Pensées Nocturnes in Neushoorn bij Into The Grave, foto Annerie Huls

Temple Fang in Neushoorn bij Into The Void, foto Jessica Tuinstra

Met de kater van Bongripper doordreunend op het voorhoofd, zijn we nog niet helemaal bijgekomen van Into the Void dag 1. Zelfs om drie uur in de middag werken meerdere bakken koffie nog niet naar behoren. Gelukkig gaat daar gauw verandering in komen, want EYEHATEGOD, Truckfighters, Morne, Temple Fang en heel veel meer moois staat op het volgebouwde programma. Met de jaarlijks terugkerende Bidi Stage erbij is alles zien onmogelijk, maar buiten kijf staat dat er weer een noemenswaardige stapel acts de revue zullen passeren. Tijd dus voor nogmaals een rijkelijk gevulde dag vol stoner, sludge, black en post-metal!

Lees ook:
– Into the Void 2019 dag 1 met o.a. Alcest, Bongripper, Lord Dying en meer…

Tekst: Merijn // Fotografie: Annerie Huls en Jessica Tuinstra

TEMPLE FANG
Het was even slikken toen Death Alley ermee ophield, maar alsof je een verroeste stuiver verliest en er een glimmende euro voor terugvindt staat daar Temple Fang, zonder album op zak en nu al de band van het moment. Hoe kan dat dan? Het is verbazingwekkend, maar met een hoop ervaring uit het verleden in bezit en optredens op Roadburn in april en Desertfest gisteren, gaat het Temple Fang uitermate voor de wind. En vandaag bewijzen ze zich als een tierelier, blazend door de Arena zaal van Neushoorn. Wat een bewonderenswaardige intensiteit herbergt zich in de basis van spacerock, duizelingwekkend en gevarieerd. Zo is het begin nog psychedelisch, met soepele gitaarloopjes en haast de atmosfeer van een goede jamsessie. Met The Radiant wordt het gaspedaal echter in toenemende mate ingedrukt, een uptempo rocker, kristalhelder gebracht met heerlijk rollende drums. Maar waar het optreden überhaupt al krachtig voort dendert, moet het magnum opus en eindbaas ineen nog komen. Not the Skull is een razend bakbeest van een kwartier, dat nergens verveeld en alle elementen van het optreden bij elkaar sleurt. Als een dam die op barsten staat, gaat ook dit stuwende werkstuk tot het gaatje, met het resultaat een totale onderdompeling van de Temple Fang vloedgolf. Een explosief optreden, en dat voor een Nederlandse band aan het begin van de dag.

Temple Fang in Neushoorn bij Into The Void, foto Jessica Tuinstra

MORNE
Helaas is Morne vandaag een grote tegenvaller. De Amerikaanse post-metalband biedt aangenaam tragische passages, melancholische riffs en slepende drumritmes a la Cult of Luna of Amenra. Toch wekt de band vandaag een vermoeide indruk op, wat gepaard met de karakteristiek stoïcijnse podiumpresentatie een beklemmend optreden in de weg staat. Door een gebrek aan een publiek en intieme atmosfeer, is het de doodsteek voor de composities, die hierdoor wat kaal en eentonig overkomen. Kortom, Morne overtuigt niet vandaag. Volgende keer beter en dan het liefst in de intimiteit van een kleinere zaal.

Morne in Neushoorn bij Into The Void, foto Jessica Tuinstra

OFFICIUM TRISTE
Vijfentwintig jaar alweer… Zolang bestaat Officium Triste alweer. Een van de meest vooraanstaande doom metalbands van Nederland, die zes jaar na Mors Viri met nieuwe langspeler Death of Gaia op de proppen komt. En qua muziek is er niets veranderd: deprimerende doom/death metal van het staaltje My Dying Bride en Mourning Beloveth. De band kan op genoeg kijkers rekenen gedurende het speeluur, en ze hebben dan ook een aardig pakket aan songs in de buidel.

The Moth Gatherer in Neushoorn bij Into The Void, foto Jessica Tuinstra

Of je nu het nieuwe nummer The End Is Nigh of wat ouder werk als To the Gallows hoort: beide staan bol van tragedie, in vorm gegoten door middel van langzame ritmes, gotische pianoslagen en hakkende riffs. De hologigheid spat ervan af, maar de doom metal kan soms ook in een mooi melodieus schouwspel transformeren. Met onder andere My Charcoal Heart en Pathway of Broken Glass en een aardige opkomst, kan Officium Triste terugkijken op een prima optreden voordat ze halsoverkop naar Boekarest vertrekken voor de volgende show.

THE MOTH GATHERER
Ook dit jaar is de Bidi Stage weer aanwezig, opgedragen aan de in 2017 overleden Danny ‘Bidi’ van Drongelen. Dit keer is het podium bij het Neushoorn café gewijd aan diverse bands. Bij The Moth Gatherer is het geluid dan ook verbazingwekkend goed. Maar de muziek van deze Zweedse post-metalband is ook verreweg van verkeerd. Behoorlijk hevige riffs, met furieuze grooves, screams en pakkende drums. Leuk extraatje zijn de industriële invloeden en ambient samples tussendoor, die het geheel een atmosferische tint geeft. Gedurende drie kwartier hamert de muziek aangenaam neer op de ziel, zonder daarbij toegankelijkheid te verliezen. Toffe show!

The Moth Gatherer in Neushoorn bij Into The Void, foto Jessica Tuinstra

PENSÉES NOCTURNES
Into Darkness is helaas heengegaan, maar gelukkig heeft Into the Void ruimte gemaakt voor black metal. Maar zelfs in de black metal is Pensées Nocturnes een apart beestje. Met een hoop bombarie en clownerie klettert de meest theatrale band van het festival de kleine zaal binnen. Gepaard met een trekharmonica, trombone en clownmake-up wordt Into the Void een haast kakofonische mengeling van circusmuziek, opera en black metal voorgeschoteld. Hysterie ten top dus, regelmatig resulterend in hevige blastbeats om vervolgens een metalcarnaval teweeg te brengen. Hoewel het na een half uur toch wel wat welletjes is. In ieder geval een dikke pluim voor energieke frontman Vaerohn, die alle muziek zelf schrijft en met trombone en al door het publiek heen marcheert. Je moet het maar durven! In een bepaalde setting was het ongetwijfeld een heel groot feestje geweest, maar vandaag voelt het wel als een vreemde eend in de bijt.

TRUCKFIGHTERS
Na een goed ontvangst op Desertfest, lijkt het optreden op Into the Void van de haast onverslaanbare livemachine Truckfighters in duigen te vallen. Er gaat van alles goed fout aan het begin, door een luide ‘pop’ en een versterker die uitvalt, met als resultaat een niet werkende microfoon en een wegvallende gitaar. Het resulteert in een instrumentale versie van Manhattan Project, dat alsnog stevig rockt en eindigt in een opzwepende stonerpassage. Maar toch, ondanks die tegenvallende eerste twintig minuten, ontpopt Truckfighters zich alsnog als een van de hoogtepunten. Hoe dat kan? Omdat wanneer het geluid weer terug naar behoren is de gekke Zweden dusdanig hard tekeer gaan dat de opstartproblemen enkel tot een vage herinnering behoren. Keihard beukende stonerrock, retestrak gebracht maar ook met genoeg spacey middenstukken en intermezzo’s. Dat de heren nog steeds trots zijn op debuut Gravity X uit 2005, blijkt uit een setlist met extra veel songs. Zo brengt het springerige Gweedo Weedo de eerste moshpit teweeg, vervolgt door woestijnrit op plankgas Freewheelin’. Spring in het veld Niklas “Dango” Källgren dendert als een op hol geslagen paard heen en weer, en die energie werkt aanstekelijk op het publiek terwijl de band hoogtepunt na hoogtepunt opbouwt. Met het afsluitende Desert Cruiser, waarbij Dango eerst nog zijn bedrading eruit schopt, komt de onophoudelijke stoomwals op zweterige wijze ten einde, met een euforische publiek als resultaat. Dat Truckfighters een valse start dusdanig recht kan trekken, geeft aan hoe goed ze zijn geworden als liveband.

Truckfighters in Neushoorn bij Into The Void, foto Jessica Tuinstra

Eyehategod in Neushoorn bij Into The Void, foto Jessica Tuinstra

EYEHATEGOD
Interessant, zo is de show van EYEHATEGOD te noemen. De sludgemetalpioniers uit New Orleans lijken een uitstekende keuze voor Into the Void, maar toch heeft ook deze band opstartproblemen, hetzij van een andere aard. Frontman en sloopkogel Mike Williams zwalkt dronken over het podium, pratend met een dubbele tong, veelvuldig tuffend terwijl hij waterflesjes het publiek intrapt. Sludge metal maken dat kunnen ze echter wel, met strak gespeelde, snoeiharde songs. Williams brabbelt wat over de neverending tour die in 2017 begon, vooraleer hij wordt afgekapt door een ietwat opgelaten band. In de eerste helft ontstaat er zelfs een ietwat grimmige sfeer, wanneer een dronken malloot herhaaldelijk zonder aanleiding op mensen inbeukt en iemands vriendin lastig valt. Met de pupillen rollend in het achterhoofd wordt hij even later gelukkig weggevoerd door een paar toeschouwers. Opgeruimd staat netjes. En wonderwel, wanneer die eerdere spanningen zijn weggehaald, valt te concluderen dat EYEHATEGOD zeker niet saai is. De band speelt strak, de riffs zijn snedig en de mix van hardcore en sludge is gewoon een heerlijke uitsmijter op het hoofdpodium. Zelfs de frontman weet, ondanks zijn alcoholische capriolen, alle teksten mee te zingen met zijn eigenaardige, schurende strot. Een interessante en uiteindelijk toch glansrijke show, die even in een grimmige atmosfeer leek te verdrinken, maar toch boven water is gekomen, dankbaar happend naar adem.

Eyehategod in Neushoorn bij Into The Void, foto Jessica Tuinstra

Black Pyramid in Neushoorn bij Into The Grave, foto Annerie Huls

BLACK PYRAMID
Na twee dagen stoner, doom en black metal, kickt toch wel de inkakker onverbiddelijk hard in tegen het einde van de avond. Zo ook bij Black Pyramid. Dit ligt niet aan de band, ondanks dat ze aangeven wat ziekjes te zijn. Maar de gruizige stonerrock, met uiteraard flink leentjebuur bij Black Sabbath, is met zijn complexe gitaarpartijen en onnavolgbare passages iets teveel van het goede. Desondanks trekt Black Pyramid en hoop bekijks, en met recht. Want ondanks die complexe stoner staat het als een huis dankzij een sterk optreden. De aandacht erbij houden, na optredens van Truckfighters, EYEHATEGOD en nog veel meer, wordt toch wel wat moeilijk. Aan deze sympathieke Amerikanen zal het niet gelegen hebben, en ze krijgen dan alsnog een hoop mensen mee.

Hoewel de toekomst voor Into the Void wat onzeker lijkt, kun je er niet omheen: het was weer een fantastisch weekend waar weinig op aan te merken viel. Goede bands, te gekke optredens, een toffe locatie in de Neushoorn en natuurlijk die typische Friese gezelligheid is al jaren een zekerheidje op Into the Void. Hopelijk zal de Culturele Hoofdstad niet opnieuw een toonaangevend festival verliezen, na onder andere Psy-Fi. Desondanks genieten we nog even flink na van Into the Void 2019. Wordt de stekker er toch uitgetrokken, misschien dan maar een Into the Void stage op Into the Grave 2020?

 

Truckfighters in Neushoorn bij Into The Void, foto Jessica Tuinstra


Deel dit artikel