#RB23: ‘Rejuvenating Heaviness’ met Metal Factory-uitblinkers Alkahest op de Roadburn-zaterdag

Begin 2020 togen we voor een reportage naar de Metal Factory in Eindhoven. Het werd een inspirerend bezoek aan thuishaven Dynamo, waar we in de oefenruimtes spraken met vijf uitverkoren muzikanten in opleiding en hun begeleider Michel Nienhuis (bekend van onder meer Exivious, Dodecahedron en Autarkh). Het klonk al aardig goed, maar de spanning stond er niettemin op. Niet zo gek, want de band werd als onderdeel van een ‘educatietraject’ klaargestoomd voor een debuut-gig op het Roadburn Festival. Het bleek meteen onze laatste treinreis pre-corona, en dat laatste betekende ook de doodsteek voor het gedroomde debuut van de band. We spraken coördinator Kevin Quilligan niet veel later nog wel – met inmiddels zwaar getemperd enthousiasme – voor onze Lockdown-serie

Het idee was met die domper gelukkig niet begraven! Zo zien we drie jaar verder in het Roadburn-tijdschema op zaterdag om 15:00 uur in Hall Of Fame Alkahest staan. Voor Alkahest gaat hetzelfde verhaal op als in de intro. Zij zullen hun eerste optreden ooit beleven op het prestigieuze ‘heavy festival’ in Tilburg. Ditmaal stuurden we fotograaf Charlotte Grips langs voor de reportage en videobelden we zelf met Kevin Quilligan, naast coördinator ook praktijkbegeleider en vocal coach bij deze zware opleiding én bij het Rock City Institute. Beide Eindhovense MBO 4-opleidingen vallen onder het Summa College. De Metal Factory viert dit jaar het 10-jarig bestaan en wel met een gratis feestje op donderdag 13 juli in Dynamo.

Door: Ingmar Griffioen / Fotografie: Charlotte Grips

Alkahest is:
Cheyenne Reudenbach: vocalen (DE)
Konstantin Richter: gitaren, backing vocals (DE)
Martín Jaramillo: gitaren, backing vocals (CO)
Sian Syed: bas (NL)
Abe Stadhouders: drums (NL)

Jullie zijn eigenlijk al in 2018 met dit project begonnen, in 2019 een band gaan trainen en in 2020 viel het voor die studenten dus in het water.
“Ja, ze zijn inmiddels afgestudeerd, dus dat was ontzettend zuur voor hen. Het blijft een studentenproject, dus we konden niks meer voor ze doen. Wat wel gaaf is, dat ze wel behoorlijk goed terecht zijn gekomen, ook binnen Roadburn. Brandon drumt nu bijvoorbeeld bij Dödsrit en heeft daar ook gespeeld.”

Roadburn-directeur Walter Hoeijmakers is al sinds het begin persoonlijk betrokken bij de samenwerking met de Eindhovense metalopleiding. Hoeijmakers is soms ook als gastdocent op de school in Dynamo te vinden. Quilligan beaamt: “Walter is erg betrokken en wilde zelf ook actief coaching doen. Het is voor ons ook helemaal te gek om hem er op de vloer bij te hebben, ook om te vertellen hoe hij dit ervaart. Dat maakt hem uniek als artistiek directeur, maar ook als bijzonder mens. Gaaf om dat met de studenten te kunnen delen. Zij zien ook een compleet ander iemand dan ze verwachten bij een creatief directeur van een groot festival.”

Hoewel de opleiding weer volle bak vooruitgaat en ook de aanmeldingen weer op vertrouwd niveau zijn, signaleert Quilligan nog wel een erfenis uit de coronajaren. Hij ziet dat jongeren in de nasleep ‘een beetje vergeten zijn’ en voelt de verantwoordelijkheid om kritisch te kijken naar ‘wat wij bieden en wat hun behoeftes zijn’.
“Er zijn ook minder venues en festivals bijvoorbeeld en zaken worden duurder. Ik vind dat we daar – zeker als onderwijs, maar juist ook als muziekindustrie – de verantwoordelijkheid moeten pakken om hun te helpen iets op te bouwen en om die richting wel te vinden. Walter die snapt dat, die voelt dat zelf ook heel sterk. En daarom werkt die samenwerking ook zo goed.”

Werken jullie nog steeds met docenten als Stef Broks, Bart Hennephof, Marcela Bovio en Michel Nienhuis?
“Ja, die zijn er gelukkig nog steeds en op volle toeren bezig met die kids. Dat is te gek om te zien. Michel heeft een grote rol in het Roadburn-traject. Omdat hij de band begeleidt, maar ook een goed beeld heeft van hoe dat er esthetisch uit moet zien en moet klinken. En zo’n Stef bijvoorbeeld, die staat bekend om zijn drummen, maar dat is zo’n compleet mens qua kennis, ervaring en ook overdracht. Zo hadden we een project waarbij ze een volledige EPK moesten maken. Daarvoor hadden we wat mensen van Seasons of Mist en Doomstar Bookings over de vloer en die zeiden allemaal: ‘Een goede persfoto is een hele goede eerste stap’. Dus die jongens naar Stef: ‘We moeten eigenlijk naar Scheveningen om foto’s te maken die bij ons concept passen.’ Dan gaat Stef met ze mee om ze daar te helpen met hoe dat eruit moet zien. Dat is zoveel waard.”

Michel Nienhuis is weer de begeleider van ‘de Roadburn-band’. Is het in feite dezelfde samenwerking als in 2020?
“Het is wel echt een andere groep, met een andere chemie. Ik denk ook dat Michel iets meer de teugels heeft laten vieren. Het grote verschil is dat deze groep al sneller, ook voor Walter, als een band aanvoelt in plaats van een schoolproject. Je moet er echt vertrouwen in stoppen. Ik weet dat Michel heeft meegeschreven, en hij is ook echt de grote invloed voor ze. Maar hij heeft ze ook op momenten het juist heel erg zelf laten aanvliegen. Het voelt daardoor minder als een schooltraject. Wij hebben ze wel weer geselecteerd nadat ze zelf hebben gesolliciteerd. Michel heeft ze uitgekozen en de band gesmeed. Hij heeft daar een heel scherp oog voor. Ik denk dat hij meer als een overkoepelende factor heeft opgetreden, dan dat hij echt heeft voorgeschreven wat ze moeten doen. Dat is mooi, en je staat natuurlijk niet zomaar ergens. Als er een festival is waar mensen doelbewust naar je komen luisteren, dan is het Roadburn wel.”

De studenten hebben een half jaar in de pressure cooker in Dynamo doorgebracht om deze show te ontwikkelen. Ze zijn er dankzij de straffe begeleiding van onder andere Nienhuis wel van doordrongen dat een debuutgig op Roadburn ‘niet zomaar een showtje is en wel prestigieus’. “Dat merk je ook aan ze: er zit geen enkele twijfel in. Dit is de real deal en ze weten wat er van ze verwacht wordt. Ik denk dat Michel daar aan ten grondslag ligt. Hij is een serieuze muzikant die serieuze, complexe muziek maakt en benadert hen ook zo: Serieus. En hij geeft ze ook veel vertrouwen. Michel is de vonk, waardoor zij snappen dat het net even verder gaat dan een schoolproject.”

Is de keuze voor de bandnaam Alkahest ook ingegeven door Michel? Die weet als Autarkh-lid immers dat je dan vrijwel bovenaan de line-up staat.
“Ha ha. Dat realiseerde ik me eigenlijk pas toen ik ze in het Roadburn-programma zag staan op alfabetische volgorde. Wel slim. Ik weet niet of dat bewust is geweest, maar als iemand daar scherp genoeg voor is dan is dat wel Michel. Het is sowieso voor hen erg cool om te zien dat ze tussen de Deafheavens en Julie Christmas staan.”

Wat zit er voor betekenis achter de naam?
“Het heeft iets met alchemie te maken. Geen idee of concrete scheikunde daar ook iets van vindt en hoeveel theoretisch is, maar het gaat om een bepaalde samenstelling die in de alchemie werd behandeld. Belangrijker is of het een gave en passende bandnaam is en ik vind van wel.”

Aanvullende uitleg dankzij de interwebs: ‘Het woord Alkahest is verzonnen door de 16e-eeuwse Zwitserse alchemist Paracelsus en werd ook geneeskrachtige eigenschappen toegedicht’. Wikipedia: “Alkahest (of alcahest) is een hypothetisch universeel oplosmiddel dat gelijk welke substantie, goud inbegrepen, zou kunnen oplossen.”

Er is dit jaar ook Offroad, een programma dat wat doet denken aan Le Mini Who? of een mini-Incubate. Dit had misschien ook wel daar gepast, maar Alkahest staat toch in het hoofdprogramma en dat op de belangrijkste dag.
“Op Offroad speelt toevallig wel een andere ‘oud-studentenband’ van ons, Neroth, in Little Devil. Die hebben ook bij ons gestudeerd, dus dat is al te gek om te zien. Zij hebben daar in de buurt ook al wat shows gedaan, dus ze zijn al een stapje verder.”

Quilligan vervolgt: “Het is altijd de bedoeling geweest om de samenwerking echt onderdeel van het festival te maken. Aan de ene kant omdat Walter heel goed snapt dat investeren in jongeren niet onverdienstelijk is voor een festival, waar – met alle respect – nu vooral wat oudere, serieuze muziekliefhebbers heen gaan. Volgens mij voelt Walter persoonlijk veel voor dat investeren in de toekomst. Alkahest staat daarom juist op de zaterdag. En bewust aan het begin, zodat mensen dan hopelijk lekker fris en uitgeslapen naar Hall Of Fame komen, met nog niet te veel biertjes in de mik en echt komen luisteren naar wat daar gebeurt.”

‘Rejuvenating Heaviness’
“Roadburn heeft natuurlijk de slogan ‘Redefining Heaviness’ en dit geesteskindje noemen we dan ook ‘Rejuvenating Heaviness’. Het is niet alleen de herdefinitie, maar ook echt ruimte geven aan nieuwe generaties. Dus ik ben niet verbaasd dat Walter het op deze manier aanpakt. Wat ook wel weer tof is, is dat hij alle families van de studenten heeft uitgenodigd om naar de show te komen kijken. Hij opent daarmee niet alleen de deuren voor die kids, maar ook voor de mensen die hen steunen en ook trots zijn op deze prestatie. Dat zegt ook wel weer alles over wie Walter is als mens. Dat vind ik heel stoer, dat je dat gewoon doet zonder aan kaartverkoop te denken.”

“Mijn grote trots als ik terugkijk naar dit project, is dat deze studenten er vol voor gaan zonder om te kijken. Dat je jongeren hebt zoals de drummer Abe, die is pas 16 en eerstejaars student. Dus die is in september bij ons binnengekomen en in november zat hij als drummer in een van de meest prestigieuze projecten die we tot nu toe gedaan hebben. En het lukt hem ook gewoon. Dat is voor mij de succesfactor. Kijk, bij de show sta ik ook te glunderen hoor, maar dat zo’n jongen zich zo snel kan ontwikkelen tot iemand die op zo’n hoog niveau werkt, dat is voor mij als docent de grote prijs.”

Hoeveel drummers hadden er gepitcht voor dit project? En moesten alle studenten pitchen?
“In principe konden alle studenten pitchen. Maar het was wel de bedoeling dat ze van tevoren inzien dat het niet alleen voor hen een belangrijk project is, maar ook voor de school. Ik wil het niet teveel ophemelen, maar in dit project komen Eindhoven en Tilburg samen en het is voor de zuidelijke metalscene geweldig. Dat overstijgt de persoonlijke ervaring. Veel partijen hebben er belang bij dat wij als alternatieve muziekscene laten zien dat wij dit kunnen én durven. Roadburn heeft als geen ander een kritisch publiek, dus daar moet je ook echt iets neerzetten dat op niveau is. Toen de opdracht werd uitgezet, was dat met harde richtlijnen: ‘Realiseer je dat dit veel tijd kost en dat dat betekent dat je af en toe privézaken moet uitstellen, want er is een bepaalde toewijding nodig’. Daar zat al een filter. Daarnaast hebben ze ook een motivatie moeten schrijven. Dat proces maakt het makkelijker om een groep samen te stellen die er op dezelfde manier in staat.”

Wordt dit echt het allereerste optreden? Heeft Alkahest verder geen podiummeters gemaakt?
“Ja. We wilden gehoor geven aan die unieke ervaring. We hebben hier wel in Dynamo één besloten try-out staan, daar mag niemand bij zijn. Dan gaan we wel met ze aan de slag voor de podiumsetting. Maar de eerste echte full-blown show is daar, op Roadburn. Vind het wel spannend, maar ik denk dat het ook een catharsis voor hen wordt. Dan gaat die snelkookpan opeens open…en komt alles eruit.”

Hopen jullie dat dat deze band meer gaat doen? Of is dat helemaal aan hen?
“Ik denk dat als Alkahest als band verder wil dat ze dan Michels zegen hebben en ook verder kunnen. Maar daar gaan wij verder niks meer mee doen. Voor ons zit het spannende in of we deze trend samen met Roadburn kunnen uitbouwen en natuurlijk elk jaar weer die rit doen. We kunnen ook al ons geld zetten op één act die we drie jaar lang gaan ontwikkelen, maar ik merk dat juist het eenmalige karakter me aanspreekt. Dat het op een gegeven moment ophoudt en dat we dan ook weer aan iets nieuws beginnen. Ik hoop dat wij met Metal Factory x Roadburn verder kunnen gaan en misschien ook wel andere dingen kunnen doen. En als Alkahest verder wil, dan hebben ze nu in ieder geval een ontzettend mooie kickstart.”

Promotioneel is dit het ideale begin.
“Ja, als je het hebt over bio’s schrijven, dan is dit een heel interessant startpunt. Je hebt echt een verhaal.”

In 2024 weer dus?
“We zullen het zeker evalueren, maar die hoop en intentie is er wel. Dit is de eerste keer dat het project echt full circle gaat en ik denk dat het wel de start is van meer. En dat er ook andere manieren zijn. Dit is al heel bijzonder, maar Roadburn is erg in ontwikkeling, nieuwe muziek aan het binnenhalen en nieuwe manieren om die muziek naar voren te brengen. We hebben ook studenten die daar aan het werk zijn. Die helpen met opbouwen, productie of draaien een bardienst. Gewoon even die handen uit de mouwen en gassen, maar dan mag je wel de rest van het festival blijven. Walter heeft met een collega een menukaart gemaakt met aanraders en dat is dan een beetje het schoolkader: ‘ga het checken en laat ons weten wat je daarvan vindt’. Zo kijken we in de samenwerking hoe we een complete ervaring kunnen bieden. En we zien er wel heil in om daar verder aan te bouwen.”

Op Spotify staat één album van Alkahest uit 2013. Dat zal een andere band zijn, maar is het wel de bedoeling om iets te releasen?
“Daar hebben we het over gehad, want er is wel een demo en die klinkt goed. En er komt nog een videopromo uit. Dat was ook een dilemma: gaan we al iets weggeven zodat mensen ook een indruk hebben, maar waarmee we de verrassing wegnemen, de complete openbaring van het moment? Of laten we het daar gebeuren, zodat mensen niet van tevoren gaan bepalen wat ze ervan vinden? En ik zit in dat laatste kamp. Dat vind ik ook vet: als je echt wilt weten wat het is, kom dan maar gewoon.”

De perfecte start kan ook zijn: ‘Dit zijn wij en je kunt nú onze eerste single online beluisteren’.
“Daar heb je helemaal gelijk in. Daar had ik niet aan gedacht. Als we het zo zouden kunnen doen dat Roadburn al bezig is en het op de vrijdag uitkomt… Dan heb je ook meteen een naslagwerk. Moet ik toch weer om de tafel met Michel ha ha.”

Alkahest wordt door Walter Roadburn omschreven als “Alsof Cult Of Luna death metal is gaan spelen”. De groep maakt het podiumdebuut op zaterdag 21 april op Roadburn. Ze openen dan om 15.00 de Hall Of Fame.

Meer foto’s van Charlotte Grips op haar Instagram-pagina en hieronder:

 

---