De week der weken is weer aangebroken: de week waarin Roadburn Festival plaatsvindt. Het is weer vier dagen lang een overdadig muziekfeest, of vijf als je de woensdagse Spark (preparty) meepakt, waarin je weer kan laten grijpen door alles van atmosferische black metal en dark-hiphop tot Krautrock, dampende elektronica en kiezelharde grindcore. Folk of darkwave vraagt u? Jazeker, ook dat is op voorraad. Geen zorgen. We hebben er ook al weer verdacht veel zin in, nog slechts twee rusteloze nachtjes slapen en we mogen weer!

Roadburn heeft dit jaar ook een gratis toegankelijk zijprogramma: Offroad vindt in cafeetjes en zaaltjes als Cul de Sac, Little Devil en ’t Buitenbeentje plaats en ook daar zult u ons geregeld vinden. Een goede plek om een glas speciaalbier te heffen en de ‘redefined heaviness’ te vieren met een optreden van een aanstormende Nederlandse of internationale act. Roadburn zet naar eigen zeggen “nog nadrukkelijker in op de nieuwe garde” (zie het interview met creatief directeur/zachtmoedige held Walter op 3voor12) en we mogen Offroad wel zien als uitvloeisel van die noodzakelijke gedachte.

ROY WOLTERS – FOTOGRAAF

Pupil Slicer – zaterdag 13:30 – The Engine Room
Eens, het is een opgave om na twee dagen Roadburn-geweld de opener op de zaterdagmiddag mee te pakken. Maar in dit geval wel eentje die de moeite waard is en gegarandeerd je donderdag en vrijdag kater uit je hoofd blaast. Het Londense trio maakt een mix van grindcore met een vleugje post-rock. Hun debuutplaat Mirrors krijgt later dit jaar een langverwachte opvolger in Blossom.

Boy Harsher – zaterdag 23:00 – Main Stage
Dat Roadburn geëvolueerd is, is dit jaar duidelijker dan ooit. Al luisterend door de Roadburn 2023 playlist op Spotify kwam ik Boy Harsher tegen. Nooit van gehoord. Maar, wat ligt dit lekker in het gehoor. Lekker dwarse en donkere electropop. Afsluiter op de zaterdag, wat denk ik een prima keuze is na een dag gitaargeweld.

The Soft Moon – donderdag 23:30 – Main Stage
In 2018 bracht Luis Vasquez Criminal uit, een te gekke plaat met industrial darkwave-klanken. Op Roadburn speelt hij z’n laatste langspeler Exister integraal waarmee toch weer een nieuw geluid wordt geproduceerd met meer space- en psychedelische klanken. Ook hier, net als bij Boy Harsher, is de doorlopende ontwikkeling van Roadburn goed hoorbaar.

PAUL VERHAGEN – FOTOGRAAF
Elk jaar weer wordt mijn Roadburn avontuurlijker. De overdaad aan doom, schurende sludge en duistere metal-ish acts maakt voor mij plaats voor een zee van onontgonnen gebied. Als fotograaf ‘zap’ ik toch al teveel tussen de acts en complete shows zie ik slechts sporadisch. Ik laat het maar op me afkomen allemaal. Dat betekent niet dat ik helemaal blanco start. Daarom hier toch een lijstje van ‘must-sees’:

Boy Harsher – zaterdag 23:00 – Main Stage
Getipt door mijn vrouw. Ik zie de zaterdagnacht al naar de klote gaan op de klanken van deze electro(dark)wave-act.

Zola Jesus – zondag 18:50 – Main Stage
Overrompeld door deze parel, die op Roadburn 2018 de Koepelhal in extase bracht. En daarom wil ik haar graag nog eens aanschouwen op de Main.

Decline of the I – zondag 15:20 – Hall of Fame
Franse esoterische black-metal of zo… Op plaat zeer intrigerend.

Alkahest – zaterdag 15:00 – Hall of Fame
First ever show van nieuwe metalbelofte uit mijn hometown Eindhoven?! Daar ga ik bij zijn.

Sowieso ben ik te vinden bij: Wolves in the Throne Room (wat gaan die dan toch weer brengen?), Afsky, David Eugene Edwards en natuurlijk Julie Christmas. Ben ook zeer benieuwd naar Pupil Slicer, Spirit Possession, VULVA, Ashenspire en The Soft Moon. En dan heb ik het nog niet gehad over het Offroad-programma met (voor mij) ook nog een paar zekerheidjes als Ggu:ll, Terzij de Horde en Ter Ziele. En er is nog zoveel lekkers meer…. Ik hou op. Too much…

WYBREN NAUTA – REDACTEUR

Ashenspire – vrijdag 15:50 – Engine Room 
Alsof Shuggie Bain zelf recht uit zijn boek gestapt is om al zijn razernij te kanaliseren in een album dat even experimenteel als antikapitalistisch is, leverde Ashenspire afgelopen jaar op Hostile Architecture overdonderende blastbeats, schurende saxofoons en dissonante jazz overgoten met verwoestende maatschappijkritiek.

Chat Pile – zaterdag 17:10 – Main Stage
Dat platenlabel The Flenser een goede match is met Roadburn bleek al in 2019 met shows van Street Sects en Have a Nice Life. Dit jaar is het Chat Pile die hun opwachting maakt en zich op een bak verontrustende noise steeds afvraagt waarom er in godsnaam zoveel mis is op deze planeet. Een antwoord hoeven we niet te verwachten, maar voor een intense show ben je hier in elk geval aan het juiste adres.

Portrayal of Guilt – vrijdag 21:20 – Engine Room
Met een van de meest verzengende metalplaten van de afgelopen jaren prijkt Portrayal of Guilt al een tijdje bovenaan menig must-see lijstje. Het is ook maar goed dat The Passion net geweest is, want met een albumnaam als Christfucker, weet ik niet hoeveel er van onze langharige vriend was overgebleven. Met een dergelijke titel weet je dat je een flinke dosis zwartgallige, nihilistische black metal kan verwachten. Maar hoewel de zwaarte en de weemoed er dik bovenop ligt, is hier geen enkele tijd om erin te zwelgen, maar vormen onversneden woede en venijn en woede de boventoon.

INGMAR GRIFFIOEN – EINDREDACTEUR
Ik heb nu al zeker vier keer gepoogd mijn tanden in de Roadburn-programmering te zetten, iedere keer begonnen om een route uit het programma te destilleren en telkens weer vastgelopen in het woud aan mogelijkheden. Ja, ik geef toe dat ik best een aanzienlijk deel niet of amper ken en dat de route soms gefrustreerd wordt door onzekerheden als geen timetable voor het Offroad-zijprogramma (ik durf nog niet eens aan secret skatepark shows te denken), maar dan nog biedt het reguliere blokkenschema al ruim voldoende keuzestress. Ik heb de online zoektocht naar vouwfietsen en elektrische steps maar gestaakt en besloten me dit jaar een tandje rustiger en minder fanatiek onder te dompelen in Planet Roadburn. “Laat het nu eens wat meer gebeuren jongen.” Dat is althans het voornemen. Nu de tips nog…

Nordmann – vrijdag 19.00 – Paradox
Vorig jaar maakte Paradox een zeer interessant, uitdagend en smakelijk debuut op Roadburn. Toegegeven: het speciaalbier in glas en de stoelen speelden ook een rol. De programmering was met onder meer Dans Dans evenmin te versmaden en laat Roadburn nu weer nieuwe, jazzy en experimenteel onvolprezen zuiderburen gevonden hebben om in het jazzcafé te stralen… Nordmann dus! Lang geleden dat ik ze op Tweetakt zag en zeg nu zelf: zo’n album als In Velvet vraagt toch om een verse livevertoning.

Broeder Dieleman – zaterdag 20.10 – Next Stage
De Zeeuwse troubadour Tonnie, aka Betonnie, Dieleman is een begenadigd folkmuzikant. Qua storytelling de Nederlandse evenknie van David Eugene Edwards stelt de Roadburn-site niet ten onrechte. broeder Dieleman was niet voor niks uitverkoren door Amenra voor de 20e verjaardagsmis in Paradiso en er ligt nog een samenwerking met Colin H. van Eeckhout op de planken. De eigen merites liegen er verdikkeme ook niet om.

Ggu:ll – zaterdag ?? – Kafee ‘t Buitenbeentje
Ggu:ll is de shit. En Kafee ‘t Buitenbeentje ook. Doomy Tilburgse shit in een heerlijke bruine kroeg vormt een onweerstaanbare combinatie.

Deafkids – zondag 21.40 – Next Stage (+ Duma & Deafkids – zaterdag 15.30 – Main Stage)
Wat een indruk maakten deze Brazilianen vorig jaar in de Helling als opener voor Oranssi Pazuzu. Nu is het trio op tour met de live ook al zo overweldigende, Keniaanse elektronische act Duma. Eendrachtig gaan ze zaterdagmiddag de Main Stage ongetwijfeld verpletteren met hun commissieopdracht. Naar die surprise kijken we echt uit, maar helemaal zeker weten we dat het zondagavond een tiribale, ritmisch bizar opzwepende, zweterige en freaky affaire gaat worden in de Next Stage.

Filmmaker – zondag 22.10 – Hall of Fame
Filmmaker is een bekende naam uit de stal van cassette-/vinyllabel Tartarus Records. De Colombiaanse producer Faunus Efe doet zijn naam eer aan met uiterst filmische, doch ook zeker dansvloerwaardige muziek. Verwacht een mix van dystopische disco, grillige electro en duistere industrial met blackened noise.

TIMOTHY AARBODEM – REDACTEUR

Poison Ruïn – woensdag op de pre-party – Next Stage
Dungeon punk die rechtstreeks van die ene obscure VHS tape lijkt af te komen, die je hebt gekregen van die ene oom die ooit bij een biker-gang heeft gezeten, ofzo… Lees zeker ook het interview van collega en dungeon-duider Guido.

Bo Ningen – donderdag 21:40 – The Terminal
Japanse psych freak-out! Met nóg langer haar dan Kikagaku Moyo.

The Golden Grass – zondag 16:20 (ja, echt…) – Next Stage
Mijn buds uit Brooklyn, NY. Altijd in voor een good-vibin’, boogie-rock, psych extravaganza!

Deafkids – zondag 21:40 – Next Stage
Uit Brazilië. Ooit gezien als support voor Oranssi Pazuzu. Ik kon het niet helpen, maar moest toch even denken aan de Psychedelic Monks van de ‘Searching for a New Sound’ aflevering van The Mighty Boosh. Maar de drummer leek even wel de spirit van Ginger Baker te channellen, heel imposant. Doen de dag ervoor nog een set met Duma, ben zeer benieuwd!

En verder geldt: Support your locals en zuiderburen, zo simpel is het: Iron Jinn, Vulva en Brutus!

MERIJN SIBEN – HOOFDREDACTEUR

Predatory Void – donderdag 16:10 – The Terminal
Deze band met leden van Oathbreaker, Cross Bringer, Cobra the Impaler en Amenra heeft met Seven Keys to the Discomfort of Being een dijk van een plaat op zak! En die gaan ze, where else?, tijdens Roadburn releasen. Ik heb vernomen dat dit geen kattenpis was op Soulcrusher vorig jaar. En aangezien dat een debuutshow was… De verwachtingen zijn hoog, dit wordt de aftrap.

Deafheaven plays Sunbather – donderdag 21.30 – Main Stage
Jawel, die definitieve doorbraakplaat van Deafheaven, compleet integraal! Jarenlang was het vloeken in de toentertijd nogal conservatieve black metalkerk als je Sunbather noemde. Nu, 10 jaar verder, een klassieker in de post-metal en ‘blackgaze’. Erg benieuwd hoe dat tot uiting komt donderdag!

VULVA – vrijdag 21:30 – Hall of Fame
Toch maar even een Rotterdamse donderslag op de zaterdag! Sludgepunkduo VULVA weet gewoon op uiterst verschroeiende wijze een brug te slaan tussen relschoppende punk en smerig sludgende geluidsvelden, afgemaakt door een sterke, activistische instelling. Komt dat zien!

Witte Wieven – zondag 17.00 – Hall of Fame
Elke editie kun je wel rekenen op een stapel black metal-talenten van eigen bodem. Genoeg te tippen, maar ik ga toch maar even voor Witte Wieven, na enkele jaren krachtig teruggekeerd met een debuut-langspeler! En dat betekent eveneens een terugkeer naar Roadburn. Black metal van hoge kwaliteit, met tonnen atmosfeer, te zien in Hall of Fame.

KAMIL PARZYCHOWSKI – FOTOGRAAF

Vulva – vrijdag 21:30 – Hall of Fame
De leden van Vulva komen uit Rotterdam en spelen sludge metal. Als duo is hun geluid verpletterend en meedogenloos, dus het wordt een perfecte manier om de vrijdagavond door te knallen!

Boy Harsher DJ set – vrijdag 01:45 – 013 Next Stage
Boy Harsher staat bekend om hun meeslepende sets, maar het komt niet vaak voor dat je een dj-set kunt bijwonen die wordt gehost door het duo. Alleen voor de stoerste overlevers van de nacht!

KEN Mode – zaterdag 14:20 – The Terminal
KEN Mode begint vroeg, maar vergis je niet, ze gaan de Terminal in een vleesmolen veranderen. Verwacht met hun explosieve geluid en onstuitbare drive niets minder dan puur chaos.

The Sonic Dawn – zondag 14:50 – 013 Next Stage
The Sonic Dawn en The Golden Grass spelen achtereenvolgens als eerste acts op Zondag op Next Stage in 013. Zorg dat je er zeker één ziet voor een fijne psychedelische feest.

JOOST SCHREURS – EINDREDACTEUR

Bell Witch – vrijdag 15:30 – Main Stage
Ik ga dit jaar eigenlijk niet naar Roadburn, maar een acuut geval van FOMO (fear of missing out) overviel me, toen Bell Witch deze week ‘last minute’ werd toegevoegd aan het programma. En niet voor een eenvoudige verrassingsshow in het skatepark of zo. Nee, de funeral doomgiganten uit Olympia Washington komen hun vrijdag te verschijnen nieuwe plaat The Clandestine Gate in zijn geheel spelen. Net als hun laatste plaat, Mirror Reaper uit 2017, is dit eigenlijk één lang nummer van anderhalf uur met riffs en drumritmes die trager zijn dan traag. En net als je denkt dat het niet trager kan, gaat Bell Witch toch nog ietsje trager…

Bell Witch, foto Bobby Cochran


Deel dit artikel