Pothamus in Grenswerk, foto Tan v/d Bongard
Aufhebung in Grenswerk, foto Tan v/d Bongard
De avond is gevallen over de koude straten van Venlo, als de kragen omhooggaan tegen de wind en een enkeling nog een winkel binnenschiet voor een snelle aankoop net voor sluitingstijd. Het lijkt erop dat het deze donderdag in de Limburgse stad allemaal ‘as usual’ is, maar schijn bedriegt. Vanuit het Vlaamse land zijn twee acts als stukken van een prehistorisch spel strategisch naar de vakken richting het noorden verplaatst om als volleerde kleermakers het weefsel van tijd en ruimte te verstellen. Van grof knipwerk tot fijne kruissteekjes valt in Grenswerk iedere noot van Aufhebung en Pothamus op zijn plek. Het wandtapijt van het leven krijgt vandaag een onverwachte make-over.
Tekst: Martijn Welzen/fotografie: Tan van den Bongard
AUFHEBUNG
Het precieze werk en de grote halen staan scherp tegenover elkaar bij Aufhebung. Esoterische melodieën vormen het lichte; de dunne draadjes die ons door de nevelen van het leven loodsen. Deze melodieuze lijnen lijken breekbaar en vriendelijk van aard, maar onderliggend zit er een vooropgezette dissonantie onder. Er broeit iets onbehaaglijk, als een vergeten nachtmerrie waarvan alleen de primitieve angst nog bestaat en het achterliggende verhaal vergaan is. Drums komen er op zo’n momenten niet aan de pas. Dan komt de zwaarte van Aufhebung ten tonele. Alle vijf de muzikanten, nu met prominente rol voor de slagwerker, nemen zwaar materieel in de hand en slaan met een vonkenregen de levenslessen in kostbaar marmer, hamerslag na hamerslag. Met meer doommetal dan sludge wordt er een intuïtieve, organische seance in gang gezet die Grenswerk melancholische en niet altijd even fijne herinneringen laat herbeleven. Toch is het tegenstrijdig verslavend als het sombere vreugde oproept. Net zoals ook het luide van de muziek uiteindelijk innerlijke rust bewerkstelligt.
Pothamus in Grenswerk, foto Tan v/d Bongard
Pothamus in Grenswerk, foto Tan v/d Bongard
POTHAMUS
Weer zijn er de echo’s van onprettige herinneringen die door de speaker schallen wanneer de Belgische post-metal grootmacht Pothamus wordt aangekondigd. Grondmist golft over het podium de zaal in als de spiegel wordt opgepoetst. De spiegel van het leven. Of beter; de spiegel van jouw leven! Pothamus heeft het talent een epische soundtrack te schrijven die van toepassing is op ieder individu. Wat dat betreft ligt Pothamus niet zo heel ver af van land- en labelgenoten Briqueville die Grenswerk eerder aandeden. Pothamus voelt dan wel meer gegrond en zo landen we beladen met wijze lessen over ons eigen leven, evolutie en universum, in die koude winkelstraten van Venlo. Opgesteld in een gelijkzijdige driehoek wordt door het drietal bijna wiskundig de confronterende lijnen uitgezet als de dwingende drums je bij de hand nemen. De albums Raya (2020) en Abur (2025) zijn op moleculair niveau verstrengeld en vormen een onlosmakelijke reis door ruimte en tijd. Zang speelt een ietwat apart rol bij Pothamus, meer dan het overbrengen van een boodschap gedragen door woorden is het een emotie. Het moet een gevoel opwekken, direct en primitief, soms tegen pure metal aanliggend met zijn getergde uithalen. Belangrijk is daarbij dat de trance waar we ons in bevinden niet wordt onderbroken door een dankjewel of aankondiging van een volgend nummer. Het is een aaneenschakeling waar nauwelijks ruimte is voor adem. Maar ademloos is precies het optreden dat Pothamus laat zien. De mist wordt dikker naar gelang de performance vordert en in deze mist verdwijnen de helden zo plots als ze kwamen. Hypnotiserend goed!
Bekijk hier de fotogalerij van het optreden van Pothamus en Aufhebung op donderdag 20 november 2025 in Grenswerk te Venlo
Nog geen reacties!
Er zijn nog geen reacties geplaatst.