Opeens waren ze daar in 2018: RRRAGS! Ron, Rob en Rob met een fikse smak vuige vintage en bluesy rock en een door Marcel van de Vondervoort geproduceerde debuutplaat. Die hielden ze ten doop op Roadburn 2018 (interview hier) met een van smartvolle emotie doortrokken show ter ere van gevallen mentor Bidi. Zo’n moment waarop je weet dat we er weer een klasse band in de Benelux bij hebben. Dat beseften we natuurlijk al aardig toen we de debuutplaat hoorden en hoopten we al toen we de line-up zagen met klasbakken Ron van Herpen (Astrosoniq, Molasses en ex-The Devil’s Blood), Rob Zim (o.a. Lords of Altamont) en Rob Martin (ex-Bliksem). Dat moet er dan toch maar weer even uitkomen en dat deed het.

Door Ingmar Griffioen

En ook vrij plots zijn ze dan weer present voor een nieuwe langspeler. Er viel een promo in de mailbox, nog een mailtje en een week geleden kwam er een video uit. Dat was het wel. RRRAGS is terug en de muziek gebiedt eigenlijk om dat van de daken te schreeuwen. Zeker omdat het fijne Nederlandse label Lay Bare Recordings vandaag het album High Protein uitbrengt. Werd de zelfgetitelde debuutplaat voorafgegaan door de ruige single ‘Bones’, de opvolger kreeg een voorproef die meer de bluesy, gloedvolle jamkant van het Belgisch-Nederlandse powertrio benadrukt. Maar ook hier is het weer de donkere strot van Rob Martin die meteen opvalt, die RRRAGS zo tekent en de sfeer bepaalt.

Het is weer heavy 70ies, psychedelische en bluesy rock, die de klok slaat. Die van donker groovend, naar gloedvol en ingetogen en voluit jammend gaat. Geen 10 minuten spacend slotstuk als op het debuut, maar ‘Window’ broeit wel vijfenhalve minuut intens onderhuids en – dat is stiekem het voordeel van digipromo’s – daarna begin je gretig weer vooraan met opener ‘The Fridge’ waarop de soulvolle uithalen, grooves en psych-riffs je weer om de oren vliegen. Middenstuk ‘Sugarcube’ is verre van zoet, maar een hoekig stampende rocker waar de vonken vervaarlijk van afvliegen. Het is, kortom, een afwisselende affaire die qua draaibeurten rap richting de dubbele cijfers toert. De tweede plaat is ook weer van a tot z geproduceerd door ‘Grand Wizard of Oss’ Marcel Van De Vondervoort.

RRRAGS is natuurlijk een band die je – zeker als je een clubshows van ze, een supportshow voor Monster Magnet of een festivalgig op Desertfest of Roadburn hebt meegemaakt – dwingt om ze live te gaan aanbidden. Een groep waarvoor je gerust het drievoudige zou neertellen om tot de 30% te behoren die straks hopelijk weer wel naar binnen mag om haar te slaan, bierpullen te legen en mateloos te genieten van klasse gitaarmuziek als dit. Alles om Rob, Rob en Ron weer ouderwets tekeer te kunnen zien gaan en de “dark side of my soul” te bedienen. ‘Messin with my mojo’? Yes please! Waar kunnen we tekenen? Laten we hopen dat die shows met Monomyth straks in november alsnog door kunnen gaan. In de woorden van Martin: “I am a man of few desires”, maar liveshows horen daar toch zeker wel bij. Nu ja, nog even geduld maar weer.

Voorlopig maar eens deze totaal grijs digidraaien. Bestellen doe je bijvoorbeeld via de RRRAGS-Bandcamp. Luisteren kun je ook onder meer via Spotify:


Deel dit artikel