Gitzwart onheil op dag 2 van Netherlands Deathfest

Netherlands Deathfest 2018, foto Paul Verhagen

Hacavitz op Netherlands Deathfest, foto Paul Verhagen

De tweede dag van Netherlands Deathfest begint al vroeg, maar vol goede moed stromen de bezoekers toe om de eerste bands van de dag aan het werk te zien. Vandaag kijken we vooral uit naar net Noorse Emperor, toch de headliner van het gehele festival.

Opvallend natuurlijk, aangezien het nog altijd Deathfest heet, dat een black metalband nu de grootste naam op de affiche is. Ook staan er een aantal doombands op het programma, van het allertraagste soort, dus dat belooft een interessante mix te worden. De cocktailbar, met kleurrijke namen voor de drankjes, in de kelder is nog niet open dus met een kop gitzwarte koffie in de hand beginnen we de dag.

Tekst: Guido Segers, fotografie: Paul Verhagen

Lees ook het verslag van NDF18 Dag 1.

Devourment op Netherlands Deathfest, foto Paul Verhagen

DEVOURMENT en HACAVITZ
We pakken meteen flink aan met de boys van Devourment. Oorspronkelijk zou de band met hun cookie monster-vocalen op de zondag spelen, maar in verband met het vaak krappe tourschema van bands is dat verschoven. Op het grote podium ramt de band door de set heen met een bruut en precies geluid, wat via je tenen omhoog kruipt en beweging afdwingt. Als de band aanbiedt om verzoekjes te spelen, volgt er even een ‘meh’ momentje als dat verzoek meteen afgewezen wordt en de volgende beuker van de setlist er tegenaan geknald wordt. Als er iemand is, wiens kop perfect past bij het geluid van zijn band, dan is het wel die van Antimo Buannano van Hacavitz. Terwijl de Mexicanen hun diverse geluid met black en death-invloeden het Patronaat in slingeren, trekt de frontman de meest demonische gezichten. Hacavitz speelde ook al op vrijdag en als ze op de zondag nog een keer langs komen, hoor je niemand klagen vermoedelijk.

Nunslaughter op Netherlands Deathfest, foto Paul Verhagen

Looking for an Answer op Netherlands Deathfest, foto Paul Verhagen

NUNSLAUGHTER en LOOKING FOR AN ANSWER
Nunslaughter is zo’n band die zijn tijd vooruit leek te zijn in 1987 met duivelse thema’s en een rauw, rammelend geluid. De band voelt altijd aan als het te vondeling gelegde broertje van de proto-black metal. De band rondom Don of the Dead heeft er nog altijd evenveel zin in en met gepast enthousiasme en bijna clichématige aankondigen tussen de tracks door, scheuren we in de hoogste versnelling door de set heen. Titels als ‘Black Horn of the Ram’, ‘In The Graveyard’ en favoriet ‘Three Nails, One Liar’ spreken genoeg tot de verbeelding. In muppet-achtige stem kondigt de zanger ook aan hoe blij hij is dat straks Blood ook speelt. In de kleine zaal wil het even niet met het geluid. Het duurt dan ook even voor de politiek gengageerde grinders van Looking For An Answer op gang komen, maar dan heb je ook wat. Furieuze klanken in compacte vorm, vaak binnen de 2 minuten. Er komt aardig wat langs van het vorig jaar uitgekomen ‘Dios Carne’. Alleen al kijken hoe bassist Rámon die snaren van zijn basgitaar mangelt is een feest.

MEAT SPREADER en SKINLESS
Nuance is bij Meat Spreader in ieder geen probleem. De Poolse band heeft een stel ervaren rotten in de gelederen en maakt grindcore zoals men dat fijn vindt: Ranzig, luid en offensief, maar vooral in een hoog tempo met zwaar distorted vocalen en een hoop gekke bekken. Die kerkelijke ramen van het Patronaat hebben nu wel alles gezien zou je denken. Skinless is zo’n band die niet heel vaak live speelt. Toch lijkt er vandaag geen enkele band zo met het publiek te kunnen spelen als deze mannen uit New York. Dat is vooral te danken aan zanger Sherwood Webber, die van het hoofdpodium zijn habitat gemaakt heeft. De foute grappen worden afgewisseld met complimentjes, maar vooral levert de band een partij snoeiharde, loodzware death metal af, die zo hard gaat dat de vloer een beetje lijkt te verzakken als die breakdown er in hakt. Ook nieuw werk komt langs, want er komt een plaat aan van de heren.

Meat Spreader op Netherlands Deathfest, foto Paul Verhagen

Skinless op Netherlands Deathfest, foto Paul Verhagen

Evoken op Netherlands Deathfest, foto Paul Verhagen

EVOKEN en WITCHERY
Het eerste nummer dat Evoken speelt ga je in ieder geval niet missen. De Amerikaanse funeral doom band bedient een heel specifieke niche met hun logge geluid, wat als een muur van zware distortion optrekt en met subtiele wijzigingen de luisteraar meesleept. Het is weliswaar een vreemde act binnen het kader van dit festival, maar de rust in de storm die Evoken brengt is een welkome afwisseling en badend in het geluid kun je lekker tot rust komen. Dat is natuurlijk maar van korte duur, want op het hoofdpodium staat Witchery weer klaar met een grimmig, maar energiek geluid. Gitzwart, maar met de nodige thrash-invloeden, is ook dit weer een oorwassing na al het death metal-geweld eerder op de dag.

Witchery op Netherlands Deathfest, foto Paul Verhagen

Blood op Netherlands Deathfest, foto Paul Verhagen

ESOTERIC
Toch gaan we voor een tweede duik weer terug naar het patronaat, waar ook Esoteric een optreden gaat verzorgen. De band trekt het geluid naar een uiterste van heftig, traag en slepend met hun funeral doom-interpretatie. Staande dicht bij de speakers, voel je elke cel van je lichaam geraakt worden door de onaardse klanken van het gezelschap. Opvallend is hoe Greg Chandler met een headset de vocalen aflevert. Het lijkt erop dat hij hier nog meer vorm aan geeft door de manier waarop hij zijn lippen richting de microfoon werkt. Het levert een bijzonder geluid op bij een krachtige en overweldigende set.

1349 en BLOOD
1349 mag dan black metal-royalty zijn, vandaag zit het er niet in voor de Noren. In grote lijnen valt er niets aan te merken op de setlist of de performance, maar op de een of andere manier komt het nooit echt van de grond. Zanger Ravn geeft een bijzondere glans aan het optreden met zijn regale houding. De band speelt strak, zo ook drummer Jon Rice die Frost frequent live vervangt. Het laat een onvoldaan gevoel achter vandaag en dat is jammer, maar helaas. Het Duitse Blood heeft daar geen problemen mee. In een vrij vol Patronaat, leveren de heren een furieuze lading deathgrind af met een energie die je misschien niet direct zou verwachten van een band die er al 32 jaar op heeft zitten. Vorig jaar kwam het album ‘Inferno’ nog uit, dus de passie pompt nog altijd door de aderen bij de heren.

1349 op Netherlands Deathfest, foto Paul Verhagen

Emperor op Netherlands Deathfest, foto Paul Verhagen

EMPEROR
Maar dan Emperor, daar gaat het vandaag om. De Noorse pioniers gaven vorm aan het black metal-genre en spelen vandaag hun klassieke plaat ‘Anthems to the Welkin at Dusk’. Of dit dan de ultieme Emperor-plaat is, dat moet je voor jezelf maar uitmaken, maar duidelijk is dat het een werk is met een enorme impact. De manier hoe de band de plaat brengt is uitstekend, na een paar kleine uitglijers in het begin van de set weet Ihsahn zijn geluid te vinden en speelt de band als een solide eenheid. Er is weinig interactie op het podium, omdat de heren elkaar blind weten te vinden. Het samenspel met Samoth is dan ook vlekkeloos en de plaat wordt in al zijn grandeur uitgevoerd. De band ziet er natuurlijk niet meer zo gevaarlijk uit als ooit tevoren. Sterker nog, Ihsahn lijkt meer op de edgy systeembeheerder op je middelbare school. Het is enkel de muziek die hier nog telt en na al die tijd de kracht nog steeds in zich heeft om verwondering op te roepen. Dat maakt het een bijzonder optreden.

Dragged into Sunlight op Netherlands Deathfest, foto Paul Verhagen

DRAGGED INTO SUNLIGHT
De potentie die bands als Emperor aanwakkerden, die werkt nog steeds door in bands die het extreme opzoeken. Daar is Dragged Into Sunlight er zeker een van met hun onnavolgbare mix van black en death. Met rituele kandelaren, gemaakt uit botten, en een flinke partij rook, komt de band op in de kleine zaal en gaat een set doorploegen die alleen te omschrijven valt als de diepste krochten van de hel in een live setting. Overweldigend en intens, de bandleden enkel schimmen in de rook met hun ruggen naar je toe, walst Dragged Into Sunlight over alles en iedereen heen. Een absoluut hoogtepunt vandaag, deze Britten.

Ggu:ll op Netherlands Deathfest, foto Paul Verhagen

GGU:LL
We komen weer even bij daarna in het Patronaat, waar Ggu:ll de bezoekers uit mag zwaaien met hun logge doom klanken. Helaas was Root er niet bij vandaag, maar met deze heren mogen we zeker spreken van een waardige vervanger die toch maar even laat horn wat voor gave dingen Tilburg te bieden heeft uit eigen muzikale vijver.

Lees ook het verslag van NDF18 Dag 1, meer foto’s van Paul Verhagen hieronder en op paulverhagen.nl.