Refused @ 013, foto Charlotte Grips
Refused @ 013, foto Charlotte Grips
Refused are fucking dead. De Zweedse band komt nog één keertje langs in Nederland en wel in Tilburg. ‘Uitverkocht’ pronkt op de website van 013, maar de show is wel verplaatst naar de Next Stage. Tegenvallertje want bij de comeback tour destijds mocht de band nog de grote zaal vullen. Enfin, het is zo. De Zweedse band uit het afgelegen Umeå is één van de vaandeldragers van de punkscene.
De band bestaat al sinds 1992 (er is een toffe docu over Umeå hardcore trouwens, check je hier) in het afgelegen Zweedse stadje (7 uur ten noorden van Stockholm). De groep doorliep een interessante periode tot 1998, waarin de band een eigen geluid zocht en zelfs een tijdje stoere hardcore probeerde te maken. Het slot kwam in explosieve vorm, nadat het maken van het album ‘The Shape of Punk To Come’ een enorme tol had geeist van de band. In een brandbrief fakkelde de band alles af en het was klaar. Bandleden gingen verder met nieuwe projecten, zoals The (International) Noise Conspiracy en zelfs helemaal weg uit de muziek. Maar dingen liepen anders…
‘The Shape of Punk To Come’ is een album dat begon te groeien en een iconische plaat werd. In 2024 kreeg het album een tribute plaat met tributes van Cult of Luna, Snapcase en Igorr (ook tourbuddies Quicksand deden mee). Het was ook het jaar dat zanger Dennis Lyxzén een hartaanval had, wat één van de redenen is dat de band in 2025 ermee stopt. Andere redenen zijn de onderlinge relaties die verslechteren, en het creatieve gewicht van Refused zijn. Afijn, zoals al het goede in punk is het beter dan op te branden dan uit de doven.
Refused @ 013, foto Charlotte Grips
No Way @ 013, foto Charlotte Grips
No Way opent vandaag en de straight edge punks uit het Den Bossche hebben er zin in. Frontman loopt vol energie op en neer aan de podiumrand, terwijl het viertal door hun traditionele hardcore set heen ploegt. Daar vallen ook wat covertjes onder, van bands die jaren eerder furore maakten. De band vertelt ook dat ze graag straight edge nieuw leven in willen blazen in Nederland, en dat is eigenlijk aan te moedigen als we de energie en agressie horen. De set wordt afgesloten met een vriend van de band op vocalen die het publiek plots in furore weet te brengen en al snel vliegen de fans om je heen (helaas gaat de derde persoon die andere bezoekers in ramt gelijk plat op een plasje bier). We zijn wakker op deze druilerige dinsdagavond.
Quicksand volgt dan, een band die zelfs langer bezig is dan de healdiner van vandaag. De post-hardcoregroep uit New York spelen iets wat meer in de grunge en noise rock hangt, lekker rammelt en groovet, maar ook meeslepend is door de passie van zanger en hardcore icoon Walter Schreifels (ook van Rival Schools, Youth of Today en Gorilla Biscuits). Hij heeft een soort call-and-response met bassist Sergio Vega op zowel de instrumenten als zang. Dat gaat vlekkeloos samen en bovendien is er gewoon heel veel plezier die van het podium afstraalt. Daar zit ook het rauwe en directe in, niet in de beukende agressie. Alan Cage, drummer van het eerste uur, lijkt ook gewoon heel lekker erin te zitten en stuwt het geheel voort. Het lijkt ook alsof het de band geen bal kan schelen of er nu wel of niet publiek is, we zijn er toevallig, maar Schreifels was anders net zo goed uit z’n plaat gegaan op ‘Dine Alone’ en andere favorieten.
Quicksand @ 013, foto Charlotte Grips
Refused @ 013, foto Charlotte Grips
Het is zover, Refused komt op en meteen hebben we spektakel. Lyxzén laat een veelvoud aan danspasjes zien en gooit zijn microfoon boven het publiek uit om vervolgens aan de snoer terug te trekken. Ook de microfoonstandaard maakt buigingen alle kanten op terwijl ‘Poetry Written in Gasoline’ de zaal in gaat. Het publiek lijkt kort afwachtend, maar gaat dan lekker los op ‘Rather Be Dead’, Overwegend is het publiek ook wat ouder, maar er zijn dus duidelijk jonge kids die de band ontdekt hebben en die laatste show mee willen pikken. Het pleit eigenlijk voor de band rondom de frontman dat deze zo weinig in de kijker staat, alles is zo solide dat Lyxzén met gemak al de aandacht pakt. Dat doet hij ook met een aantal nadrukkelijk politieke speeches: “If you think trans people are the problem… If you think immigrants are the problem… If you think LGBTQ+ people are the problem, well… then you might be the problem.”
Refused @ 013, foto Charlotte Grips
Refused @ 013, foto Charlotte Grips
De eerste crowdsurfers bereiken het podium en afgezien van een wat ongeremde hardcore dude gaat het er zacht en behulpzaam aan toe voor het podium. Althans, het grootste deel van de tijd, want Refused heeft besloten dan dit keer ook echt diep in de ‘oeuvre-buidel’ te tasten en songs uit de hardcore dagen te spelen. Toen de band nog geen ‘frilly shirts’ droeg. ‘Burn It’ komt van de ‘Everlasting’ EP uit 1994 en staat eigenlijk gewoon als een huis. Ook post-Shape werk van de ‘Freedom’ plaat komt langs, maar uiteindelijk is de set vooral heavy met tracks van het legendarische album. In een volgend intermezzo spreekt Lynxzén zich nogmaals uit over de noodzaak om politiek te zijn als band, om je uit te spreken. Hij verdedigt Bob Vylan, bekritiseert het besluit van 013 de band niet te laten optreden, maar benadrukt ook dat niemand verdient neergeschoten te worden (refererend aan Charlie Kirk, die hij ook omschrijft als een ‘Goebbels’). Tot slot wijst hij naar de tendens van verrechtsing, naar het meegaan in bepaalde narratieven. Blijf je verzetten, en kijk om je heen, want je bent niet alleen… Het zijn woorden van hoop in bange dagen, en om maar weer eens kritiek op dat vermelden in een review voor te zijn; heb je ooit een tekst van deze band gelezen verder?
Refused @ 013, foto Charlotte Grips
De set sluit af met, hoe kan het ook anders, ‘New Noise’. Het is het explosieve moment waar je op wacht, want wat een track is dat toch ook. Er is genoeg actie op het podium en in de zaal, een waar hoogtepunt van de set en meteen een ontlading van jewelste. De band zal nog kort terugkomen voor een encore, maar het is na deze wel gedaan. Refused are fucking dead.
Refused @ 013, foto Charlotte Grips
Nog geen reacties!
Er zijn nog geen reacties geplaatst.