Voetje en frontman op de monitor, foto: Ben Houdijk
John Coffey in Paradiso, dat klinkt bijna als een titel van een gedicht, of natuurlijk van het jongensboek dat de band al een paar jaar aan het beleven is. In Nederland staat de bandnaam al langer synoniem voor een stevige pot punkrock ’n roll met knotsgekke shows en al langer niet meer voor het bovennatuurlijke fictieve personage uit de Stephen King Green Mile boekenreeks, of de film. Al zal dat sinds het biervangmomentje afgelopen zomer op Pinkpop inmiddels ook wereldwijd het geval zijn. Maar dat terzijde. Veel mooier werd het verhaal bij de aankondiging ‘John Coffey verkoopt Paradiso uit’. Wie had dat ooit durven roepen, of überhaupt denken? John Coffey wel. Ze deden het en zo mocht Never Mind The Hype op deze 17e oktober 2015 getuige zijn van een nieuwe mijlpaal en hoofdstuk in de Nederlandse rock-historie.
Tekst Steven Gröniger, foto’s Ben Houdijk
John Coffey tegenover een uitverkocht Paradiso, foto: Ben Houdijk
Persoonlijk was mijn eerste live-ervaring met de band op een relatief zonnige novemberdag. Na (veel) aandringen door een collega werd ik meegesleurd naar het voormalige Popfrontcafé Zwolle. Daar speelde namelijk een punkrockbandje, waarin vrienden van zijn broer speelden. De plaat Bright Companions, die net een paar weken uit was, stond geregeld op tijdens het werk, en klonk wel tof. Meer wist ik er verder ook niet van. Maar vanaf dat bewuste optreden voor zo’n dertig man was ik onherroepelijk fan. In de voorbije jaren werd iedere kans met beide handen aangegrepen om ze te gaan zien. Het was een periode van gebroken neuzen, dubbelgeklapte vingers, gekneusde ribben, diverse wonden en blauwe plekken en een kleine hersenschudding hier en daar. Kortom; littekens van mooie momenten en overdonderende hoogtepunten.
Crucial Chris geniet, foto: Ben Houdijk
Vliegen in Paradiso, foto: Ben Houdijk
In dat kleine Popfrontcafé in Zwolle hoorden we gitarist ‘Crucial Chris’ Christoffer van Teijlingen nog verklaren het ‘waanzinnig te vinden om voor publiek te mogen spelen’. Op Lowlands ‘kwam er een droom uit’ die hij als 13-jarige, beginnend gitarist had, op Pinkpop alweer eentje en nu deze avond In Paradiso kwam de gezamenlijke droom als band uit.
Die droom van Paradiso wordt vanavond ingeleid door de Belgische postmetal-act Steak Number Eight. De Belgen zijn afgelopen week toegevoegd na het wegvallen van het Engelse Feed The Rino. Gelukkig, zou je bijna denken, want met de heerlijke sludgy riff gedreven sound en rijke dynamiek is het alvast gedegen opwarmen. Al hadden we graag meer willen horen van het aanstaande derde studioalbum Kosmokoma, we hebben in ieder geval het harde bewijs gehoord dat we iets hebben om naar uit te kijken. Vanavond spelen ze veelal de bekendere nummers en sluiten op oprecht epische wijze hun set af met het maniakale Pyromaniac, afkomstig van het debuutalbum All Is Chaos. Dan is het even snel roken en drinken halen geblazen, voor de verwachte prettige chaos die het publiek nog te wachten staat.
Hier blijven Van Luttikhuizen, foto: Ben Houdijk
Een cellist?!, foto: Ben Houdijk
Daar waar je normaal gesproken verwacht dat men direct losbarst vanaf het aftikken wordt er vanavond een andere koers gevaren. Op het balkon heeft namelijk een cellist plaatsgenomen die langzaamaan de tonen van It’s Beginning to Change begint te spelen. Het vormt de inleiding voor de roes en bijna religieuze ervaring die deze avond kenmerkt. Een sfeertje die de voormalige kerk aan de Weteringschans vaker bij top-acts teweeg weet te brengen en geliefd maakt. Verdere kenmerken zijn als vanzelfsprekend de vele, (soms ietwat over-) enthousiaste stagedives, moshpits, wall of deaths en circlepits. Waarover David opmerkt dat men goed op elkaar moet letten, maar dat bloeden best wel mag.
John Coffey in Paradiso, foto: Ben Houdijk
Wat vooral opvalt deze avond is de buitengewoon gebalanceerde set van de heren. Het materiaal dat inmiddels met drie albums is opgebouwd, zorgt voor een dynamische show, die ingericht is op hard gaan, even ademhalen om vervolgens weer door te gaan, zonder de concentratie of aandacht te verliezen. Met speels gemak pakken ze het gemengde publiek van kind tot opa in. De band blijft ook onverstoorbaar spelen als ze op het podium worden vergezeld door vele stagedivende bezoekers. Apart hoogtepunt is wel dat wanneer zanger David Achter de Molen graag 25 man wil zien crowdsurfen, dit niet echt lukt en er een spontane crowdsurf op het podium ontstaat. Tof om te zien dat de heren zelf ook zichtbaar genieten.
Dat zijn geen 25 crowdsurfers he!, foto: Ben Houdijk
John Coffey in Paradiso, foto: Ben Houdijk
Zoals de moeder van David op het eerste balkon aangaf trots te zijn, zo mag de band buitengewoon trots zijn dat ze het toch maar even flikken. Het feit dat een Paradiso uitverkoopt voor een Nederlandse punkrock ’n roll-band is echt inspirerend en misschien wel een nieuw hoofdstuk voor de rock-cultuur in Nederland. We waren er vanavond in ieder geval getuige van dat het allemaal goed komt, wanneer je dromen waar kunt maken door overtuiging en snoeihard werken. Op naar de HMH en Ziggo Dome dan maar?
Meer foto’s van Ben Houdijk in de galerij hieronder!
Nog geen reacties!
Er zijn nog geen reacties geplaatst.