Raketkanon in Gebr. de Nobel, foto Mia Weerdesteijn

Kort geleden stonden ze nog op Complexity Fest waar zij een attitude hadden á la ‘We don’t give a fuck’. Deze attitude mist zeker ook niet tijdens hun laatste show in Nederland in Gebr. de Nobel te Leiden. Een uitverkochte zaal vol enthousiastelingen, een frontman zonder broek, een reusachtig logo vol lichten en een duidelijke vriendschap onderling, is afdoende voor een stevig afscheid. Omdat Raketkanon diep in ons NMTH-hart zit, kunnen we het niet laten om deze laatste show in ons gure kikkerland in woord en beeld vast te leggen. Bedankt, mannen!

Raketkanon in Gebr. de Nobel, foto Mia Weerdesteijn

Tekst en fotografie door Mia Weerdesteijn

Dit is het dan: na drie stevige albums (RKTKN #1, #2, #3), veel lovende recensies en shows waar zowel het publiek als alle bandleden kapot gaan, is het toch echt tijd om afscheid te nemen van de vier uit Gent afkomstige heren van Raketkanon. Tja… Tijdens zo’n afscheid begin je natuurlijk stipt op tijd met direct de beuk erin. Met net twee nummers op de teller mag Leiden kennismaken met frontman Pieter-Paul Devos, die zijn broek begint los te peuteren tijdens het springen en deze zo op de enkels laat komen. Zijn telefoon verdwijnt het publiek in. De toon is gezet: de attitude van Complexity Fest en tijdens al die andere optredens, is nog steeds aanwezig.

Raketkanon in Gebr. de Nobel, foto Mia Weerdesteijn

Raketkanon streeft naar een actieve en intieme avond. Devos vraagt meerdere keren aan het publiek om dichterbij te komen: “Geloof me, dat is ook leuker voor jullie.” Meerdere malen ontstaan er moshpits in de uitverkochte zaal en het regent bier. Devos duikt meerdere malen het publiek in en wordt zodoende letterlijk en figuurlijk op handen gedragen. En het moet gezegd worden: Complimenten voor het stemgeluid van Devos. De geluiden die uit zijn mond komen zijn zeer verscheiden. De grunts en schreeuwen die hij uit zijn strot duwt, zijn loepzuiver en gaan door merg en been. De achterban, die bestaat uit gitarist Jef Verbeeck, drummer Pieter de Wilde en Lode Vlaeminck op synthbass, zijn duidelijk op elkaar ingespeeld. De wall of sound die de vier heren weten neer te zetten is een staaltje meesterwerk. Waar je ook in de zaal staat, je kan niet om het solide geluid heen. Een afscheid moet knallen en dat doet het zeker. Met een korte ronde door de zaal zover het snoer van de microfoon reikt, zet Raketkanon het laatste nummer in.

Raketkanon in Gebr. de Nobel, foto Mia Weerdesteijn

Na afloop gaan alle handen de lucht in en elke uitgestoken hand wordt geschud. Alle aanwezigen worden bedankt voor de goede jaren en na een laatste zwaai en groet verdwijnen de heren backstage. Het publiek in de zaal is het hier uiteraard niet mee eens en schreeuwt om meer. Oké, oké… Nog één dan, maar dan is het wel weer welletjes geweest.

Hoewel de attitude van ‘We don’t give a damn’ centraal lijkt te staan, zie je toch dat het hen wel degelijk iets doet. Het enkele toegift verraadt dit toch wel. Niet gek na tien jaar activiteit. Op 27 februari spelen zij hun laatste show in hometown Gent. Er is geen beter afscheid dan daar waar het allemaal is begonnen. Dag Raketkanon! Dank voor de prachtige jaren!

Raketkanon in Gebr. de Nobel, foto Mia Weerdesteijn


Deel dit artikel