Mantra op Popronde Nijmegen, foto Rick de Visser
Yasmine op Popronde Nijmegen, foto Jan Lenting
Daar is de tweede donderdag van september alweer en dus: Popronde Nijmegen. Met een ferme kickoff gaat het rondreizende concours van start in de oorsprongsstad. Traditioneel in Museum Valkhof en ditmaal toch in mineur. Dan doelen we niet op het geluid, waar Pip Blom zich kranig doorheen slaat, maar wel op het overlijden van Popronde-voorzitter Paul Smits (begin augustus). Chris Moorman (Marketing/PR Popronde) staat daar terecht uitgebreid bij stil en lanceert ook een positieve noot: de Paul Smits award, waarbij het publiek elke Popronde (bij de centraal geposteerde Popronde-caravan schijnt) kan stemmen op hun favoriete muzikant van die avond. Wij zijn na afloop niet in de buurt van de sleurhut, maar hebben alvast diverse kandidaten gesignaleerd.
Dit verslag is een schizofrene: je ziet Popronde Nijmegen door de ogen van twee fotografen en leest een deels andere route van onze verslaggever ter plekke. Gewoon, omdat het kan en omdat die keuze met vanavond onder meer 17 NMTH-acts en in totaal 100 optredens reuze is.
Fotografie: Jan Lenting en Rick de Visser, tekst: Ingmar Griffioen
De Groningse, instrumentale livesensatie De Kat, foto Jan Lenting
Roosmarijn Reijmer en Linda van Leeuwen (speelde met drie bands op de Popronde) van 3voor12 verzorgen de rest van de officiële openingshandeling, waarna Pip Blom in ieder geval weet dat zij niet de eerste Popronde-act is die met geluid worstelt en wie geluidsheld Martijn Roselaar is. Gelukkig springt de familie bij en krijgen we een sterke set indierocksongs mee, aan de goede kant van Coutney Barnett of een Colleen Green. Buiten regent het inmiddels niet meer, dus snel op de fiets naar het Mariënburg, waar Voltage een naar verwachting gloedvolle sessie gaat geven in het Huis van de Nijmeegse Geschiedenis. In de kapel dus, waar we helaas niet in mogen. Iets met een Amerikaanse ambassadeur die twee dagen voor z’n bezoek al beveiligd moet worden… Bummer.
Trafassi, of nee: Kitty Kitty Tuna, foto Jan Lenting
Mooie kans om van de geplande route af te wijken en zo belanden we in Extrapool, waar Kieff ‘ons ongelijk bewijst’. Damn, wat een pak lekkere garage en post-punk leveren deze Rotterdammers. Smullen. Door naar de wasserette. Wait, what? Mja, Kitty Kitty Tuna speelt in De Wit Wasserij, Donuts & Bar. Aparte bundeling van activiteiten en bij binnenkomst zien we Robin “Robbing Banks” van Saaze in een soort gekooide ruimte voor het witgoed staan. Verrassing: Achter hem en de drumkit geen Pim van Rhinorino, maar Bjorn Awouters. Robins oude maat van Drive Like Maria valt in en samen spelen ze de tent vol met lekker fuzzende garagerock en grunge, inclusief The Vaselines cover Son of a Gun, die we vooral kennen dankzij Nirvana (check Incesticide mensen).
Tony Clifton op Popronde Nijmegen, foto Jan Lenting
De Popronde is natuurlijk een uitstekende kans om acts te checken, die we wel selecteerden maar nooit eerder een podium zagen betreden. Op naar Tony Clifton dus, en als we parkeren op Plein ’44 moeten we onwillekeurig toch weer even aan die US ambassadeur denken… Schreeven blijkt een muziekwinkel trouwens, en een mooie en goed gevulde. Daar moet het geluid top zijn, maar waarom begint de Haarlemse garageband dan toch veel te laat? Ah, de vorige groep speelde te lang door… Foei. Goede bevlogen set zet het door Suburban geadopteerde trio neer. Het bijzonder pakkende en opzwepende All You Gotta Do is de opmaat naar meer van dergelijk spul.
Maar zou het nu nog lukken om een stuk Charlie & The Lesbians mee te pakken? Tuurlijk. De garagepunkers hebben net een gruwelijke EP afgeleverd en we hebben zowel de Gravel Pit als de presentatie in hometown Eindhoven gemist. Die vervaarlijke liveband is natuurlijk in Kollektief De Bijstand helemaal op z’n plaats en zo zien we tijdens het slot van de set Charlie Hoeben op onder meer Hating My Life door het publiek ploegen. Beestachtig weer. Gaat dat zien dan!
Eindhoven bluesrockers Grim Tim op Popronde Nijmegen, foto Jan Lenting
Props voor de programmeur die Fuz in The Fuzz heeft neergezet. Handig! In de haast tunnelvormige koffietent, die we enkele Poprondes terug eens verlieten vanwege erbarmelijk geluid, komt de Amsterdamse band juist goed uit de verf. De frontvrouw werkt er hard voor en de ‘all girl garagerock’ is inderdaad fuzzy en sugar coated op smaak.
Dilemma-time: Precies op het moment dat er heel veel bands tegelijk spelen (zo tussen 22.00 en 0.00 is dat doorgaans het probleem), moeten we eigenlijk de ov-fiets terugbrengen naar het station en de auto in. Zo gezegd zo gedaan en in plaats van meer hapsnapwerk opteren we voor een hele set van Spill Gold. Het Amsterdamse trio heeft nog niet veel muziek uit, maar nummers als Mercury zijn wonderschoon en nadat we al zeer ingenomen waren door (vooral de tweede incarnatie van) Bird On The Wire is ook dit een groep om van te houden. Bovendien kondigden ze net een nieuwe EP aan, die 21-10 in De Nieuwe Anita ten doop wordt gehouden. De Plak is De Plek vanavond en een juiste wederom. De groep maakt een warme blend van psych, elektronica, dreampop en Kraut en we gaan er zeer goed op. Een mooi en hartverwarmend slot van onze eerste Popronde-expeditie van 2017.
Uw verslaggever geniet van Spill Gold, foto Rick de Visser
Zo beleefden we een hele fijne en vooral veelbelovende aftrap van een nieuw Popronde-seizoen. One down, fourty to go party people! Vanavond Apeldoorn, morgen Zwolle en zondag Roermond. Hier vast je programma. Tot daar! En vergeet die afterparty’s niet he:
Tusky opent de Popronde Nijmegen after in Doornroosje, foto Jan Lenting
Fata Boom op Popronde Nijmegen, foto Jan Lenting
Nog geen reacties!
Er zijn nog geen reacties geplaatst.