Na een korte reünie van Rage Against the Machine rond 2007, werd het al gauw weer aardig stil. Maar toen was daar Prophets of Rage, een voortzetting van de iconische raprockband uit de jaren 90. Bestaande uit bassist Tim Commerford, gitarist Tom Morello en drummer Brad Wilk, vergezeld door DJ Lord en Chuck D van Public Enemy evenals B-Real van Cypress Hill. Een flinke handvol veteranen, en zo dichtbij als maar kan bij een RATM-reünie zonder Zack De La Rocha. Het brengt ze op deze maandagavond naar de Ronda in TivoliVredenbrug, voor een onvervalst avondje rocknostalgie. Als voorprogramma hebben ze deze tournee bovendien het Britse NOVA TWINS op sleeptouw.
Tekst: Merijn Siben // Fotografie: Rob Sneltjes
NOVA TWINS
Gooi Skunk Anansie, Rage Against the Machine en Missy Elliot in de blender en je krijgt waarschijnlijk het Londense duo NOVA TWINS. En wat een sound weten bassiste Georgia South en gitarist Amy Love eruit te gooien. Als een op hol geslagen lichtsirene, bijgestaan door smerige raps en groovy drumwerk, wordt er een prima opwarmer gesmeed. Vakkundig pompend en blazend met een grove bas en een stortvloed aan eigenzinnige gitaareffecten, en dat voor een band met pas een EP op zak. En stukje bij beetje wordt het publiek ook gewonnen, dankzij een vernuftige opbouw naar beenharde tracks en de solide flow van Love’s haast grime-achtige raps. Laat dat debuutalbum maar komen dus.
PROPHETS OF RAGE
Iconisch, dat is waarmee je de muzikanten in deze supergroep kunt omschrijven. En bestaande uit driekwart van Rage Against the Machine en de frontmannen van Cypress Hill en Public Enemy, klinkt het dan ook als een hemelse match. Toch brak hun zelfgetitelde debuut uit 2017 geen potten en pannen, ondanks een handvol prima songs. Het is een gebruikelijke vloek die menig supergroep in zijn greep houdt maar gelukkig deert het weinig, want live staan deze profeten als een huis en leveren ze een onvervalste best-of setlist.
Sterker nog, het lijkt ook nog eens op rolletjes te gaan vanavond. Er wordt al heerlijk afgetrapt door DJ Lord, die met zijn mengkunsten op secure wijze Body Count, Slayer, KRS-One, White Stripes en LL Cool J in elkaar scratcht. Na deze warming-up wordt het vervolgens opgepakt door de band zelf, die een nieuwe draai geeft aan Public Enemy’s Prophets of Rage, en de Ronda vanaf het eerste moment in zijn greep houdt. Want als er een ding is waar deze groep muzikanten geen gebrek aan hebben, is een overdaad aan karakteristiek charisma en muzikaal vernuft. Van de heerlijke bariton van Chuck D tot de funky basloopjes van Tim Commerford of het eigenzinnige, onaardse gitaargeluid van Tom Morello. Als het springerige Testify wordt ingezet, barst de zaal dan ook helemaal uit zijn voegen.
Wat nog steeds overeind staat bij Prophets of Rage zijn de politiek geëngageerde teksten, met Unfuck the World en Hail to the Chief die glashard uithalen naar de alt-right beweging en het politieke klimaat van Donald Trump. Eenzelfde thema’s spraken tijdens de hoogtijdagen van Public Enemy en Rage Against the Machine een hele generatie aan. Maar die nieuwe songs halen het niet bij de rebelse rockers van weleer, zoals het brute Guerilla Radio, Know Your Enemy of het furieuze Take the Power Back. Stuk voor stuk gebracht met een hoop enthousiasme en een helder geluid. Zelfs een hiphop-medley blijft niet achterwege, wanneer DJ Lord samen met Chuck D en B-Real songs als Bring the Noise, Insane in the Brain of Jump Around eruit knalt.
Met zoveel energie, een dusdanig enthousiaste respons en vele fanfavorieten op de setlist, valt er dan ook weinig aan te merken op een feestje zoals dit. Het wordt bijna iets te vlekkeloos, maar als er dan toch iets op of aan te merken valt, is het wel de afwisseling tussen oude en nieuwe tracks. Want hoewel Unfuck the World en Hail to tthe Chief verdienstelijke stampers zijn, en de wat lauwe single Heart Afire juist live verpletterend uit de verf komt, blijven tracks als Living on the 110 of het nieuwe Made With Hate niet hangen. Helemaal als ze tussen iconische beukers als bijvoorbeeld Sleep Now in the Fire, het explosieve Bullet in the Head of een stomende versie van Cypress Hill’s How I Could Just Kill A Man gepropt zitten. Maar het is het enige smet op het blazoen, want met Prophets of Rage is het uitermate genieten geblazen. Na onder andere een instrumentale versie van Audioslave’s Cochise (opgedragen aan Chris Cornell), weet een afsluitende trilogie aan klassiekers elk restje energie uit het publiek te trekken, dankzij die scheurende riff van Bulls on Parade, de ultieme jaren 90 hymne Killing in the Name Of en het denderende Bombtrack.
Of deze razende profeten in de toekomst dit soort mythische krakers weten te evenaren, valt nog te bezien. Maar tot de tijd het zal leren, is een vlammend optreden als dit in ieder geval een smakelijk feestje der herkenning, naadloos en met een bodemloze charisma gebracht door Tom Morello en zijn kornuiten. Zo willen we wel vaker de 90’s herleven.
Meer foto’s van Rob Sneltjes op zijn website en hieronder:
Nog geen reacties!
Er zijn nog geen reacties geplaatst.