Spectaculair Saxon brengt een bitterzoete ode aan sterfelijkheid in Doornroosje

Saxon in Doornroosje, foto Rob Sneltjes

Het was even schrikken toen bekend werd dat Saxon frontman Biff Byford onder het mes moest na een hartaanval. Maar de inmiddels 69-jarige legende is niet te stoppen, want het muzikantenbestaan zit hem duidelijk in het bloed. Daarom staat de beste man samen met Saxon weer op de bühne, met op deze regenachtige donderdagavond een uitverkochte show in Doornroosje. Om de heavy metalfuif compleet te maken is er nog een historische klasbak op sleeptouw als support: Diamond Head. Ons verslag van een avondje klassieke metal lees je hier…

Tekst: Merijn Siben / Fotografie: Rob Sneltjes

Diamond Head Doornroosje Foto Rob Sneltjes

Diamond Head in Doornroosje, foto Rob Sneltjes

DIAMOND HEAD
Zijn tijd ver vooruit, dat is wat Diamond Head was toen het furieuze debuut Lightning To The Nations in 1980 uitkwam. Een van de eerste bands van de New Wave of British Heavy Metal heeft wellicht enkel nog gitarist Brian Tatler als origineel lid, maar toch is de band aardig op dreef met nieuwe platen en een jonge line-up. Vooral de toevoeging van zanger Rasmus Bom Andersen blijkt een goede. Niet alleen qua kenmerkend stemgeluid, maar ook nog eens dankzij zijn enthousiaste aanstekelijke podiumpresentatie. Hoewel een nieuwe track als Belly of the Beast, van de laatste langspeler Coffin Train, verdienstelijk doorstampt, zijn het de oudjes die het beste erin gaan. Het is niet voor niets dat afsluiters It’s Electric, Helpless en Am I Evil? door Metallica gecoverd zijn, want het zijn voor die tijd baanbrekende, invloedrijke songs geweest. Alleen al dat kwaadaardige intro en die monsterlijke riff van Am I Evil? heeft talloze thrash metalbands geïnspireerd. Een zeer verdienstelijke show, die menigeen warm draait voor Saxon.

Diamond Head in Doornroosje, foto Rob Sneltjes

Saxon in Doornroosje, foto Rob Sneltjes

SAXON
Er zijn weinig bands die heavy metal zo puur en echt belichamen als Saxon. Een van de meest invloedrijke N.W.O.B.H.M. bands dankzij albums als Wheels of Steel, Power & The Glory, Strong Arm of the Law en Denim And Leather. Maar zelfs vandaag de dag pompen de inmiddels pensioengerechtigde heren er nog steeds onvervalste heavy metalplaten uit, zoals het vlammende Battering Ram en Thunderbolt. Onverwoestbaar, roestvrij metaal, gezien de band vanaf dag 1 volop toert.

Maar hoe onverwoestbaar de metal van Saxon ook lijkt, zijn de bandleden helaas van vlees en bloed. Frontman en onstuitbare homp charisma Biff Byford kreeg in september een hartaanval, resulterend in een complexe triple bypass operatie. Vanavond is dan ook een try-out show, met een eenvoudige set-up en backdrop van Thunderbolt. Met een uitverkochte show dus een goed moment om op krachten te komen voor Biff. Er wordt gestart met het oudje Motorcycle Man, gevolgd door het dreunende Battering Ram. Twee tracks uit verschillende periodes van de band, maar live een sterke representatie van die heavy metal sound. Wheels of Steel vervolgd, wat een verfrissende keuze is, daar deze hit vaak in het toegift gespeeld wordt.

Saxon in Doornroosje, foto Rob Sneltjes

Het blijft verbazingwekkend hoe deze band er staat, allen rond de 65 à 70 jaar, maar nog steeds strak spelend en energiek. Je weet gewoon dat de band leeft voor de muziek en het podium, getuige de guitige uitdrukkingen van bassist Nibbs Carter of het magnifieke gesoleer van Paul Quinn. Maar het boegbeeld blijft nog wel Biff, met zijn sympathieke voorkomen en sterke stem, headbangend met zijn lange grijze haren.

Iconische kraker na iconische kraker wordt gespeeld, met een setlist gefocust op klassiek werk. Het prachtig opgebouwde The Eagle Has Landed, de rebelse anthem Never Surrender of de tijdloze stamper Denim And Leather: allen worden ze naadloos ingespeeld door Saxon. Biff bedankt zijn bandleden en fans nog voor hun steun tijdens zijn donkere dagen in september, vooraleer een medley met Dogs of War, Solid Ball of Rock en Dallas 1pm wordt ingezet.

Sfeer in Doornroosje, foto Rob Sneltjes

Maar toch, ondanks weer een fantastisch optreden met Crusader, 747(Strangers In the Night) en Princess of the Night als toegift, is deze er ook een met een haast melancholische connotatie. Tijdens They Played Rock ‘n’ Roll brengt Biff een bitterzoete ode aan zijn heengegane Motörhead vrienden Lemmy Kilmister, Eddie Clark en Phil Taylor. Zelfs een anekdote over hun laatste show tijdens Dynamo Open Air blijft niet uit, waar ze jaren terug stonden met Pantera, vlak voor de band uit elkaar viel en Dimebag Darrell werd neergeschoten.

Het moge duidelijk zijn dus: de realiteit van de sterfelijkheid komt vroeg of laat om de hoek kijken, ook bij kranige veteranen als Saxon. Maar toch, voordat de tijd aanbreekt dat we her en der afscheid moeten nemen van helden als Biff Byford, genieten we nog volop van die onvervalste Heavy Metal Thunder, gespeeld met een energie waar menig jonge band jaloers op zou zijn. En met verbluffend mooie optredens als dit, hopelijk nog een flink aantal jaren.