Niklas Göransson doet interviews. Heel veel interviews. Die publiceert hij vervolgens op zijn website en in zijn periodieke ‘magazine’ Bardo Methodology. Er zijn inmiddels zeven edities beschikbaar. Toch is Bardo Methodology (BM) niet echt een magazine in de traditionele vorm. Het gaat zeker wel eens over een laatste album, maar nooit met de luchtigheid van het contemporaire. BM’s zijn schrijfsels die je in je boekenkast zet, naast naslagwerken als Black Metal: Evolution of the Cult. Daar staan ze bij mij althans naast en ik raad je dat boek evengoed aan, maar daar gaat het nu niet over.

Door Guido Segers

De interviews van Göransson zijn anders, en vaak niet met de meest voor de hand liggende artiesten en soms met redelijk controversiële namen. Hij promoot niet, hij verdedigt niet, hij verafgoodt niet. Göransson stelt vragen en zijn subject spreekt. Nu passen niet alle interviews in de gebundelde edities die hij tot dusver uitbracht. Toch ligt er goud in de kluis van de auteur en daarom is er nu een reeks (althans, er zijn twee uitgaven), getiteld Bardo Archivology (BA voor de verdere referenties, en dan respectievelijk #1 en #2). Waarom zijn die nou juist zo de moeite waard?

Allereerst, je krijgt echt een berg materiaal voor weinig geld en dat is niet een al te best argument, maar wel als je weer eens een Metal Hammer doorgespit hebt op zoek naar nieuws over bands waar je echt hard op gaat. Ondergronds, duister, weird, controversieel. Of dingen die, en vergeef me voor dit black metal-cliché, echt cult zijn. Bijvoorbeeld het interview met Dr. Schitz van Morbid in BA#1, de bassist die met Per ‘Dead’ Ohlin in een bandje speelde voor hij naar Noorwegen vertrok om in Mayhem te zingen. Dat verhaal ken je en anders verwijs ik je naar Black Metal: Evolution of the Cult. Andere stukken die kietelen, zijn de moeilijkere bands, zoals Akitsa (BA#1) en Seigneur Voland (BA#2). De tweede meer berucht dan beroemd, en vooral heel fout, maar lees dat interview en je beeld veranderd. Ik vind het nog steeds een stel frikandellen, maar dat is een tweede. En dat is misschien wel wat Göransson zo mooi doet, een band in een heel ander licht plaatsen dan je normaal zou zien.

…En soms lukt dat minder goed. Einar Selvik (BA#2) heeft zijn verhaal iets te goed in de hand om echt iets nieuws te vertellen, Nifelheim blijft Nifelheim (BA#1) en sommige bands moeten misschien gewoon geen interviews doen als ze niet de indruk willen wekken in een boze puberteit te zijn blijven hangen (ik noem er geen, maar het is een van de eerste interviews in BA#1). Favoriet is het drieluik over Nordvis, Armagedda en Ehlder (weer BA#1), omdat het een soort Wilde Westen in het noorden van Zweden lijkt te zijn. Oh, en spookverhalen bespreken met de boys van Malokarpatan (BA#2). Afijn, er staat dus heel veel interessants in. Als je bovendien je leeslijst wil aanvullen met een hoop boeken waarmee je indruk kunt maken (op wie, geen idee), het befaamde interview met Deathspell Omega staat in BA#1.

Kortom, een leestip voor degenen die houden van verhalen uit het ondergrondse, occulte en duistere onderwerpen, wilde verhalen, en interviews met diepgang. Neem anders een kijkje op de website. Als je het tof vindt, de publicaties zelf zijn kleine kunstwerkjes en de euro’s meer dan waard. Bardo Archivology Vol. 1 en 2 zijn ook onder meer te koop via de websites van Svart Records en Season of Mist.


Deel dit artikel