Pain of Salvation op Midsummer Prog, foto Dani Silvia
Gazpacho op Midsummer Prog, foto Dani Silvia
Neem een fraai openluchttheater midden in het Limburgse Valkenburg. Zet daar in de zomer een rijtje goede progrockbands neer en je hebt al snel een succesformule. Althans, dat blijkt in ieder geval direct uit de kaartverkoop. Op de drukke festivalkalender weet het nieuwe Midsummer Prog Festival dusdanig indruk te maken dat het maanden van tevoren uitverkoopt. Een kleine nuancering is wel op zijn plaats, aangezien er ‘slechts’ plaats is voor zo’n 750 liefhebbers van het genre. De organisatie weet een aantal prima namen te strikken met Anathema als headliner. Stiekem ook een klein feestje van het gerenommeerde Kscope aangezien meer dan de helft van de line-up haar onderdak bij dit progrock label uit London vindt.
Tekst: Reno van der Looij, fotografie: Dani Silvia
Al wandelend naar de locatie bruist het toeristische Valkenburg nog net iets meer dan normaal. Er zijn duidelijk twee groepen te ontwaren in de straten. Die voor de populaire jaarlijkse Caveman Run in kleurige sportkledij en een groep rockers gehuld in Steven Wilson, Opeth en Anathema shirtjes voor Midsummer Prog Festival. Eenmaal daar wacht ons een lange rij die echter snel verdwijnt als de deuren openen. Dan blijkt bij het betreden van de trappen dat die eerdergenoemde Caveman Run direct langs de ingang en een stuk achter de concertlocatie door loopt. Een vreemde en ook grappige gewaarwording. Bierdrinkende rockliefhebbers, al dan niet met een bierbuikje, die de bezwete sportievelingen aanmoedigen. Bij het binnentreden wacht ons een prachtige locatie in auditoriumstijl. Geen verhoogd podium, maar oplopende trappen voorzien van houten bankjes. En dat zittend naar bands kijken op een festival, is toch best nog even wennen.
Caligula’s Horse op Midsummer Prog, foto Dani Silvia
Caligula’s Horse op Midsummer Prog, foto Dani Silvia
Het Australische Caligula’s Horse mag vroeg in de middag het festival openen. Met drie platen in de achterzak, waarvan ‘Bloom’ uit 2015 als meest recente wapenfeit, tourt de band momenteel door Europa. Ze worden daarbij afwisselend door Opeth, Pain of Salvation en Anathema op sleeptouw genomen. Dan moet je toch wel iets in je mars hebben om je staande te houden. In Engeland is de populariteit iets groter wat zich uit in een aantal eigen headlineshows. In Nederland is de band uit Brisbane toch nog een relatief onbekende, maar de muziek waarbij rock en progressieve metal hand in hand gaan, kan wel op de goedkeuring van de aanwezigen rekenen. Opvallend genoeg zit het theater ook bij aanvang van de opener van het festival direct goed vol. De Australiërs belonen de vroege aanwezigen met een stevige set en zijn misschien wel de hardste band van de dag. Zanger Jim Grey heeft de nodige humor in zijn aankondigingen en qua energie en uitstraling zit het allemaal wel snor. Puike uitvoeringen van onder andere ‘Dearkhead Down’ en ‘Firelight’ komen voorbij alvorens de band afsluit met de track ‘Rust’. De staande ovatie is een logisch gevolg van deze boeiende 45 minuten spierballen prog.
iamthemorning op Midsummer Prog, foto Dani Silvia
iamthemorning op Midsummer Prog, foto Dani Silvia
Helemaal uit moedertje Rusland komt vervolgens Iamthemorning. Niet alleen qua afkomst is de band de vreemde eend in de bijt vandaag. Ze zijn ook een stuk meer ingetogen dan de overige namen op het affiche. Marjana Semkina en Gleb Kolyadin zijn de enige officiële bandleden en met name eerstgenoemde dame drukt met haar vocalen een zware stempel op de muziek. Live maakt het tweetal gebruik van een uitgebreide setting met twee strijkers, bassist en drummer. Zelf betitelen ze het als ‘chamber prog music’. In de kleinschalige setting van dit theater kan dat ook best, al is dit geen muziek geschikt voor een grote festivalweide. Het publiek waardeert de ingetogen liedjes en aan de uitvoeringen ligt het dan ook zeker niet. De songs zijn breekbaar en in de rustige instrumentale passages zit de roodharige zangeres regelmatig in een soort trance op de grond. Marjana is zich bovendien bewust van de line-up en meldt het publiek dat ze “the quietest progband you will ever hear” zijn. Met het ietwat stevigere K.O.S. wordt de intieme set afgesloten.
Pain of Salvation op Midsummer Prog, foto Dani Silvia
Pain of Salvation op Midsummer Prog, foto Dani Silvia
Dat Pain of Salvation al op dit vroege tijdstip staat is wellicht wat verrassend. De Zweden hebben met ‘In the Passing Light of Day’ onlangs een wereldplaat uitgebracht en je zou ze toch net een plekje hoger in de running order toebedelen. De band rondom zanger/gitarist Daniel Gildenlöw stond noodgedwongen even op non-actief vanwege een ernstige ziekte van dezelfde Gildenlöw. Zijn leven hing even aan een zijden draadje en hij kampte ook nog eens met een depressie. Die thematiek klinkt ook door op de nieuwe plaat, waarvan veel materiaal wordt gespeeld deze namiddag. De band opent furieus met ‘Full Throttle Tribe’ en de drie snarenplukkers springen direct over de monitor-speakers om dichterbij het publiek te komen, waarop de eerste fans het zitten verruilen voor een actievere staande houding. Gildenlöw zit duidelijk weer helemaal goed in zijn vel en de charismatische frontman steelt vandaag de show met een fantastische vocale prestatie. De terugkeer van Johan Hallgren (gitaar/zang) zorgt voor extra dynamiek. Het samenspel van de muzikanten is ongekend sterk en ook de background vocalen klinken prachtig. Zoals gezegd staat de laatste plaat centraal met fraaie uitvoeringen van onder andere ‘Meaningless’, ‘On a Tuesday’ en het sterke ‘Full Throttle Tribe’. Gelukkig is er ook ruimte voor wat ouder werk met ‘Rope Ends’ en ‘A Trace of Blood’ van de plaat Remedy Lane (2002). De encore is gereserveerd voor het ruim 15 minuten durende epos ‘In the Passing Light of Day’. Net als je dacht dat het niet beter meer kon worden, gaat Pain of Salvation met deze emotionele track nog net dat stapje verder. Wat een band, wat een weergaloze show!
Pain of Salvation op Midsummer Prog, foto Dani Silvia
We blijven vervolgens even bij Scandinavië. Al is Gazpacho uit Noorwegen toch hele andere koek. De Noren hebben het ook wat moeilijk na het kunststukje van Pain of Salvation dat nog wat na-ijlt. De band opereert sowieso in een wat luchtiger progrock-spectrum, maar het gebrek aan dynamiek valt nu wel extra op. Op de uitvoeringen van de songs is overigens weinig aan te merken. Het geheel is verzorgd en het spelniveau is uitstekend, maar dat mag je ook verwachten van het gezelschap dat alweer ruim twintig jaar mee gaat. Het probleem van Gazpacho is echter dat de tracks een weinig spannende opbouw kennen en dat het live vooral voortkabbelt. Het helpt dan ook niet dat zanger Jan-Henrik Ohme, die overigens meer dan prima zingt, totaal geen uitstraling heeft. Met ‘Splendid Isolation’ en ‘Winter is Never’ komt er een eind aan een degelijk optreden.
Gazpacho op Midsummer Prog, foto Dani Silvia
Anathema op Midsummer Prog, foto Dani Silvia
Inmiddels valt de schemering in en dat komt de setting alleen maar ten goede. Een sfeervol verlicht podium verwelkomt Anathema dat meteen één van haar sterkste troeven inzet met het waanzinnig mooie ‘Untouchable’. Zitten is er inmiddels niet meer bij in het Openlucht Theater. Iedereen staat op de banken als de Britten de headliner status meer dan waar maken met prachtige uitvoeringen van bijvoorbeeld ‘Thin Air’ en het nieuwe ‘The Optimist’. Het contrast tussen de broers Cavanagh is trouwens frappant. Waar Vincent er strak gestijld bijloopt, ziet Danny met z’n paar kilootjes teveel, koptelefoon en sloppy kleding er bijna potsierlijk uit. Gelukkig is zijn humeur vandaag wel goed. Hoewel de band twee uur speeltijd toebedeeld heeft gekregen is er geen ruimte voor ouder werk. Zelfs geen ‘Fragile Dreams’. De band legt de focus vooral op het latere werk en op dat van het splinternieuwe album ‘The Optimist’. Naast de titeltrack hebben namelijk ook ‘Endless Ways’ en ‘Leaving it Behind’ de weg naar de setlist gevonden. Bovendien veel materiaal waar een prominente rol voor zangeres Lee Douglas is weggelegd. In de songs waarin de vocale wisselwerking met Vincent Cavanagh wordt opgezocht werkt dit geweldig. De zangeres, die een stuk relaxter op het podium staat dan een aantal jaren geleden, is een echte meerwaarde binnen het Anathema collectief. Onmisbaar bijna wellicht. Nadat ‘Universal’ en ‘Closer’ de reguliere set afsluiten komt de band terug voor een toegift van drie nummers. Na het nieuwe ‘Springfield’ zijn het ‘A Natural Disaster’ en ‘Distant Satellites’ die de set, een prachtig optreden en ook het Midsummer Prog Festival afsluiten.
Anathema op Midsummer Prog, foto Dani Silvia
De vuurdoop van Midsummer Prog Festival is bij deze een feit. Een klein puntje van aandacht is de lange ombouwtijd tussen de acts. Een uur is wel erg lang. Doe dit wat efficiënter en er kan zelfs een extra band op het affiche bij. Neemt niet weg dat de prima organisatie, een perfect weertje, vijf geweldige bands, gecombineerd met een relaxte sfeer van louter muziekliefhebbers voor veel plezier hebben gezorgd. Het moge duidelijk zijn dat Midsummer Prog Festival een welkome en fijne toevoeging op de festivalkalender is. De organisatie wist tijdens het festival dan ook te melden dat er in 2018 een tweede editie volgt op zaterdag 23 juni. De voorverkoop is reeds gestart nog zonder dat er acts bekend zijn. We zijn ook sowieso benieuwd wie de organisatie weet te strikken om deze heerlijke 2017 editie te overtreffen.
Tot volgend jaar dus! Meer foto’s van Dani Silvia hieronder en op haar website.
Anathema op Midsummer Prog, foto Dani Silvia
iamthemorning op Midsummer Prog, foto Dani Silvia
Caligula’s Horse op Midsummer Prog, foto Dani Silvia
Nog geen reacties!
Er zijn nog geen reacties geplaatst.