Cult of Luna @ Soulcrusher 2023 Paul Verhagen Photography
Soulcrusher 2023 Paul Verhagen Photography
Na de zware aanslag op het gestel van de eerste Soulcrusher dag hebben we net een ochtend om bij te komen voor er weer een dag losbarst. Op de zaterdag is er ook wat meer experiment in de darkwave en elektronische hoek naast het bekendere gitaarwerk. Ook nieuw is de toevoeging van een derde podium waardoor er twee bands tegelijk in een kleine zaal spelen. Dit geeft net wat meer ademruimte aangezien het bij sommige shows afgelopen jaar ramvol stond in de kleine zaal en dit zeker op de drukkere zaterdag een welkome toevoeging is. We duiken er maar gewoon weer headfirst in, lees ons verslag…
Tekst: Wybren Nauta / Fotografie: Paul Verhagen
WITTE WIEVEN
We beginnen de dag met een portie oldschool black metal van eigen bodem bij Witte Wieven. Hoewel dit duo inmiddels alweer een paar jaartjes meedraait in de metalscene verscheen hun debuutplaat Dwaallicht pas begin dit jaar. Met atmosferische black die langzaamaan door meandert, spreken ze hun nummers als bezweringen uit alsof Massive Attack regelrecht uit een verloren ven in Drenthe is gestapt. Met beelden van duistere bossen en spaarzame gitaren creëren ze een sfeervol beeld dat regelmatig weer tot uitbarsting komt in een sonische razernij. Een ideale binnenkomer voor de zaterdagmiddag.
Witte Wieven @ Soulcrusher 2023 Paul Verhagen Photography
GGGOlDDD @ Soulcrusher 2023 Paul Verhagen Photography
SLOW CRUSH
Spannende Belgische bands zijn altijd een welkome toevoeging aan elke line-up. Waar vorig jaar Predatory Void al vroeg op de dag de show stal, is het dit jaar aan Slow Crush om te imponeren. Zeker als een band beschreven wordt als een combinatie van noise met shoegaze schiet het verlangen naar wat nietsontziende Lovelessachtige herrie omhoog. Dit viertal gooit het echter over een iets andere boeg, hun sound klinkt meer als een middenweg tussen een band als Beach House en Deafheaven. Het zijn dromerige gitaarmuren waarbij elke piep en knars op de juiste plek zit. De gelaagde melodieën luisteren prettig weg, maar het geheel klinkt wel zodanig gladgestreken dat er weinig urgentie of spanning in de show zit. Bands als Deafheaven kregen vaak al het verwijt niet heavy genoeg te zijn, maar die bouwen een immense muur van geluid met snijdende tremolo’s en bezeten vocalen. Het is prettig wegdromen bij Slow Crush, maar het mijmert net te veel door om echt spannend te worden.
GGGOLDDD
Ook zo’n band die lak heeft aan elke vorm van hokjesdenken is GGGOLDDD. Waar GGGOLDDD een aantal jaar geleden nog met drie gitaren op het podium stond, zijn die nu grotendeels verdwenen en hebben deze plaatsgemaakt voor een door synth en percussie gedreven geluid. Laatste album This Shame Should Not Be Mine betekende een hele omslag in het geluid van de band die niet bij elke fan even goed viel, maar evengoed als een hele natuurlijke volgende stap in de evolutie van de band aanvoelde. Die evolutie vertaalt zich nu ook uitstekend naar hun liveshow waar ze zowel nieuwe als oude nummers met industriële zwaarte en verstillende breekbaarheid gespeeld. Opener He Is Not klinkt als een slepende soundtrack van een duistere psychologische thriller bijvoorbeeld. Eerder klonken ze al opzwepend of bezwerend, maar zo sinister en dreigend klonk de band niet eerder. Het is een continu spannende set die uiteindelijk culmineert in afsluiter On You, waar zangeres Milena in haar eentje met een soort Imogen Heap-achtige breekbaarheid haar kwetsbaarheid toont. Indrukwekkend van begin tot eind.
Svalbard @ Soulcrusher 2023 Paul Verhagen Photography
Lys Morke @ Soulcrusher 2023 Paul Verhagen Photography
SVALBARD
Voor nummers over zware thema’s als depressie en zelfmoord ben je bij Svalbard evengoed aan het juiste adres. Aan de muziek zelf hoor je dit echter niet direct, want met hun mix van brute riffs en etherische tremolo’s weten ze zowel de brute kracht als de schoonheid moeiteloos te vangen in hun eclectische uptempo metal. Frontvrouw Serena Cherry steelt met name de show met haar natuurlijke bescheidenheid en charisma die gepaard gaan met een monsterlijke strot, waarbij ze zowel met cleane zang als grunts met gemak imponeert.
LYS MORKE
De nieuwe zaal die toegevoegd is op deze zaterdag biedt vooral ruimte aan meer minimal en elektronische acts. Zo ook bij Lys Morke, een Spaans duo die een soort darkwave vermengen met Arca achtige electronica. Met vervormde uithalen en stampende bassen, wanen we ons even eerder in een alternatieve Duitse nachtclub dan een metalfestival, maar qua toon past zoiets probleemloos tussen al het gitaargeweld. Hoogtepunt van de set is, niet geheel verrassend, een Arca cover die even vervreemdend als opzwepend is. Twee bands tegelijk betekent wel dat er natuurlijk keuzes gemaakt moeten worden en hoewel we er zelf niet bij waren, blijkt dat Rorcal achteraf de kleine zaal van Doornroosje enkelhandig gesloopt heeft met brute blackened sludge van de meest rauwe soort. Helaas gemist dus, maar volgens vrijwel iedereen een van de hoogtepunten van het festival.
Ahab @ Soulcrusher 2023 Paul Verhagen Photography
AHAB
Geen Soulcrusher is compleet zonder een goede set funeral doom en wie beter om dit te leveren dan het Duitse Ahab. Deze geweldenaren maken al sinds 2005 monumentale slepende doom die zich in een glaciaal tempo voortbeweegt. Laatste langspeler The Coral Tombs doet hier nog een schepje bovenop en laat met zijn onbeweeglijke zwaarte weinigen onberoerd. Dat dit zich live vertaalt naar een enorm dik en overrompeld geluid dat gromt, weent, maar vooral onverstoorbaar door buldert is dan ook geen verrassing, maar daarom niet minder imponerend.
Enslaved @ Soulcrusher 2023 Paul Verhagen Photography
ENSLAVED
Viking metal is als genre op zich flink aangetast door een scala aan powermetal bands die het wel geinig vinden om met een vikinghelm op proberen een feestje te bouwen. Daardoor zou je haast vergeten dat het een genre is dat ontstaan is uit een authentieke interesse in vikingcultuur. Gelukkig is Enslaved vanavond van de partij om iedereen weer goed doordrongen te maken van dat feit. Niet dat de band rond zanger Grutle Kjellon en gitarist Ivar Bjørnson moeite hebben met enig theater. Ze zoeken tot het vermoeiende af de interactie op met het publiek door veelvuldig meeklappen en v-vormige handgebaren richting de hemel. Dit doet echter niks af aan de nummers die daarmee gepaard gaan. Zo bezit het nieuwe Forestdweller een immense sound die onmiddellijk beelden van ijzige fjorden en donkere wouden oproept met zijn grootse galm en speelse proggy gitaarlijntjes. Ook oudere nummers van Below the Lights klinken nog imponerend en veroorzaken binnen luttele seconden pit na pit. Zo blijkt maar weer dat je in dit genre ook gewoon het publiek op je hand kan krijgen zonder een helm uit de feestwinkel op je hoofd te zetten en dat je ook met authentieke en inventieve blackened prog nog een veel beter vikingfeestje kan bouwen.
CULT OF LUNA
Aan het einde van zo’n tweede Soulcrusher dag zijn vaak de scherpe randjes er wel af, maar gelukkig lukt het bij een afsluiter als Cult of Luna nog prima om de aandacht erbij te houden. Snijdende post-metal die methodisch en groots is opgezet, het is het specialisme van deze Zweden die hun monumentale geluid met elke plaat weer wat verder lijken uit te bouwen. Op laatste plaat The Long Road North zetten ze deze trend weer door en bouwen ze met langzaam broedende gitaren een onheilspellende storm van lawaai op. Tot uitbarsting laten ze deze storm slechts zelden komen, Cult of Luna bezweert en beheerst een monumentaal geluid dat gromt en schuurt, maar waarop echt bombast zoveel mogelijk vermeden wordt. De catharsis valt vooral te vinden in de geschreeuwde vocalen van zanger Johannes Persson die regelrecht door dit immense geluid heen snijden. Een beklemmende show die je uitgeput maar ook hongerig naar meer achterlaat.
Cult of Luna @ Soulcrusher 2023 Paul Verhagen Photography
LLNN @ Soulcrusher 2023 Paul Verhagen Photography
LLNN
Hoewel het in de grote zaal dan gebeurd is, moet de echte afsluiter van het festival, het Deense LLNN nog aantreden. De toon wordt ook onmiddellijk gezet als zanger Victor Kaas in zijn eentje op het podium stapt en onnavolgbare screams op het publiek begint af te vuren alsof hij eigenhandig de hele zaal wil slopen. We hoeven ook niet heel lang te wachten voor dit feit zich voltrekt, want zodra de rest van de band aantreedt storten de meest venijnige en brute industrial en black uit over de zaal waarbij niet bewegen geen optie meer is. Met een ongenadig harde show die zich vooral kenmerkt door angstaanjagende dissonantie en een machinale gewelddadigheid. Het publiek heeft nog wat laatste restjes over waar LLNN gretig gebruik van maakt door met een nietsontziende bruutheid hier overheen te walsen en zo elk stukje ziel wat nog niet helemaal kapot is tot gruzelementen te verpulveren. Een fenomenale afsluiter en op de valreep nog een van de absolute hoogtepunten van het festival.
Nog geen reacties!
Er zijn nog geen reacties geplaatst.