Maassilo prooi voor bezwerende Thee Oh Sees, gouden zweetdruppels en Charlie’s butt crack

Thee Oh Sees, foto: Christel de Wolff

Charlie & The Lebians, foto: Christel de Wolff

Charlie & The Lesbians, foto: Christel de Wolff

Waarom weten we niet precies, maar iemand (bij organisatoren Rotown en Motel Mozaique vermoedelijk) heeft het idee gehad om de boeking van Thee Oh Sees in Rotterdam ‘wat aan te kleden’. Nu is Thee Oh Sees ook een hele bijzondere Amerikaanse garagerockband, maar een concert met vijf voorprogramma’s, een markt met merch, spul van een stel indie labels, tweedehands waar van BR’er Hans Tweedehands en speciaalzaak Grey uit Breda en poster-art en een heuse food court zouden we toch eerder als een minifestival beschrijven. Het was dus goed toeven in de Maassilo op deze toch al zo bewogen zondag. Zo zagen namens NMTH ook:

Tekst: Jessica Neeckx, fotografie: Christel de Wolff

Ja laten we het hebben over Charlie. Dat hij liever zijn lesbians heeft dan een chocoladefabriek begrijp ik als geen ander. Charlie & the lesbians, heerlijk schreeuwerige punk. En Charlie’s butt crack. Of hoe de obsceniteit van een band kan romantiseren. Loslopend wild in het nauw gedreven door fuzzy gitaren en energieke drumspelerij. Oordeel zelf. Ze springen dit najaar mee de Popronde in (congrats!) en breken vast gauw je stad af. Geen zorgen, die beschamende instant crush overkomt ons allemaal.

Van romantiek naar mystiek
zZz gaat me even verwarren. Moet ik nou dansen of gefascineerd aanschouwen? Ik kies voor bier en weg zweven in een (letterlijke) wolk van duistere ‘orgel & drum rock’. Eigenzinnig. Zeker niet mis deze trip.

Charlie & The Lesbians, foto: Christel de Wolff

ZZZ, foto: Christel de Wolff

J. C. Thomaz & The Missing Slippers, foto: Christel de Wolff

Nog in hogere muzikale sferen, even rondsnuisteren wat dit mini-festival nog meer te bieden heeft. Van het podium afdwalen, even de hoek om en naar de markt. Dat kan zomaar hier. Met platen, bandmerch, hamburgers, en (deze Belg is op slag erg blij) ook nog een bar met speciaalbier.

Hashtag luxeproblemen
Het leven bestaat uit keuzes, en zo ook dit festival. Hashtag luxeproblemen. Op het ene podium, heel tof in een kuil gesitueerd, triomfeert JC Thomaz & the Missing Slippers, zo een Rotterdamse band die heel je lichaam doet kronkelen vanuit een gevaarlijk aanstekelijke garage rock ’n roll sound. De band zorgt voor een welkom weerzien met twee muzikanten die we even uit het oog verloren waren. Op bas herkennen we Florian (ex-Rats on Rafts) en voormalig Afterveins-drummer Aswin gaat als een gek tekeer op de theremin, terwijl hij ook achter de drumkit lijkt te zitten?! Bizar. Stilstaan is in ieder geval geen optie.

J. C. Thomaz & The Missing Slippers, foto: Christel de Wolff

Op het andere podium staan de jonge knapen van Korfbal catchy deuntjes in de lucht te schieten. Dat doet de groep, bestaand uit leden van The Homesick en Creepy Karpis, in de vorm van guitige onschuld en duidelijk met volle “goesting”. Het is een begin, maar de weg naar vele muzikale harten blijkt nog niet helemaal bereikt. Maar ook hier geldt: Ze schieten dit najaar via de Popronde door menig stadshart.

Thee Oh Sees, foto: Christel de Wolff

En dan.
Extase.
Thee Oh Sees, exclusief in Rotterdam, mag ik het F woord gebruiken? Deze legendarische garagerockband doet springen, dansen, crowdsurfen en nog meer springen. Aangevuurd door twee drummers. Een onophoudelijke trip van chaotische doch opwindende psychedelic grooves tot het gouden zweetdruppels gaat regenen. Een bezwerend hoogtepunt op zen hoogst, ja dankjewel!

Ik beloof plechtig nooit meer te zeuren dat Maassilo een brug te ver is.

Meer foto’s van Christel de Wolff via haar website en hieronder: