Alice Cooper, foto: Rob Sneltjes
“Hello! Hooray! Let the show begin, we’ve been ready!” Ruim 40 jaar al, deelt de Godfather of Shock Rock, Alice Cooper, ons zijn nachtmerries. De Tilburgse 013 fungeert vanavond als decor. Een prima plek voor old school rock ’n roll. En wat te denken van Whitesnake, Status Quo en Saxon binnenkort? We moeten deze ouwe rotten koesteren. Te veel muzikale helden zijn ons de laatste jaren ontnomen. Alice Cooper loopt alweer 68 jaar rond op deze aardkloot, maar in tegenstelling tot Lemmy, Bowie en Prince flirt Alice vooral graag met de dood. Guillotines! Frankenstein! Zwarte weduwen! Gekke verpleegsters! Welcome to My Nightmare.
Tekst Lodewijk Hoebens, foto’s Rob Sneltjes
Alice Cooper, foto: Rob Sneltjes
De show vangt aan met de iconische stem van horrormeester Vincent Price (Return of the Fly, Edward Scissorhands, Thriller). Tijd voor de Black Widow van Alice’s eerste soloalbum. De zanger komt op, gehuld in een grote cape, vergezeld van maar liefst vier gitaristen. Onder leiding van de bloedmooie Nina Strauss begint de band overijverig, waardoor het begin nogal rommelig oogt. Het geluid kan bovendien ook beter. Jammer want Alice start gretig met No More Mr. Nice Guy en Under My Wheels. Enkele pareltjes uit de jaren ’70, toen Alice Cooper nog de naam was van de band en Vincent Furnier vriend en vijand verraste als de eigenzinnige frontman.
In een kleine vijf jaar maken ze zeven albums waarvan Love It to Death, Killer en Billion Dollar Babies van onschatbare waarde zijn voor het ontstaan van metal in al zijn geuren en kleuren. Gelukkig, het geluid van de instrumenten staat nu beter afgesteld en ook op het podium hebben de bandleden hun plek gevonden. Tijd voor Billion Dollar Babies. De drummer met goochel-skills begint aan de bekende intro waarna drie gitaristen het fijnere riffwerk laten horen. Alice deelt ondertussen eigen dollar-briefjes uit met een sabel. Gepraat tussen de nummers is er niet bij maar de oude rocker zoekt wel contact met de fans. De man is vooral rap ter been en gooit het tempo omhoog met maar liefst vier sambaballen. ‘’Still got a long way to go.’’ En zo is het. Bandleden wisselen regelmatig van plek of zoeken elkaar op. Lekker meezingen met de hits. Enkel Nina blijft in de buurt van Alice. Woman of Mass Distraction, één van Coopers meer recentere songs, wordt daarom ook niet voor niets aan haar opgedragen. Vlammen zorgen ervoor dat de temperatuur aardig oploopt. Zijn we al in de hel?
Alice Cooper, foto: Rob Sneltjes
De blonde gitariste laat zichzelf van haar beste kant zien door een verbluffend staaltje gitaarspel. Eerst gaan we richting Van Halens Eruption en vervolgens door de knieën voor geflirt met Hendrix. Krakende en piepende snaren gaan over in comeback-plaat Poison. Net als bij Kiss en hun I Was Made For Loving You, kreeg Alice in de tweede helft van de jaren ‘70 kritiek voor softere songs als I Never Cry en How You Gonna See Me Now. Poison liftte in 1989 misschien mee op het succes van de powerballad-hype. ‘’Your poison is running through my veins!’’ De single zorgt definitief voor de terugkeer van Cooper, mede dankzij Wayne’s World. De band begeeft zich achter hun frontman. ‘’We’re not worthy!’’ De zaal geniet van het spektakel en de geweldige setlist, die wisselt tussen golden oldies zoals de acht minuten durende progrocker Halo of Flies, een grote hit in ons landje.
Kans voor de drummer om zich andermaal te onderscheiden door een razende solo. Het ene moment lijkt hij push-ups te doen, dan gaat het verder drummend met een hand. Klasse. Rook verspreidt zich over het podium. Igor en een skelet zetten een grootse machine in werking. De zanger kan niet ontsnappen en belandt op de operatietafel. Lasers lichten op en elektriciteit giert door de zaal. Een volgende lading rook zorgt er zelfs voor dat de Tilburgse brandweer later op de avond moet optreden.
Alice Cooper, foto: Rob Sneltjes
Het aanzien van Alice door de jaren heen is enorm, zonder hem geen Ramones of Sex Pistols. Muzikaal blijft hij albums uitbrengen maar de man werkt vooral aan zijn horror imago. Leather and lace! Zijn invloed is zelfs te voelen in twee van de bekendste horror franchises, te weten Friday the 13th en A Nightmare on Elm Street. Blijkt dat ie gewoon de stiefvader is van Freddy Krueger! De 013 krijgt vanavond te maken met een gigantische Frankenstein. Een vrouwelijke opwindpop verschijnt even later en doet een bloederig dansje met Alice. Only Women Bleed. Cooper, op 68-jarige leeftijd goed bij stem, gaat er even bij zitten en brengt op fraaie wijze één van de pareltjes van conceptalbum Welcome to My Nightmare. Gitarist Ryan Roxie, alweer 20 jaar bij de band, haalt er een dubbelhalsgitaar bij. Sfeerlichtjes duiken op in de zaal. Een strak uitverkochte zaal, waarbij iedereen nogal kalmpjes blijft. Geen wilde taferelen maar anderhalf uur genieten van topentertainment. Entertainment dat bovendien ook uiterst educatief blijkt. Nadat de welbekende guillotine haar werk heeft gedaan en het afgehakte hoofd van Alice als een soort van prijs wordt getoond, gaan we verder terug in de tijd.
Alice Cooper, foto: Rob Sneltjes
Alice Cooper, foto: Rob Sneltjes
Iedereen voelt zich even achttien met School’s Out, maar Alice neemt ons graag mee naar zijn School of Rock, om een tribute te brengen aan enkele vrienden en collega’s. The Who drummer Keith Moon, voormalige drinkebroer bij Hollywood Vampires, krijgt als eerste een ode in de vorm van Pinball Wizard. Jimi Hendrix werd al eerder, indirect, geëerd maar krijgt een fijne versie van Fire mee. Wayne’s World flashbackmomentje. Grafstenen herdenken John Lennon en Jim Morrison maar muzikaal kiest Alice voor twee, onlangs, verdwenen helden: David Bowie en Lemmy Killmister. Een straffe versie van Bowie’s rockende Suffragette City wordt erna enkel overklast door Motörheads Ace of Spades, dankzij het uitzinnige publiek. ‘’Wham, bam, thank you Ma’am!’’ De bassist heeft de hele avond weinig in te brengen maar geeft een goede Lemmy impressie. Alice zingt elke classic zonder enige moeite, maar neemt ook de tijd om even alles in zich op te nemen. Wat een ambiance! Zing alleen niet over ‘’I don’t wanna live forever.’’ De muziekwereld kan voorlopig niet nog meer grote namen verliezen.
Er is trouwens wel een ander baantje te vinden voor Alice. Alice Cooper for president! Waarom ook niet? Karikaturen van Donald Trump, de horror, en Hilary Clinton verschijnen tijdens Elected en gaan met elkaar op de vuist. De huidige tour heet toevallig the Wild Party en Elected blijkt de perfecte slotsong van deze campagne. ‘’Why not me?’’, vraagt de zanger zich af. ‘’You and me together!’’ Als Trump het kan? Vuurwerk gegarandeerd! Zoals vanavond, waarbij de zaal letterlijk ontploft dankzij de Amerikaanse Stars ’n Stripes. Rode, witte en blauwe slingers vliegen door de 013. Een geweldige finale van een bijzondere rockavond. Waar kunnen we stemmen Alice?
Meer foto’s van Rob Sneltjes op zijn website en in de galerij onderaan.
Alice Cooper, foto: Rob Sneltjes
Nog geen reacties!
Er zijn nog geen reacties geplaatst.