Primeur vorig jaar op Roadburn! Alkahest was de eerste band die in de Metal Factory in Eindhoven van de band rolde en meteen op Roadburn speelde. Een bijzonder ambitieus project, waarbij op de zaterdag in Hall of Fame al snel duidelijk werd, dat het geen prefab-groep betrof. Vele, vele uren aan begeleiding gingen onder de bezielende leiding van Michel Nienhuis in het educatietraject. Mooie Brabantse samenwerking dus en als je dan na één try-out zo staat te vlammen dan mogen de mbo-opleiding én het underground festival flink in de handen knijpen. U voelt ‘m al aankomen waarschijnlijk… jawel: dat project krijgt dit jaar een vervolg! Zaterdag om 14.30 uur debuteert ONEIROPOREIA op de planken van de Hall of Fame.
Het recept lijkt onveranderd en de genremix weer interessant. Wederom zorgden Metal Factory-coördinator Kevin Quilligan en coach Michel Nienhuis voor het warme doch strenge nest, waarin zes muzikanten konden groeien en de vleugels uitslaan op … Roadburn-niveau! Maar wacht eens even, die drummer komt ons wel bekend voor. Verdikkeme dat is inderdaad Abe Stadhouders, die vorig jaar als eerstejaars al van de partij was met Alkahest. NMTH besloot de nu 17-jarige drummer, geruggensteund door baas Kevin Quilligan, aan de tand te voelen over ONEIROPOREIA, de Metal Factory, spelen op Roadburn en het educatietraject. Ook stuurden we fotograaf Lot Grips weer langs voor een fotorepo.
Door: Ingmar Griffioen / Fotografie: Charlotte Grips
Waar ben jij als tweedejaars aan de Metal Factory nu vooral druk mee Abe?
Abe: Ik werk veel samen met een hele hoop verschillende artiesten en bands, vaak als sessiedrummer. Zo heb ik een paar weken geleden bijvoorbeeld nog met Bütcher uit België gespeeld als invaldrummer. Zo is het eigenlijk ook tot stand gekomen dat ik wederom via Metal Factory op Roadburn terechtkom.
Je staat dit jaar voor de tweede keer met een band van de Metal Factory op Roadburn. Hoe voelt dat?
Abe: Ja te gek! Na een super ervaring vorig jaar, wilde ik eigenlijk niets liever dan zo snel mogelijk weer een gave show neerzetten op dit festival. Dat ik dit meteen dit jaar weer kan doen had ik niet aan zien komen, maar het is echt enorm gaaf. Zeker omdat de groep mensen waarmee ik dat deze keer mag doen alles heeft gegeven om deze show zo mooi mogelijk te maken.
Kevin: Abe is lekker bescheiden over zijn terugkerende rol in dit project. De band zelf heeft hem gevraagd om er weer bij te komen. En dat is volledig te danken aan zijn staat van dienst die nu al behoorlijk indrukwekkend is. Zijn reputatie als betrouwbare drummer gaat hem nu al vooruit en dan is het niet gek dat een serieus project hem er direct bij willen hebben. Hij was niet de oorspronkelijke drummer, omdat hij al een rondje met Alkahest heeft gedaan. Maar als er dan noodzaak is, dan wordt degene met de beste staat van dienst gevraagd, net als in de echte wereld.
Even terugblikken op die eerste keer: Hoe kwam je toen in de band terecht? Hoe was het om op Roadburn te spelen in een volle Hall Of Fame?
Abe: Vorig jaar met Alkahest was fantastisch, we hebben daar een enorm goeie response op gekregen, nog veel meer dan we aan hadden zien komen. Ook heeft Roadburn ons toen geholpen door bijvoorbeeld ons een eigen pagina te geven met ons verhaal erin in het festivalboekje. Dit betekende veel voor de band.
Jullie gaan die set ook nog als ‘Live at Roadburn’ album uitgegeven?
Er komt inderdaad nu ook een plaat uit van ons optreden op Roadburn. Dit optreden was zo bijzonder en gaaf voor ons dat we deze graag uit willen brengen, zodat wij zelf en anderen er ook nog van na kunnen genieten.
Kevin: Alle studenten kunnen in de basis ‘solliciteren’ voor dit project. Het vraagt veel eigen tijd, omdat het nooit in plaats van andere schoolzaken mag gaan. Er zitten een aantal scherpe voorwaarden aan die de studenten in kaart hebben op het moment dat ze reageren. Iedereen krijgt hetzelfde aanbod, het is aan de studenten die mee willen doen om te laten zien dat zij geschikt zijn. Vervolgens maken Michel en ik een selectie van een groep waarbij we het gevoel hebben dat deze studenten goed kunnen samenwerken, elkaar scherp kunnen houden en snappen dat dit niet zomaar wat is. Je debuutshow op Roadburn is een big deal. Dus het is voor iedereen belangrijk dat hier een groep staat die dit begrijpt. Voor mij is het dan ook logisch dat Alkahest in korte tijd zulke goede respons krijgt, want ze hebben keihard gewerkt.
Is het proces in de aanloop naar Roadburn vergelijkbaar met de vorige keer?
Abe: Voor mij persoonlijk is het deze keer best wel anders gelopen dan vorige keer. Wegens een verandering in de line-up ben ik eigenlijk halverwege het proces pas binnengestroomd. Dat voelt heel anders in vergelijking tot vorige keer, toen ik mijzelf heb in moeten schrijven voor dit project en er vanaf het begin bij het schrijfproces betrokken ben geweest. Maar dat maakt het natuurlijk zeker niet minder tof!
We hebben natuurlijk nog weinig van de band gehoord, maar de beschrijving suggereert dat de muziek wel overlap kent, maar toch ook anders is. Hoe zit dat?
Abe: Eigenlijk heeft de band dit jaar besloten om juist een hele andere kant op te gaan dan vorig jaar. Dit jaar maken wij meer psychedelische post-rock met wat prog metal-elementen. Wat eigenlijk vrijwel het tegenovergestelde is van wat we vorig jaar hebben gedaan. Ik ben zelf, ondanks dat ik de stijl van Alkahest erg gaaf vind, ook erg te spreken over het feit dat de twee bands geen kopie van elkaar zijn. Deze stijl van drummen lag ook ver buiten mijn comfortzone toen ik bij de band kwam en dit zorgde er ook weer voor dat ik als muzikant ben gegroeid.
Directeur Walter Hoeijmakers is ook op bezoek gekomen in Eindhoven. Hoe was dat? Wat heeft hij jullie meegegeven
Abe: Het is altijd enorm gaaf om te zien hoeveel passie Walter voor muziek en Roadburn heeft. Hij was gelukkig erg enthousiast over onze set. Dat voelt toch goed om van iemand als Walter te horen. Hij gaf ons mee om vooral plezier te hebben als wij uiteindelijk op dat podium staan en te genieten van deze kans. Dat was erg goed om van hem te horen, aangezien je tijdens het hard werken aan de set, soms wel eens vergeet stil te staan bij hoe gaaf deze kans is.
Ook was het erg tof om te horen dat Walter groei merkte in mijn spel. De laatste keer dat hij mij heeft zien spelen is ongeveer een jaar geleden, het is erg gaaf om te horen dat al die uurtjes achter het drumstel niet voor niks zijn geweest!
Kevin: Het blijft een bijzonder moment om Walter op de koffie te hebben op onze school. Dit keer samen met Daan Holthuis van 013, zeker geen onbelangrijke partij, niet in het minst omdat hij ook het vak geschiedenis heeft opgezet bij de Metal Factory in de beginjaren. Dus hoe dan ook een mooi moment om al die sleutelfiguren bij elkaar te brengen. De studenten voelen dat ook, ze hebben ontzettend veel respect en waardering voor de fysieke aanwezigheid van Walter en Daan in hun bubbel. Daarbij wordt er zeker geen concessie gedaan aan wat zij van de muziek vinden. Ze zeggen gewoon waar het op staat en wat ze horen en voelen. Ook wanneer dit minder positief zou zijn. Het is voor ons als docenten dan ook wel spannend om te horen wat Walter en Daan vinden, want iedereen steekt zijn nek uit voor de studenten, maar we zijn allemaal gebaat bij een goede uitkomst van dit project. Ik durf nu ook wel te zeggen dat deze groep dat ook waar gaat maken!
ONEIROPOREIA is Griekse voor ‘een reis door dromen’. Dit centrale thema komt ook in de muziek terug. Roadburn omschrijft de band als: “Invloeden van de zwaardere kant van psychedelica zoals Kairon; IRSE! en Oranssi Pazuzu combineert ONEIROPOREIA met progressieve elementen, geïnspireerd door acts als Focus en Camel en dat alles afgemaakt met een kenmerkende post-rock-draai”. De zeskoppige groep maakt het podiumdebuut op zaterdag 20 april op Roadburn. Ze openen dan om 14.30 de Hall Of Fame. Je kunt de groep volgen op Instagram.
Meer foto’s van Charlotte Grips op haar Instagram-pagina en hieronder:
Nog geen reacties!
Er zijn nog geen reacties geplaatst.