Brok vaderlandse punkhistorie in Bibelot met I Against I en Stavast

Stavast in Bibelot, foto Sandra Grootenboer

Limburgse punkheld Marco Roelofs is terug. Niet met Heideroosjes, wat dat betreft is de Punica helemaal op. Nee, de zanger heeft een nieuwe, Nederlandstalige band: Stavast. De rebelse spirit is bij Marco nooit verdwenen en in een tijd van Trump, Erdogan, Poetin en Wilders geeft hij zijn scherpe teksten een stevig hardrocksausje mee. Op plaat telt vooral de boodschap, live gaan de vuisten de lucht in en knallen de gitaren er pas echt op los.

Tekst Lodewijk Hoebens, foto’s Sandra Grootenboer

I Against I in Bibelot, foto Sandra Grootenboer

I AGAINST I
Voor Stavast vrijdagavond van stal gaat in de Powerstage van Bibelot krijgen we eerst nog een andere belangrijke punkband uit eigen land. I Against I speelt in Dordrecht een thuiswedstrijd. De band liet twintig jaar geleden goed van zich horen met de EP Top of the World. Nota bene uitgebracht op Epitaph Records, het label van Bad Religion-gitarist Brett Gurewitz. Headcleaner en I’m a Fucked Up Dancer but My Moods are Swinging worden vervolgens twee klassiekers binnen het vaderlandse punkgenre. Vanavond natuurlijk nummers van die twee albums, maar I Against I beschikt al over nieuw materiaal. Platenlabels zijn geïnteresseerd, eerst maar eens even spelen. Dat is wat het drietal altijd is blijven doen. Enkele jaren na het einde van I Against I in 2008 vormen ze samen met Martijn van der Graaf (ex-the Madd) de 50’s rockband Marty Graveyard & the Working Men. Zo blijft de dynamiek bruisend.

Na het venijnige Maybe Tomorrow van debuut Headcleaner is het tijd voor wat dansvibes. Gitarist Ronald van Maren kijkt even rond en ziet veel oude bekenden. “Long time no see!” Het nieuwe Keep Running rockt ‘em lekker met een opmerkelijke solo van de frontman. “Running away from the past.” Liever niet want dan missen we de Punk-o-rama knaller Nailed to the Floor. De band ragt er lekker op los.

Een drumstokje van Jasper Blazer breekt al heel snel en wanneer Ronald het vocaal minder kan behappen is er altijd Bob Hoorweg op bas met enthousiasme voor tien. Als het drumstel even stuk geramd is, lult hij de tijd wel vol. Bijvoorbeeld met het vragen naar een donatie voor benzine, zodat ze thuis kunnen komen. De sarcastische humor is gelukkig niet verdwenen. Wie doneert mag het derde album meenemen, waar ook Robin Baard op meespeelt. Naast gitaar-tech voor onder meer Jett Rebel is hij momenteel een van de twee gitaristen van Stavast. Met Marco Roelofs stond hij al in het theater en samen hebben ze het debuutalbum van Stavast geschreven.

I Against I in Bibelot, foto Sandra Grootenboer

Stavast in Bibelot, foto Sandra Grootenboer

Leuk dat Robin eerst nog even meespeelt met zijn oude band. Op zijn verjaardag nota bene. Daarom vanavond iets speciaals. “Dit is een overzicht van al onze hits en dat hebben we al elf jaar niet meer gespeeld.” Wat volgt is een uiterst aanstekelijke medley van rock- en metal-hits zoals Paradise City, Owner of a Lonely Heart, For Whom the Bell Tolls, Great Balls of Fire en Bombtrack. Helaas is de zaal vanavond allesbehalve vol geraakt en dat is jammer natuurlijk, maar het is pas de eerste show van de tour. Hopelijk verspreidt het nieuws zich snel want deze twee bands verdienen alleen al vanwege het enthousiasme meer aandacht.

STAVAST
Marco Roelofs is altijd een geweldige frontman geweest. Beweeglijk, grappig, charismatisch en met een strot waar bijna alleen maar gevatte oneliners uit komen. Zo ook in de teksten van Stavast. Als mannen van stavast gaan ze door, met ex-leden van No Turning Back, I Against I, Project Rakija en Major Tom gooien ze er live nog veel meer rock ’n roll tegenaan. “Kom allemaal eens wat dichterbij. We zijn lelijk maar doen niks!” Marco breekt de ban en loopt wat opgefokt rondjes. Kennen we van hem uit zijn Heideroosjes-tijd. Recht vooruit kijkend en ondertussen nadenkend over alle shit in de wereld. Zelf heeft hij ook een hoop shit meegemaakt en daar gaat Vanaf Hier! over. “In de spiegel zag ik wat ik nooit wou worden.” Doorgaan is altijd het devies, wat Boze Tongen ook beweren. “Laat ze maar lullen, het is vrijdag, tijd om te bewegen. Is gezond!” Marco heeft er zin in en balt zijn vuist. Gesteund door twee gitaren op de flanken en een robuuste ritmesectie. Zowel Robin Baard als Ingo Jetten krijgen veel vrijheid om hun gitaarkunsten te tonen.

Het publiek reageert enthousiast. Een jongen in Stavast-shirt brult vanaf het begin elk liedje mee en gaat helemaal op in de muziek. Air guitar erbij en gaan. Marco geniet, maar de teksten blijven over het al gemeen vrij bitter. “Je moet eigenlijk een plek hebben in je hoofd waar je af en toe heen kan. Die van mij heet Wittenkade Westerpark.”

Stavast in Bibelot, foto Sandra Grootenboer

“Een plek waar alles mag, ieder moment op iedere dag.
Oase, een nieuwe bron in een oerwoud van beton”

Het is pakkende poëzie, bijna kleinkunst afgewerkt met een fraaie gitaarsolo van Robin. Wat een songs, wat een debuut, want heel het album komt vanavond voorbij. “We spelen pas een jaar samen dus hebben we leentjebuur gespeeld en enkele favoriete songs in een Nederlands jasje gestoken.” Radio Noodweer is oorspronkelijk van Bruce Springsteen en Tiener Anarchist origineel van Against Me! Welke idealen zijn er nog? Dat vraagt de zanger zich af. De band speelt losser en losser. Marco springt van het drumpodiumpje, de riffs vliegen om de oren en dames op gerespecteerde leeftijd wagen een dansje. “Kijk dat vind ik fijn!” Marco is best in zijn nopjes en gaat even zitten. Even stil met alleen een gitaartje. “Mag het licht aan als ik slaap, het is al zo donker.”

We maken barre tijden door, mooi omschreven in Open Zee en Eigen Huis en Haat. Gericht aan een bepaald persoon. Hij is blond en zit in de politiek. Na al die jaren weet Marco met gemak de show te trekken. Een oneindige energie raast er door het lichaam. De gewenste respons blijft wat uit. “Hoe lekker is het om in een onbekende zaal allemaal dezelfde vibe te hebben en even de shit van buiten de muren te vergeten.” Een spontane sit-down is misschien niet het antwoord dat Marco verwacht, maar het werkt wonderwel. Geen toegift vanavond. “Dat kennen jullie ondertussen wel, wij gaan gewoon door. Dan weten jullie dat.” De band blijft vol overgave spelen en de frontman palmt speels het publiek in.

Van Stavast gaan we nog veel van horen met het festivalseizoen in aantocht. Eerst nog de rest van de tour langs Merleyn, Vera, Metropool, Paradiso, Hedon en Fluor. Gaat dat zien en krijg I Against I er gratis bij. Alle data uiteraard in de NMTH Concertagenda en netjes gebundeld bij de vrienden van Podiuminfo.

Meer foto’s van Sandra Grootenboer op haar website en hieronder: