Het is geen metalcore, ook al zegt verzamelsite Discogs dat. En bij het labeltje post-hardcore, dat het Duitse VENUES zelf bezigt op hun socials denk ik niet direct aan de dikke riffs die de groep omlijsten. Een goede term is er dus niet, maar met bands als Future Palace, Annisokay en VENUES heeft ons buurland wel hele sterke troeven van de 21ste eeuwse interpretatie van ‘heavy’ in handen. De eerste band in het rijtje is al kind aan huis bij de Nieuwe Nor in Heerlen waar ze op acht augustus al voor de derde keer optreden (tickets hier). VENUES met in hun kielzog Stesy, stapt op hun korte Transience-tour éénmalig de grens over om Venlo te overtuigen van deze talentvolle Duitse golf.
Tekst: Martijn Welzen / Fotografie: Priscilla Derks en Tan van den Bongard
STESY
In de korte set van het Oostenrijkse Stesy, dat voor het eerst op Nederlandse bodem staat, zitten twee covers die in het kort omschrijven waar de groep voor staat; ‘Blue (Da Ba Dee)‘ van Eiffel 65 en ‘We Like To Party!‘ van Vengaboys. Dat natuurlijk gebracht in hun kenmerkende techno-metalstijl. De eigen songs sluiten hier netjes op aan. Er zit geen dragende emotionele lading achter, in tegenstelling tot de diepgewortelde songs die VENUES driekwartier later over de bühne werpt. Toch heeft het wel iets om het viertal in verlichte hesjes over het podium te zien stuiteren. De waan van alle dag wordt ver weggeworpen en zorgen zijn gewoon een vage herinnering. Feest! Dat is het kernwoord. Dat en de liefde voor hun toehoorders. Bij de laatste track zijn de Oostenrijkers zelfs op de vloer om mee te dansen met het publiek. Barrières vervagen, setlists en high-fives worden uitgedeeld naast brede glimlachen. Afgesloten wordt met de tune, op band, van het Duitse kinderprogramma Löwenzahn. Iets wat voor de aanwezige jongeren waarschijnlijk wereldvreemd overkomt, maar voor mij persoonlijk jeugdsentiment oproept.
VENUES
Het laatste album van VENUES, ‘Transience‘ hakt erin. Hard! Niet zozeer met de muziek, maar met de emoties die schuilen achter de pakkende metal met hardcore-randjes. Dat is op de eerste plaats te danken aan Lela die met haar grootse overtuigende stem ieder dichterlijk woord, iedere vloek en zilte traan perfect weet te plaatsen. Van de negen shows die op de planning staan, is deze de enige die over de grens wordt afgewerkt. De eerste headliner show in de lage landen ook nog eens, waar het album in zijn geheel, in een ietwat andere volgorde wordt gespeeld. In Duitsland is de groep uit Stuttgart al een hele grote met een formidabele livereputatie. De immense lading die de band heeft, wordt onder meer duidelijk net voordat ‘Radiate Me’ inzet. Dat nummer handelt over kanker en de veelal machteloze strijd tegen deze nietsontziende vijand. Het krijgt zoveel meer impact als Lela vertelt dat zanger Robin, normaalgesproken verantwoordelijk voor de rauwe vocalen, afwezig is. Zijn moeder vecht tegen de genoemde tegenstander en hij is thuis, begrijpelijkerwijs. Bassist Dennis heeft de snaren voor deze tour in de boom gehangen en stapt met verve op de stage om te schreeuwen. Dat de groep met slechts een drummer en een gitarist de boel moet dragen, geeft nergens het gevoel van leegte.
Zelfs niet wanneer op de zangeres en haar piano na iedereen verdwijnt en het breekbare ‘Coming Home‘ wordt ingezet, slechts met rugdekking van twee witte podiumlampen. Weer zijn er de door diepe eerlijkheid voortgestuwde emoties die Grenswerk tot het plafond vullen. Nu gaat het over de strijd en daaropvolgende zelfgekozen dood van een orka in gevangenschap. Dat bezongen vanuit het perspectief van dit majestueuze dier. “What is freedom?” is de filosofische kernvraag. Knap hoe het viertal daarna razendsnel overschakelt naar meer opbeurende songs en oproept tot een circle pit, met Lela zingend in het midden. Hiermee grijpt de band toch een beetje terug op waar Stesy de aftrap voor nam. Even alles vergeten en afscheid nemen van zaken die je slopen zoals drugs in de kraker ‘Cravings’. De zorgen zijn voor morgen, je bent sterk en mooi zoals je bent en de innerlijke criticus moet gewoon even zijn muil houden. Een boodschap die net zo pakkend is als de muziek.
Nog geen reacties!
Er zijn nog geen reacties geplaatst.