Peter Pan Speedrock // foto: Roy Wolters
Roadburn 2016, Tilburg. Dit jaar heeft NMTH zich niet alleen aan de programmering van Cul de Sac verbonden, maar gaan onze verslaggevers Steven Gröniger en Tim van der Steen van hot naar her om zoveel mogelijk muziekervaringen tot zich te nemen en vast te leggen op papier. Met donderdag achter de kiezen, begint onze Roadburn vrijdag bij de bizarro-componiste Diamanda Galás, wij hoorden oldskool heavy psych (Mondo Drag), SINISTRO uit Portugal, knappe snaar- en slagwerkers van het Amsterdamse Death Alley (& friends), doom (With The Dead), black-metal (Terzij De Horde), Japanse hardcore punk (G.I.S.M.), stoner-sludge (Herder), hardrock-doom (Pentagram), de legendarische Peter Pan Speedrock en afsluiter in Cul de Sac OBESE.
Tekst: Steven Gröniger [SG] en Tim van der Steen [TvdS]
Foto: Roy Wolters en Paul Verhagen
Mondo Drag // foto: Tim van der Steen
✮ Mondo Drag
Hoge ogen voor de Nederlandse acts op deze regenachtige tweede Roadburn dag, die voor ons begint met Mondo Drag. Deze spacerock sluit prima aan bij de bands van de eerste dag, en is een hele goede manier om wakker te worden. De vijfkoppige band uit Oakland California dropte in februari van dit jaar The Occultation Of Light, een hele fijne plaat die benieuwd maakt naar de live show. Die trappen zij af met ‘Zephyr’, de opener van hun self-titled album uit 2015 (productieve mannen hoor!). Zij hangen live ook lekker in de groove. De bassist, leadgitarist en drummer zetten voornamelijk de basis neer, waarbij de tweede gitarist spacende geluiden uit een doosje tovert en de zanger/toetsenist oerdegelijke orgellijnen neerzet. Het geluid houdt het midden tussen Deep Purple en Tweak Bird; lekker oldskool. We krijgen muzikaal een hele solide show voor onze kiezen. Visueel valt er nog wel wat te winnen… enkel een bandlogo projectie op de achterwand en het licht doet weinig spannends. Er is ook nauwelijks sprake van interactie met het publiek, maar dat neemt zéker niet weg dat de muziek erg lekker landt in de Green Room! [TvdS]
Diamanda Galás // foto: Paul Verhagen
✮ Diamanda Galás
Deze ‘avant-garde composer, vocalist, pianist, organist, performance artist, and painter’ is misschien wel één van de belangrijkste artiesten die hier ooit zal staan. Het is niet voor iedere bezoeker weggelegd en ze vergt (lees: eist) een hoge mate van concentratie, maar wie zich over durft te geven en haar universum durft te betreden loopt deze middag als een ander persoon de grote zaal uit. Haar stem snijdt dwars door mijn ziel en laat mij allerminst onbewogen. En dat bereik! Ze is bizar betoverend en buitengewoon opzienbarend. Na afloop is er in ieder geval het sterke besef dat wat ik over deze ervaring ook op zou willen schrijven, het zou de activiste heimelijk te kort doen; hier zijn gewoonweg geen woorden voor. [SG]
SINISTRO // foto: Paul Verhagen
✮ SINISTRO
Je hoeft geen Portugees te kunnen spreken om te snappen wat SINISTRO bedoelt. Muziek is een universele taal, zullen we maar zeggen. De ambient doom rock is goed te versmaden: een beetje theater, dikke sludgy riffs en de stevige strot van zangeres Patricia Andrade maken een mooie sonisch-bombastische soep in de Green Room. Afgelopen maand verscheen de nieuwe langspeler Semente op het vermaarde label Season of Mist. Die gaan we na Roadburn toch maar even weer een goede luisterbeurt geven! [SG]
Death Alley // foto: Roy Wolters
✮ Death Alley & Friends
Ondergetekende is vandaag de enige reporter van NMTH zónder Death Alley patches op de jas! We zagen de Amsterdamse hardrockers recent al meer feestjes bouwen, waaronder vijf maal in het weekend van Where The Wild Things Are. Vandaag pakken de heren het uitgebreider aan. Na een vlammend openingssalvo met onder meer Motörhead en Black Magic Boogieland krijgen de mannen versterking, onder meer van Ron van Herpen (Astrosonic, ex-The Devil’s Blood). Met twee extra gitaristen is het geluid magisch. Met name tijdens de afsluiter van de set, ‘Supernatural Predator’ (opgedragen aan Selim Lemouchi, de overleden frontman van Devil’s Blood) valt de bijzondere lading op. Het is ook veruit de langste versie die we van die kneitertrack hoorden. Er wordt uitgebreid tegen elkaar op gesoleerd op het podium en het spelplezier spat er vanaf. Riff-rock ’n roll met ballen voert de scepter in de Green Room en daar zijn we bijzonder blij mee. [TvdS]
With The Dead // foto: Roy Wolters
✮ With The Dead
Na Death Alley worden wij meteen beloond met de ongelooflijk heftige skull-crushing-doom van With the Dead. Maar écht, die harde en zware riffs op monotoon tempo en de stevige brullende strot van Lee Dorrian maken dit wel waanzinnig. Ja, die Dorrian heeft het maar goed bekeken op het moment dat hij ‘yes’ zei om onderdeel te worden van deze band, waarin we ook nog een deel van de Electric Wizard ritmesectie vinden. De apotheose is er – natuurlijk – in de vorm van de eigen titeltrack met zijn meeslepende melodie en moddervette gruizig riffs. Er worden geen fleurig plaatjes geschilderd hier en ‘desolate apocalyptische terreur’ lijkt de sleutelzin, maar verdoemenis kan zich geen mooiere geluidsvoorstelling wensen dan in deze band. Dit wordt nog even verwerken geblazen voor de volgende act. [SG]
Terzij de Horde // foto: Roy Wolters
✮ Terzij de Horde
Ik weet niet wie er op de tenen van zanger Joost Vervoort is gaan staan, maar doe het vaker! Holy shit, wat een fijne agressie wordt er de Extase ingepompt. Het kleine zaaltje is werkelijk stampvol, zonder perspas had ik de voorste rijen niet gehaald. Eenmaal daar aangekomen word ik behoorlijk omver geblazen door de vijfkoppige metalformatie uit Utrecht, badend in het rode licht. Terwijl de band van dikke doomy black metal naar voluit breinsmeltende blastbeats rammen staat de bassist onversterkt mee te schreeuwen. Hij gaat er volledig in op. Vervoort vreet gravel als ontbijt en grind als toetje aan de non-stop deathgrowls te horen. De toeschouwers in Extase lijken het collectief met hem eens te zijn aan de knikkende hoofden te zien. Met name het poëtische ‘Wacht / Lex Barbarorum’ maakt indruk. De Nederlandse tekst wordt vanuit het publiek door een enkeling zelfs meegebrult. Vervoort rent regelmatig het publiek in, het vuur in zijn ogen. Zijn microfoonsnoer zit inmiddels hopeloos in de knoop, er druipt een sliert kwijl van zijn kin. Alles gegeven, een bijzonder overtuigende set. [TvdS]
G.I.S.M. // foto: Roy Wolters
✮ G.I.S.M.
G.I.S.M., of ギズ, of ‘Guerrilla Incendiary Sabotage Mutineer’, ‘God In the Schizoid Mind’, ‘General Imperialism Social Murder’, ‘Genocide Infanticide Suicide Menticide’, ‘Gay Individual Social Mean’, en ‘Gnostic Idiosyncrasy Sonic Militant’, om alle acroniemen even te benoemen! De Japanners zijn op speciaal verzoek van curator Lee Dorrian voor het eerst in 13 jaar bij elkaar en daarbij treden ze ook nog eens voor het eerst sinds de oprichting in ’81 op buiten de grenzen van thuisland Japan. De band geniet nogal een cult status en dat is zeker te zien aan de drukte met artiesten op de side-stage van het podium. Een unieke mix van hardcore, trash, metal en speedrock: stevige muziek met het hart op de juiste plek. [SG]
BLIKSEM // foto: Roy Wolters
✮ Bliksem
Na de zonnige donderdag wordt Tilburg op vrijdag getrakteerd op een flinke hoosbui. Timing, want Bliksem komt Extase onveilig maken. We hadden het eerder al over de hoge kwaliteit van Nederlandse acts op Roadburn en dat geldt toch zeker ook de Belgische afvaardiging (zaterdag meer daarvan met onder meer Amenra). Oldskool trashmetal dit, gedreven gebracht door een stel bijzonder professionele muzikanten. Met stevige zang en rauwe screams bewijst zangeres Peggy Meeussen hier even dat een dame zonder problemen de grootste ballen van Roadburn kan hebben. Het Vlaamse vijftal heeft er zichtbaar plezier in. Mooi moment als Meeussen met een handdoek de kale kop van bassist Jan Rammeloo droog poetst, net voordat een uitgebreide versie van Janis Joplins ‘Move Over’ wordt ingezet, verpakt in full-metal-jacket. Fun fact: die gitarist in Mastodon shirt lijkt behoorlijk op Brent Hinds. Bliksem slaat in met een bijzonder toegankelijke en oerdegelijke set. [TvdS]
Herder // foto: Roy Wolters
✮ Herder
We spoeden ons door de regen vanuit Extase door naar Cul de Sac voor Herder. De tent is afgeladen vol voor het notoire gezelschap uit Zwaagwesteinde en het stinkt enorm naar zweet en bier. Een muur van zware sludgemetal blaast tegen het vuig pittende publiek op. Herder heeft een onsympathieke reputatie opgebouwd, toch staat Cul de Sac in lichterlaaie. Frontman Ché Snelting heeft er lol in en fokt het publiek flink op. Hij gaat ervoor, pakt mensen bij hun hoofd en duwt het naar zijn kruis, wordt vervolgens zelf bij zijn ballen gegrepen. Part of the game, hij kan er niet mee zitten. Cul de Sac vreet het ook, onze NMTH banner is zojuist voor de vierde keer van de muur gerukt en de luchtvochtigheid gaat alle perken te buiten. De lens van onze fotograaf is volledig gecondenseerd en NMTH head honcho Waldo krijgt geen zak meer mee van de show door zijn beslagen bril. Ook op het podium wordt flink gedronken en gitarist JB van der Wal deelt zijn whisky met een dame uit het publiek, dat tot dik op het kleine podium staat. Vervolgens rifft hij door terwijl hij zichzelf een whiplash headbangt. Een furieuze exercitie van ‘Sons Of Thunder’ zet het uitroepteken achter de set van Herder op Roadburn. [TvdS]
Pentagram // foto: Roy Wolters
✮ Pentagram
Dan is nu eindelijk weer eens de tijd aangekomen voor een flinke portie street-doom. De legendarische Bobby Liebling weet samen met zijn broederschap verwarring te kweken, omdat de visuals van The Skull blijven prijken terwijl de intro-track al loopt. Gelukkig wordt er iemand bij de techniek net op tijd wakker en kunnen we vanaf Death Row intens genieten van het rijke oeuvre van deze giganten. Nieuw werk van het vorig jaar verschenen Curious Volume wordt afgewisseld met klappers ‘Forever My Queen’, ‘Dead Bury Dead’ en ‘Be Forwarned’. De band kan veelvuldig rekenen op een meezing-schreeuwende-menigte. Na afloop worden we even overmand door een zweem van melancholie: ‘Pentagram: too weird to live, too rare to die’…. [SG]
Peter Pan Speedrock // foto: Roy Wolters
✮ Peter Pan Speedrock
Een vlammende start voor Peter Pan Speedrock in de Green Room. Het is inmiddels half twaalf en het gerstennat heeft duidelijk werk verricht aan het gretige publiek te zien. Vanaf de eerste noten ontstaat er een pit, waar een grote vent maar al te graag zijn vadsige bierbuik laat zien. Het past best bij een set van Peter Pan. De oudgedienden uit Eindhoven zijn bezig met een afscheidstour maar laten op Roadburn zien dat zij nog steeds heer en meester zijn. De ervaring dondert van het podium, ze hebben de riffs, de hooks, de poses én de visuals. Hotrods en burlesque danseressen worden op de muur geprojecteerd en vullen de vuige speedmetal prima aan. Op de voorste rijen is zanger Peter van Elderen nauwelijks te verstaan maar dat lijkt de lamme toeschouwers geen zak te kunnen deren. Zij krijgen in ieder geval genoeg visueel spektakel mee. Van Elderen stapt regelmatig over de monitor en op de barriër. Wanneer je als fotograaf van deze show thuiskomt zonder goede foto kan je beter een ander vak zoeken. Publieksfavorieten als ‘We Want Blood’, ‘Cock Teaser’, ‘Go Satan Go’ en ‘Better Off Dead’ gaan nog steeds als een speer. Zonde dat Peter Pan Speedrock er mee ophoudt, wat is dit een feestje live. Vooralsnog geen andere vaderlandse bands die hun schoenen kunnen vullen. Dat Death Alley dat ooit nog wel eens kon gaan doen, ziet Van Elderen blijkbaar ook in, hij sommeert gitarist Oeds vanuit het publiek het podium op om nog een potje mee te riffen. Klasse! [TvdS]
OBESE // foto: Roy Wolters
✮ OBESE
Het mag gezegd worden dat het bijzonder knap is om als band binnen één jaar een debuutalbum op te nemen, te tekenen bij een Italiaans label en via een serie aan hoogtepunten uiteindelijk op Roadburn te staan. De Utrechters deden en doen het toch maar mooi even, en niet voor niets. Op de Cul de Sac stage wordt er dik gegrossierd in sludgy riffs, stevige grunts en pompende drum- en baspartijen. Het sonische geweldig is onontkoombaar! Sowieso is heel tof om te concluderen dat de Nederlandse bands op deze Roadburn-editie zichzelf buitengewoon sterk weten te presenteren, je zou er euforisch vloekend emotioneel van kunnen worden. [SG]
Lees ook de verslagen van:
– donderdag
– zaterdag
– zondag
Nog geen reacties!
Er zijn nog geen reacties geplaatst.