Zeal & Ardor in 013, foto Paul Verhagen
Bijna twee jaar na ons eerste interview spreken we weer met Manuel Gagneux, het creatieve brein achter Zeal & Ardor. Toen was de Amerikaanse Zwitser druk met het samenstellen van een band voor Roadburn Festival, inmiddels is die band behoorlijk geolied en ligt er ook een tweede album: Stranger Fruit. Zeal & Ardor is bovendien gestrikt om het Complexity Festival in Patronaat Haarlem te headlinen. Op zaterdag 16 februari is het weerzien, maar voor het zover is hebben we eerst nog wat vragen voor monsieur Gagneux.
Door Ingmar Griffioen
Toen ik je begin 2017 sprak, was je met je nieuwe band druk aan het voorbereiden voor de eerste shows en Roadburn. Sindsdien is er belachelijk veel gebeurd. Hoe zou je die periode omschrijven?
“Het was turbulent, op zijn zachtst gezegd. En wel op de best mogelijke manier. Dat je als band die uit het niets komt de kans krijgt om zo’n tour te doen, voelde een beetje als valsspelen. Het was ongelofelijk. Maar denkend aan andere bands, die misschien niet hetzelfde geluk genoten als wij, maakte dat ik alles met een korreltje zout nam. We hebben ontzettend veel geluk gehad.”
Hoe was het om meteen in de schijnwerpers te staan als je je eerste stappen op het podium zet?
“We worden er allemaal vrij nerveus van, iedere keer weer en ik denk niet dat dat zal veranderen. Het draagt wel bij aan de show en de intensiteit.”
Zeal & Ardor op Roadburn 2017, foto Paul Verhagen
Was het beter geweest om de band te kunnen ontwikkelen in de relatieve obscuriteit van lokale venues?
“Ik denk daar veel over na. We begonnen met een behoorlijk royale setup en die past echt bij de muziek. Ik weet niet waar we nu geweest waren als we de meer bescheiden route hadden genomen. Dan had ik misschien nu niet met je gesproken, ha ha.”
Zeal & Ardor op Roadburn 2017, foto Roy Wolters
Hoe ging het, op Roadburn en die eerste festivals in 2017? Voelde je de verwachtingen? En kon je aan je eigen verwachtingen voldoen?
“We hebben vanaf het begin de lat erg hoog gelegd voor onszelf. Beginnend als een ‘hypeband’ was het aan ons om het publiek te overtuigen dat we het echt waard waren om naar te luisteren, en niet alleen maar een ’trending headline’.”
Wat is het meest interessante dat je ontdekte op muzikaal gebied? Kon je iets van die periode meenemen, en dat gebruiken op Stranger Fruit?
“We werden blootgesteld aan veel geweldige shows van andere bands. Ik zou liegen als ik zou zeggen dat dat niet inspirerend was. Leren over dynamiek in een band en over de intensiteit van optredens: dat bloedde absoluut door in Stranger Fruit. We proberen onze set een overbruggende dynamische boog mee te geven. Soms slagen we daarin.”
Zeal & Ardor, foto Matthias Willi
Hoe zou je zeggen dat je muziek zich heeft ontwikkeld van het eerste naar het tweede album?
“De productie is een enorme stap vooruit, vind ik. Nadat ik de eerste plaat zelf produceerde, moest ik nu toegeven dat ik misschien, heel misschien, niet de beste studiotechnicus ter wereld ben. Kurt Ballou bevestigde dat vermoeden. Live drums opnemen in plaats van een drumcomputer met clicktrack, maakt ook een wereld van verschil…”
De opnames en productie van Stranger Fruit werden dus veel groter aangepakt. Genoot je daarvan? Om zoveel meer middelen tot je beschikking te hebben, maar tegelijkertijd ook de verantwoordelijkheid met de band en de technici te moeten delen?
“Maar natuurlijk! Het grootste verschil was dat ik de tijd had om na te denken over het album als geheel, in plaats van gewoon nummers jammen tot één album. Er was vanaf het begin een gevoel van wat het geheel zou moeten zijn. Gelukkig gaven zowel de band als het label mij de totale creatieve vrijheid en daar heb ik volledig van geprofiteerd.”
Wat heeft werken met producer Zebo Adam en mixer Kurt Ballou voor het album gedaan?
“Het belangrijkste dat zij meenamen in het proces was de sonische affiniteit en knowhow, en het geduld. Ik heb de neiging om niet te veel te denken over hoe de gitaren of de drums moeten klinken. Als het al enigszins agressief klinkt ben ik al blij. Het was een enorm geschenk én een groot leerproces om die twee sets met oren erbij te hebben, en ook hoe ze telkens stonden op verbetering.”
Is het grootsere en meer heavy resultaat aan hen toe te schrijven, was het een weloverwogen beslissing of…?
“Het is wat ik wilde, maar de uitvoering had niet zonder hen plaats kunnen vinden. Het is geweldig om in een situatie te verkeren waar er ruimte is voor verbetering. Het is nog beter om dat waar te kunnen maken en ik geloof dat we dat hebben gedaan.”
Het nummer Row Row moet wel refereren aan slavenschepen en Gravedigger’s Chant gaat over hetzelfde onderwerp. Slavernij vormt dus nog steeds een belangrijke thematische inspiratie?
“Het is een heel belangrijk onderdeel van die twee platen ja.”
Ik zag je in augustus optreden op het Lowlands Festival en wat de meeste indruk maakte was hoe, ondanks het zware geschut, de vocalen kristalhelder bovenop de mix leken te liggen. Plus: de gospelfeel. Hoe moeilijk was het om de vocalen live recht te doen voor Zeal & Ardor? Wat was het uitgangspunt?
“We wisten al snel dat we de vocalen niet zo konden vervormen als op het album. We hebben het geprobeerd en het klonk nogal onaangenaam doordat de hoge frequenties te doordringend werden en het ging piepen. Dus besloten we dat we de vocalen zo dichtbij en direct als mogelijk moesten zien te krijgen.”
Welke doelen heb je gesteld voor de toekomst, waar zie je Zeal & Ardor naartoe gaan?
“Ik heb eerlijk waar geen idee. We willen niet overhaast iets vergelijkbaars nastreven om maar aan een oude visie vast te houden. Er zullen allerlei veranderingen komen.”
Complexity Fest vindt plaats op zaterdag 16 februari in Patronaat, Haarlem met naast headliner Zeal & Ardor ook Shining (No), The Ocean, Klone, Conjurer, The Armed, Loathe, Inferum, Fire Walk With Us en nog een hele zwik acts.
– Meer Complexity Fest info via Patronaat
– NMTH co-host de pre-party op vrijdag 15 februari met BEAR, Hibakusha en LLNN. Meer info in dit artikel.
Nog geen reacties!
Er zijn nog geen reacties geplaatst.