Het uitzitten van de covidcrisis gaat veel muzikanten en muziekliefhebbers niet in de koude kleren zitten. Voor de professionals is het een ten eerste een financieel drama, voor de hobbyisten gewoon dik balen. Death metalband Vader is op een gegeven moment wel klaar met het thuiszitten en draait de Pandemic Madnesstour in elkaar. Gewoon een ouderwetse tournee dwars door Europa en ze gaan samen met voorprogramma Mass Worship in een nightliner de weg op. De bus houdt op zondag 6 september halt in Uden. Podium De Pul is er klaar voor en met de inachtneming van alle opgelegde maatregelen heeft de avond een exclusief karakter. Het is met met honderd man stijf uitverkocht.
Door Gijs Kamphuis
Zittend een death metalshow bekijken blijft toch een beetje gek. Maar als dit de nieuwe standaard is dan kunnen we er beter maar aan wennen, want het is beter dan niets. De Pul laat in ieder geval niets aan het toeval over. Wie de regels even vergeten is of er gewoon niet precies uitkomt, wordt vriendelijk en deskundig geholpen door een van de medewerkers van de popzaal.
Het voorprogramma van vanavond luistert naar de naam Mass Worship. Deze Scandinaviërs hakken en beuken dat het een lieve lust is, maar hebben moeite om echt te overtuigen. De death metal die de band maakt is venijnig en hard en heeft door de korte nummers haast een harcore vibe. Toch mist het geheel een echte klap-in-je-smoelmentaliteit. Muzikaal zit het goed in elkaar en het geluid is prettig en helder, maar het gaat het ene oor in en het andere weer uit.
Death metalinstituut Vader (bouwjaar 1983!) heeft altijd al hard gewerkt en waarschijnlijk alle popzalen en zaaltjes van Europa wel gezien. De Polen komen de nieuwe plaat Solitude In Madness voorstellen. Uitgave nummer vijfentwintig. De setlist herbergt daarom – naast wat nieuw werk – een aantal krakers die de tand des tijds makkelijk doorstaan hebben. Want wat is een Vader-show zonder Dark Ages (1992) of Wings (2000)? Natuurlijk worden ze gespeeld en wat is het toch knap van een band die al zo lang meedraait dat ze altijd weer zo gedreven en gepassioneerd overkomen.
De Pul ontbrandt al bij openers Shock And Awe en Into Oblivion, beide van het nieuwe album. Verplicht zitten of niet; headbangen moet je. De band geeft vol gas waarbij het stucwerk haast letterlijk van de muren komt. Maar een beetje Pool weet daar wel raadt mee, dus dat zal wel goed komen. Het is een dik uur genieten waarbij opvalt dat de nieuwe nummers wel echt een andere vibe hebben dan het oudere werk maar dat de groep qua agressie en urgentie geen millimeter toegeeft.
Wat een stelletje badass motherfuckers zijn het toch. Vader stelt echt nooit teleur. Het enige wat op de avond ontbreekt, is een knallende moshpit. Maar die houden we tegoed. Want crisis, lockdown of virusdreiging; bandleider Piotr Wiwczarek en zijn mannen zijn voor de duivel niet bang en komen altijd weer terug.
Nog geen reacties!
Er zijn nog geen reacties geplaatst.