toch mee wachten tot de plaat uit is.”
Neurosis – Sovereign EP (2000, remastered in 2011)
Dit moet wel een van de meest intense Roadburn-edities voor jou en Steve worden.
“Ik heb absoluut een hoop te doen in die dagen ja.”
Maar je bent het gewend. In 2009 presenteerden jullie als curator op Roadburn de herrijzenis van het eigen Beyond The Pale festival. En naast die verantwoordelijkheid speelde je toen ook solo.
“Dat is nogal veeleisend ja. Maar dat is ok. We hebben geen probleem met hard werken. En we hebben er ook om gevraagd hè, haha. Hoewel Walter ons gevraagd heeft. We zeiden meteen ja, maar wilden niet weer als curator aan de slag. Althans niet nu. De samenstelling is dus helemaal het werk van Walter. Daar is hij natuurlijk goed in, dus het zou mooi moeten worden.
“Ik speel solo op vrijdag. Dan op zaterdag en zondag twee avondshows met Neurosis en op zondag open ik ook de dag met Mirrors For Psychic Warfare, mijn project met Sanford Parker.”
Je hebt net solo getourd met Colin van Amenra. Hoe is dat bevallen?
“Dat is net afgelopen. Het was fantastisch, echt de beste solotour die ik ooit had. Spelen met Colin is geweldig. Ik houd echt van zijn muziek en ook van hem als persoon. We konden het erg goed samen vinden. Op het persoonlijke vlak ging het allemaal soepel dus, maar muzikaal werkte het ook erg goed samen. Er kwamen ook veel mensen op die shows af.”
Ligt het niet voor de hand om met Steve Von Till te touren, die ook een solo-project heeft?
“Onze schema’s pasten niet ditmaal. Onze banen laten ons niet veel tijd, dus als we allebei beschikbaar zijn, stoppen we al die tijd meestal in Neurosis.”
Wat voor baan doe je eigenlijk naast Neurosis?
“Ik? Ik ben een geluidstechnicus en werk bij een ‘Shakespearean Festival’, dus met theaterproducties.”
Ah, iets totaal anders.
“Het is wel anders, maar op een vreemde manier ook hetzelfde. Het rituele aspect van Shakespeares toneelstukken herinnert me erg aan de beste ritualistische muziek die ik ken. De intensiteit, de verhalen en de archetypes; het zit er allemaal in. Zoals je ze in elke epische muziekervaring vindt. Het werkt voor mij.”
Achtste album The Eye Of Every Storm (2004)
Let’s talk Roadburn. Wat vind je van het festival?
“Ik denk echt dat het het beste festival ter wereld is. Niks komt in de buurt en ik denk dat dat voornamelijk komt door Walter, zijn hart, zijn inspanningen en zijn onvermoeibare, continue werk om het festival zo goed mogelijk te maken. De vibe is zó sterk; het draait allemaal om de muziek, er zijn geen commerciële zorgen, het is geweldig. Ik houd van Roadburn. We kijken er erg naar uit om daar een paar dagen te kunnen zijn.”
Over muziek gesproken: Heb je de kans om daar muziek te ontdekken, om door andere artiesten geïnspireerd te worden?
“Ja soms wel. Ik weet niet hoeveel kans ik daar ditmaal toe krijg met die vier shows, maar ik zal m’n best doen. En ik zal er staan voor die optredens, dat kan ik je verzekeren.”
Roadburn mag dan geen commerciële overwegingen hebben, het is wel flink gegroeid. Door de uitbreiding van 013 kan het festival duizend extra bezoekers ontvangen. Zie je Roadburn nog verder groeien?
“Ik denk dat Roadburn zeker dat potentieel heeft, maar dat het niet zal gebeuren. Ik geloof niet dat Walter het oneindig wil laten groeien. Duizend bezoekers extra is één ding, maar proberen uit te breiden naar, zeg, 10- of 15.000 zou de sfeer significant veranderen. Ik denk dat Walter zich daar erg bewust van is.”
Een van de zaken waar Roadburn nu naar moet kijken, is welke bands die capaciteit van 3000 bezoekers aan kunnen. Hoe is dat voor Neurosis? Gesneden koek?
“Dat is wel aan de grote kant voor wat we normaal als headliner doen. Gewoonlijk spelen we dan voor 700 tot 1000 man. Bij de drie shows in San Francisco waren er telkens 1500 bezoekers. 3000 is een stuk groter, maar zoals we in San Francisco sterke supportacts hadden, die hielpen de venue te vullen, zo hebben we op Roadburn natuurlijk ook erg sterke support van de andere bands. Het is een fantastische ervaring om voor zoveel mensen te spelen, dat kan ik wel zeggen.”
Als je Roadburn moet vergelijken met grote rock- en metalfestivals, waar staat het dan? Waarin onderscheidt het zich?
“Zoals ik zei: Het non-commerciële. Het is zo gerund dat het zich volledig richt op de muziek, het is geen groot merchandise-circus met een hoop foodstands en al die grappen. Het is niet dat dat soort zaken verschrikkelijk en slecht zijn, maar het geeft gewoon een ander gevoel. Walter laat de lokale ondernemers rond de 013 meedelen in het profijt van al die bezoekers, door ze hun voedsel en drinken te laten verkopen en dat niet allemaal te monopoliseren. Zo maak je de hele buurt onderdeel van het festival en ik denk dat dat echt uniek is.”
Given To The Rising, het negende album uit 2007
Is het voor jullie als band heel anders om op een indoor festival te spelen in plaats van een groot open air festival?
“Ik speel echt veel liever binnen. Buiten spelen zuigt, buiten klinkt het echt shit.”
En gevoelsmatig?
“De sfeer is wel anders. Niet totaal anders, maar je hebt een andere vibe en al die mensen zijn samen in één ruimte. Vergeleken met buiten, waar een hoop mensen voorbijlopen en niet per se aandachtig zijn. Soms kan buiten optreden wel mooi zijn, vooral als het donker is. Maar verder zou ik liever buiten leven en binnen optreden.”
Solo ben je als artiest een stuk kwetsbaarder, zeker op een festival. Is het lastig om dan de aandacht van het publiek te vangen?
“Ik speel alleen en akoestisch. Dus soms is dat wel lastig, maar het is geen probleem. Ik geniet ervan. Ik speel nu ook al dertien, veertien jaar solo, dus ik ben eraan gewend geraakt om daarmee om te gaan. De mensen die nu naar de shows komen zijn veel ontvankelijker dan ze dertien jaar of zelfs vijf jaar geleden waren. Ik denk dat er toen veel meer mensen kwamen die verwachtten iets als Neurosis te horen en dan teleurgesteld raakten en luid en dronken werden. Bezoekers willen nu echt die songs horen en ze kennen ze vaak ook al. Het is echt een ander gevoel. Ik weet niet hoe het op Roadburn gaat zijn. Ik heb het daar al een paar keer gedaan en dat was wel zwaar omdat er veel mensen dronken en aan het feesten waren. Maar ik verwacht dat het nu wel goed gaat komen. Het is een hele avond in het Patronaat immers, Colin, Steve en anderen spelen ook. Er is een hoop akoestische muziek in de zaal die avond, dus iedereen die binnen is moet daar echt klaar voor zijn.”
Laatste album Honor Found In Decay (2012)
Na 30 jaar en met een twaalfde studio-album in de koker, zijn er nog doelen voor Scott Kelly en Neurosis?
“Zeker, we blijven doorgaan met het uitbreiden van onze visie, die verfijnen, verder oprukken en, eerlijk gezegd, hopen we op nog 30 jaar. Als het kan, het is onwaarschijnlijk, maar het zou mooi zijn.”
Scott Kelly en Neurosis live op Roadburn 2016: (Blokkenschema’s hier)
– Scott Kelly speelt vrijdag 15 april om 18.20 uur solo in het Patronaat. Bandmaat Steve Von Till speelt daar eerst om 16.50 uur en CHVE (ft. Vermapyre) speelt om 19.40 uur.
– Zaterdag de 16e sluit Neurosis van 23.10 tot 1.10 uur af op de Main Stage van 013 met een ’30th Anniversary’ set.
– Zondag opent Scott Kelly met Mirrors For Psychic Warfare (met Sanford Parker die dezelfde avond afsluit met zijn doom metalband Buried at Sea) de zondagse Afterburner om 15.00 uur in de ‘Kleine’ Zaal.
– De tweede jubileumset van Neurosis volgt dan van 20.20 tot 22.20 uur, wederom op de Main stage.
– Scott Kelly en Steve Von Till schuiven aan voor een gesprek over 30 jaar Neurosis met Jonathan Selzer van Metal Hammer. Dat vindt plaats op zaterdag in de kelder van 013.
Nog geen reacties!
Er zijn nog geen reacties geplaatst.